Star Tales - gwiezdne opowieści...

- A cóż to za salon bo niestety nie słyszałem nigdy o nim? - zapytał obserwując jak upija kolejny łyk kawy. Nawet dyskretnie się uśmiechnął kiedy zauważył, że sparzyła się w język.

- Wiesz, czasami bywa tak, że ludzie kończą pracę danego dnia i po niej odpoczywają. Kiedy jesteś właścicielem własnej firmy, taki czas możesz wyznaczać sobie kiedy tylko chcesz. Musisz tylko pamiętać by nie spocząć na laurach. Ludzie przecież nie mogą pracować dwadzieścia cztery godziny na dobę prawda? - odpowiedział jej żartobliwie. - Chyba, że jesteś androidem i działasz na prąd. - dodał śmiejąc się.

- Wykonać protokół Z-12JX - powiedział zmienionym głosem niczym droid i wyciągnął w jej stronę rękę po czym uśmiechnął się szeroko i zmieniając z powrotem głos powiedział - Nie nie jestem, krwawię jak każdy i mam ciepłe ciało, sprawdź. - powiedział śmiejąc się.

Faktycznie można było odnieść takie wrażenie. Talon posiadał dosyć widoczne żyły na dłoniach, przedramionach i bicepsie mimo iż był szczupły, nie ćwiczył, nie pracował fizycznie i nie ćpał. Od taka jego uroda, i wysokie ciśnienie w żyłach pomimo spokojnego z reguły charakteru.
- Spokojnie, to tylko żyły i moja krew, ale wolałbym uniknąć ich przecinania by udowodnić iż nie jestem androidem. - powiedział wykrzywiając nieco twarz w zabawnym grymasie.

- Jestem człowiekiem z krwi i kości, który krwawi, śmieje się i płacze. Człowiekiem, który próbuje poskładać swoje życie do kupy. Człowiekiem, który upada i próbuje wstać... jak każdy z nas. - powiedział również patrząc jej w oczy z powagą na twarzy. Również zapomniał o tym, że trzyma jej rękę, ale cóż sprawiało, że nie chciał jej puścić mimo iż wcale mocno jej nie trzymał i spokojnie mogła swa rękę uwolnić z uścisku. Nawet nie zdawał sobie sprawy z tego jak poważny stał się jego wyraz twarzy kiedy opowiadał jej kim jest. Może nie tyle straszny co smutny. Kiedy jednak skończył jak za sprawą magii, na jego twarzy znów pojawił się lekki uśmiech.

- Mało rozrywkowy ze mnie człowiek, zwłaszcza że raczej jak można zauważyć nie otaczają mnie tłumy znajomych. Moją rozrywką jest chwila ciszy, możliwość bycia samemu w spokoju sam na sam z własnymi myślami. - powiedział zapatrzony w lustro kawy popijając ją. - Lubię jednak kiedy mam okazję spędzić z kimś miło czas, porozmawiać, pośmiać się... - dodał u uśmiechnął się do niej. - To moja rozrywka.

- Cóż, lubię miejsca pełne ludzi choć sam nie lubię się nimi otaczać. Lubię obserwować... - powiedział. - A Ty?