Star Tales - gwiezdne opowieści...
Przedsionek
Górne miasto - Centrum
Coruscant – wieczne miasto, planeta od tysiącleci będącą perłą w koronie republiki, stołeczną planeta, symbolem władzy – stolicą.
W chwili obecnej jej majestat wyłania się zza ramion dźwigów i szpetnych betonowych łat na rany zadane przez wojnę. Couruscant odbudowuje się, mozolnie, nadal jeszcze krwawiąc. Trwają jego trudne czasy, na powierzchni wiecznego miasta wrzą niepokoje. Rozproszone siły obu stron konfliktu – Republiki galaktycznej i Imperium sithów, nieliczni jedi, którzy nie opuścili planety po zagładzie świątyni oraz rozliczny, wyłażący coraz śmielej z nor rój przestępczy, który widzi w słabości planety szansę dla siebie.
Chaos zbiera swoje żniwo. Przetrwają najsilniejsi.
40 tysięcy kilometrów Centrum. Najważniejsze obiekty architektoniczne, biurowce, siedziby i instytucje zbudowano na Coruscant wzdłuż równika, na wysokich poziomach, ale w Centrum niższych poziomów właściwie nie ma - wszystko jest pod silna kontrola. Dźwigów i ekip remontowych jest już coraz mniej, ponieważ trud odbudowy rozpoczęto od Senatu i ścisłego Równikowego centrum.
Jedynie ruiny Świątyni Jedi szpecą ową budząca podziw infrastrukturę, bowiem Senat nie zgodził sie na jej odbudowę. Zastąpiono ja wielkim hologramem kopuły widokowej, jakby celem odwrócenia uwagi społecznej od problemu
Góry Manarai, tak jak i sztuczne morze couruscanskie nie znajdują się w obszarze równikowym, jednak są tak ciekawym i dochodowym obiektem, ze specjalnie dla nich w niektórych miejscach obszar równikowy Centrum nieco się rozszerza, by objąć zarówno góry jak i wodny akwen i udostępnić do bezpiecznej, wygodnej stołecznej turystyce – piętrzą się wokół szczytów równie wysokie budynki z tarasami i widokami na piękno natury okiełznane ze wszystkich stron, a filiżanka herbaty w knajpce z balkonem o takim widoku kosztuje dzienną pensję urzędniczą.
Nie oznacza to ze ubożsi mieszkaniowcy nie mogą zaznać tego naturalnego piękna – jest bardzo dużo publicznych darmowych tarasów widokowych jednak przeważnie panuje tam tłok. Te miejsca są tez często celem ataków terrorystycznych.
Wszelkiego rodzaju urzędy, szklane biurowce, podniebne gmachy, liczące i zarządzające kapitałem, dotacjami, cała finansowa potęga Courscant. Wbrew pozorom to nie senatorowie tym zarządzają,a radni – grupa jeszcze bardziej interesownych uprzywilejowanych, wybranych w „demokratycznych” wyborach grubych ryb, których nie sposób ruszyć. Mają bardzo dobre relacje ze światem przestępczym i głównie dlatego są w stanie utrzymać się na stołkach wobec fali niezadowolenia społecznego napływającej od strony średnich poziomów miasta.
Centrum Courscant ciągnie się wzdłuż równika, dzielnic rozrywki, centrów rozrywki czy tam sektorów rozrywkowych jest bardzo wiele, rozmieszczonych mniej więcej w równych odstępach od siebie. Kina, kawiarnie, sklepy, teatry, tylko jeden temat – rozrywka.
Nie są specjalnie drogie, ściągając więc klientele z całego miasta, zwłaszcza kasyna, w których można zmienić swoje życie. Jak również je przegrać...
Terytoria przechodnie – jest to bardzo wąski pas zarówno. Po północnej jak i południowej stronie równika. Mierzy może sto, do dwustu metrów, jest to obszar, z którego przepych i bogactwo Couruscant przechodzi w całkiem zwyczajne tereny codziennego życia Coursanckiego zwykłego obywatela. Wiele jest tu jeszcze markowych sklepów, kim i centrów handlowych, jednak żadnych znaczących obiektów, które to znajdziemy tylko i wyłącznie na równiku.
Mieszka tu wyższa klasa średnia i dorobkiewicze, powstają całe osiedla budowane od nowa lub odremontowywane – apartamentowce i ekskluzywne monady.
Najbardziej symbolicznym elementem, zwłaszcza w tych czasach, jest szeroka durabetonowa kładka, z której w dól, na średnie poziomy miasta schodzą szerokie, ruchome schody. Wyraźna różnica, kto gdzie jest, gdzie jest czyje miejsce.
Oczywiście schody prowadzą także na górę. Cały proces wymiany strzeżony jest bacznie przez funkcjonariuszy Służb Planetarnych i policyjne droidy.
Średnie poziomy
Średnie poziomy, klasa średnia, średnie życie i średnia przyjemność. Połowa budynków nie nadaje się do użytku, głównie budynki mieszkalne. Tu władza leży w rękach prywatnego inwestora, który albo zrobi, albo nie, a na dotacje z góry nie można się doprosić, bowiem są ważniejsze wydatki. Ci, którzy się utrzymują, żyją całkiem nieźle, zazwyczaj mieli szczęście bo wojna nie zniszczyła im mieszkania, nie zabili ojca ani nie zniszczyli małego sklepiku na rogu. Ci, którzy nie mieli szczęścia spadli poziom niżej.
Tu dźwigi i areowozy remontowe oraz ciężkie promy z materiałami spotyka się na każdym kroku, co dzień ryzykując obrażeniami podczas przemierzania krzywych chodników, łatanych na słowo honoru kładem w miejscu mostów i pod dachami grożącymi zawaleniem.
W tym pseudomieście rządzi ten, kto ma pieniądze i znajomości.
70% uczestników i organizatorów licznych protestów i strajków pochodzi ze średniego miasta.
Niższe poziomy monad lub tak zwane baraki mieszkalne, stłoczone wielotysięczne skupiska mieszkań w typie blokowisk, 90% nie ma okiem, wiele mieści się głęboko wewnątrz budynków. Metraż od 20 do 120 metrów kwadratowych. Mozna całkiem przyjemnie sobie mieszkać w takim mieszkanku, ma bowiem wszystkie wygody, kanalizacje, prąd, wodę, czasem nawet miejsce garażowe
Cały przemysł utrzymujący Couruscant przy życiu pracuje właśnie tutaj, oraz częściowo na dolnych poziomach. Prócz tego daje zatrudnienie milionom obywateli. Wytwarzanie żywności, oczyszczanie powietrza, kontrola pogody, lotniska towarowe i osobowe - te powszechne, z których nie korzystają dygnitarze a zwykli obywatele.
Ulice, cierpiące po wojnie, dziurawe chodniki, łatane mosty, sklepy z powybijanymi szybami, ale jakoś sie żyje dzięki dobrej woli, sile charakteru i nadziei że bezie lepiej...
Dolne poziomy
O ile na Średnich poziomach pieniądze i znajomości były pomocą przy dostatnim w miarę wygodnym życiu, tak tu, w Dolnych Poziomach pieniądze, wpływy, znajomości i często fizyczna brutalność t tylko niezbędne środki do przeżycia a i to często go nie gwarantują. Życie w dolnych poziomach przypomina trochę wegetacje w kuble na śmieci – ciągłe oczekiwanie na to co spadnie z góry w postaci chociażby zabłąkanego areowozu który można ukraść a właściciela ograbić, to jeszcze ciągła walka z innymi szczurami. Gangi, szajki, mafia, bród, smród i ubóstwo, żadnego pomysłu na siebie, za to wielka wola i pragnienie wszelakich rozrywek niższych lotów.
Ale za to burdele pierwsza klasa!
Absolutne dno, Stołeczny ściek, Królestwo władców Bagien, Rynsztok wszystkich pokoleń, Jama do której plują Mynocki i jeszcze kilka innych malowniczych nazw na to mniej malownicze miejsce.
A tak naprawdę Karmazynowy Korytarz wcale na nie nie zasługuje. Zasługuje na inna nazwę_ mordownia.
Tak naprawde jest ciągiem komunikacyjnym ciągnącym się między fundamentami ogromnych monad, gdzie parę tysięcy metrów wyżej żyją sobie grube ryby Couruscant. Tu zaś, na dole wegetują istoty, które w życiu kierują się już chyba tylko instynktem na poziomie funkcjonowania średnio inteligentnych zwierząt. Byle zjeść i mieć gdzie się przespać. I dożyć kolejnego obudzenia.
Cyberprzestrzeń
Misje
Off Topic