Star Tales - gwiezdne opowieści...

- Kapuje. Jeśli butelka w dobrym stanie na recykling jak w złym na szrot. – Stwierdził beznamiętnie. Przyłączył się do bohtianina Z początku szło mu nieskoro ale szybko załapał, o co biega, skumał cza-cze i zaczął sortować w tempie bohtianina. O dziwo poprawnie. Czyli taki najgorszy nie był. Dopiero po jakimś czasie załapał prawdę oczywista. Nie przedstawił się
- Ech skleroza. Jestem Toshiro a ciebie jak wołają? Nie pytam z ciekawości tylko dla ułatwienia ewentualnej rozmowy.

- Spoko - Padło w odpowiedzi. Wzrok T'kula wyłapywał coraz więcej niezgodnosci z przepisami. Gdyby wpadła tu kontrola byłoby pozamiatane. Ale zapewne zapobiegliwy hutt zabezpieczył się. - Ty jak tu jest z wypłatą? Płacą na czas? i w jakiej formie? - Skupił sie porzadnie. Chcial wykryc ewentualne kłamstwo, fałsz i emocje. To moglo mu rozswietlic sytuacje.

Ostatnio edytowany przez T'kul (2013-07-12 23:44:57)

Pracował do końca, do zamknięcia lokalu a nawet nieco dłużej. Potrzebował kasy. Żyć trzeba było a pensja nie była zbyt wysoka. Nadzieja były nadgodziny, wiec ciągnął ile się dało. Przychodził pierwszy i wychodził ostatni. Huttowi było to na rękę. Reszta rozumiała. Żyć trzeba a życie kosztuje. Obeszło się bez zawiści, choć kierownicy zmiany patrzyli na jego poczynania krzywo. Szybko jednak przywykli widząc, ze to nie jest podlizywanie się, próba wygryzienia ich z posady. Nie zabiegał o awans. Tylko o kasę. Pracował wszędzie gdzie tylko się dało. Zastępował innych a jednocześnie odwalał swoja robotę. Wszędzie go było pełno. Oczywiście nie bylo się bez przyspieszacza w postaci protekcji. Nadużywał Mocy, ale cel nie był zły. Chodziło o przeżycie. Dali mu wiec pseudonim Zefir. Po powrocie do domu zwalał się a wyro niczym zrąbany pień. Nie raz spal tak jak stal. Ale wiedział, dlaczego. Szybko przywykli do tego trybu życia. Jadł szybko w biegu i do roboty. W robocie skubnął to frytkę to kotleta (przywykł do warunków nie wybrzydzał) wiec głodny nie był. Czasem dopił czyjś napój (nie bacząc na przepisy bhp), ale był zdrowy. W domu gotował sobie posiłki zdrowe, kaloryczne, bogate we wszystko, co potrzebne. Zaszczepił się na wszystkie choroby, jakie można było wyłapać w takim lokalu. Tężec, gruźlica salmonella itd. W aptece zaopatrzył się w witaminy a w sklepie przemysłowym w rękawice. Nie używał jednak rękawic. I tak zycie toczyło się dalej…

Talon od czasu do czasu pozwalał sobie na odrobinę zapomnienie i przepuszczał część pieniędzy na spędzenie czasu w nieco lepszych knajpach. Do jednej z nich należała zdecydowanie "Serce Cyklonów". Mimo iż usytuowana w dolnych poziomach, to spokojnie mogła by znajdować się w wyższych częściach Coruscant. Dolne poziomy jednak sprawiały, że można było tutaj czuć się nieco swobodniej. Wolnym, swobodnym krokiem przechodził właśnie koło okna przy którym siedziała Katia. Ubrany był w brązową kurtkę, zielonkawe spodnie na pasku, białą luźną koszulkę i brązowe oficerki. Na twarzy miał kilkudniowy zarost. Czasami żartował, że w ten sposób można rozpoznać kawalera i zapuszcza ją specjalnie. Tak na prawdę jednak, nie chciało mu się po prostu ogolić, ot taki kaprys. Po chwili wszedł do środka i podszedł do lady. Przywitał się z barmanem i rozejrzał się po zali. Przy oknie zauważył młodziutką dziewczynę, przyglądał się jej chwilę.

Wpatrywał się tak jeszcze przez chwilę do momentu aż obsługa nie przyniosła mu zamówionej herbaty. Musiała być oczywiście podana w dużym kubku i z trzema miarkami cukru, nie inaczej. Podziękował, zapłacił i ująwszy ów kubek w dłoń ruszył w stronę stolików. Wyglądało na to jakoby wszystkie były już zajęte przez pary, grupki znajomych i samotnych osobników. Zdecydowanie wolał siedzieć w towarzystwie kobiety, którą już chyba gdzieś spotkał niż przy grubym, spoconym Rodianinie. Powoli zbliżał się do stolika, przy którym siedziała Katia.

Talon zatrzymał się nagle przy stoliku Katii, kiedy ta przywitała się z nim.
- Witaj - odpowiedział uśmiechnąwszy się do dziewczyny.  - Czy mogę się dosiąść do stolika? - zapytał.

Kiedy Katia wstała od stolika by udać się po kolejną porcję kawy ten cały czas śledził ją wzrokiem. W pewnym momencie potrząsnął głową i spuścił głowę przyglądając się maleńkiej tafli kawy w swoim kubku. Podniósł szybko głowę i na jego twarz wrócił poprzednio widziany uśmiech, kiedy ta wróciła.
- Bardzo dobrze, nie mogę narzekać ale wolę nie rozmawiać o pracy w chwilach wolnych od niej... - powiedział uśmiechając się jakoby sugerując, że po prostu cieszy się towarzystwem. - Cóż u Ciebie? Rozgościłaś się już na dobre na Coruscant?

- O to bardzo dobrze, że udało Ci się znaleźć pracę. Można spytać gdzie? - zapytał zaciekawiony i upił łyk herbaty. Miał bardzo dziwny nawyk picia napojów gorących z łyżeczką pozostawioną w kubku. Nienawidził kiedy był mały i zwracano mu z tego powodu uwagę. Był uparty i zawsze to robił mimo uwag i tak zostało mu do dziś.