Star Tales - gwiezdne opowieści...

Dlatego tez nie ujawnił dokładnego rodzaju służby. Służba mogła być wszędzie w wojsku w policji u kogoś. Służba to służba. Tyle było na ten temat. Seco albo usnął albo polazł w diabły. Jeśli obrzygał T’kulowi drzwi… Będzie musiał z nim sobie porozmawiać. Na spokojnie tym razem i na gruncie neutralnym, czyli na korytarzu. Wtedy nie będzie presji dla żadnej ze stron. Sąsiadka wciąż zaglądała. Była ciekawa.
- Może sąsiadka wpadnie do mnie na chwilę? Co prawda nie mam zbyt wielu wygodnych mebli, ale jakoś się przecież pomieścimy. Tak będzie łatwiej rozmawiać. – Zaproponował nieśmiało. Nie znał jej na tyle by wiedzieć jak zareaguje. Jeśli jest płocha, a na taką nie wyglądała to spłonie rumieńcem i odmowi. Jeśli praktyczno- płochliwa przyjmie propozycje z obawa i będzie siedziała jak na szpilach. Jeśli zaś praktyczna to przyjdzie z herbatą tudzież kawałkiem ciasta i przegadają pół nocy.
- Będę na pewno. Muszę się nieco urządzić. Jeszcze nie rozpakowałem wszystkiego, choć niewiele tego mam. Ot, plecak i torba. – Stwierdził prosty fakt. Posłuchał jej opinii o szwagrze w milczeniu. Wyobraźnia, nieco rozbuchana, to fakt podsunęła mu obraz ponurego zarośniętego i tęgiego mężczyzny. Oczywiście, ze chwaliła wybór siostry. I oczywistym było, ze musiała się pożalić na swój los. Jednak jak wspomniała o studiach i Jedi T’kulowi od razu przyszedł do głowy James. To musiał być tylko on.
- Był to Mistrz James jak sądzę. – Powiedział bez chwili zastanowienia, po czym kłapnął paszczęką. Miał minę istoty, która nie mając brody nie miała sobie, w co napluć. Nie przywykł jeszcze, ze nie jest w Enklawie i pewne rzeczy musi zachować wyłącznie dla siebie. W myślach już układał historyjkę, oczywiście zmyśloną jak to poznał Jamesa.

Odmówiła grzecznie osładzając odmowę uśmiechem. Kobiety. Szkoła specjalna a więc nie, kto inny jak Sisco. „Na Moc, jaka ta planeta jest mała” – pomyślał.
- Nie, skądże. Po prostu obiło mi się o uszy to imię i nazwisko. To ponoć świetny wykładowca. – T’kul czuł jak ogarnia go panika. Chciał odejść z zakonu, odseparować a tu na każdym kroku trafia na jakichś znajomych znajomych. Czuł się tak, jakby zakon założył mu pętle na szyję i z wolna zaciskał. „Trzeba będzie uważać na te babkę’ – postanowił.
- No nic, droga sąsiadko. Czas spać, bo nie wstaniemy. Dobranoc – powiedział i wszedł do pokoju. Zamknął drzwi do przedpokoju i rozebrał się. W podkoszulku i bokserkach położył się do łózka. Przykrył jakimś swoim płaszczem. Sweter służył mu za poduszkę. Leząc wciąż myślał o tym dniu. Długo nie mógł zasnąć aż w kocu sen go zmorzył.

Zaledwie zdążył się położyć. Tup tup tup pstryk. Światło. Ale T’kul miał zamknięte drzwi od przedpokoju. Westchnął. Kobiecina chce go zamęczyć czy co? Niechętnie usiadł na łózku a po chwili wstał. Podszedł do drzwi .Otworzył je. W bokserkach i podkoszulku wygladał jeszcze szuplej niz zwykle.
- Nie, nie miałem przyjemności poznać. A to nie jest ten co Traxa aresztował? – zrewanżował się pytaniem. Chyba zrobił to odruchowo.

Jedno spojrzenie na zdjęcie wziętej od sąsiadki gazety i wszystko było jasne.
-Tak to ten co aresztował Throula Traxa z Mocowładych. Nie znam go, nie miałem przyjemności.
Oddał gazetę właścicielce i zewnał.

Szósta godzina. Dla jenych wcześnie, dla innych późno. T'kul nie musiał juz cwiczyć sięc nakrył się po uszy i spał dalej. O 11 przyszedł szwagier sasiadki. Obudzono T'kula. Pomagal jak umiał, pytal co i jak. Po kilku godzinach dziura była załatana. Pauanin odsapnał z ulga.

Minęła 23.30.Kroki… Nie, nie kroki. Szuranie butów na korytarzu. Po całym dniu na nogach nie miał już sił wyżej ich podnosić. Głosy w mieszkaniu sąsiadki plociary. Pewnie znowu kogoś obgaduje przez komunikator. Było mu zupełnie obojętne, z kim i o kim plotkuje. Ziewnął cicho, jednak pośród panującej ciszy nocnej owe ziewnięcie pewnie zabrzmiało jak ryk i słychać je było wszędzie. Pewnie kilku sąsiadów się obudziło. To tez było mu obojętne. Sąsiedzi musieli przywyknąć, ze po 23 ktoś do domu wraca. Zatrzymał się przy swoich drzwiach. Był senny. Zaklął cicho nie mogąc znaleźć klucza. Znalazł. Otworzył drzwi i wszedł do mieszkania. Zaraz po wejściu zaryglował za sobą drzwi. Przywykł już by to robić. Zapalił światło. Mieszkanie wynurzyło się z omletów ciemności. Zmrużył oczy oślepiony przez chwile ta jasnością. Był głody. Poszedł do kuchni. Z lodówki na talerzu wyciągnął resztkę pizzy przyniesionej wczoraj z pracy. Nie miał ochoty na stanie przy garach. Wsadził pizzę z talerzem do mikrofali. Mikrofale zdobył cudem i po kosztach. Ale to już zupełnie inna historia. Po kilku minutach ciszy pojedynczy dzwonek. Pizza była gotowa do spożycia szurnął krzesłem i usiadł. Jadł w milczeniu nie interesując się nawet znaleziona w aerobusie gazetą. Nie wiedział, nie mógł wiedzieć, ze dzisiejszego dnia jego sąsiedzi zostali wypytani przez inkwizytora o jego osobę. Nie wiedział również i nie mógł wiedzieć, ze owy inkwizytor siedzi obecnie za ścianą u sąsiadki i czeka na niego.

Dzwonek zaalarmował go. Nie spodziewał się jednak wizyty. Zwłaszcza o takiej porze. Pewnie Seco znowu pomylił mieszkania. Przełknąwszy kęs pizzy zawołał
- Seco to jest szóste piętro. Idź do siebie.

Był zmęczony, senny i zupełnie wyprany z poczucia humoru.  Rad, nie rad wstał z krzesła i podszedł do drzwi. Skupił się. Nałożył a siebie protekcję. W dzisiejszych czasach lepiej się jakoś zabezpieczyć. Dopiero po nałożeniu protekcji szczęknął zamek i drzwi się otworzyły. T, kul stał w podkoszulku i bokserkach. Przeraźliwie chudy, zmęczony i bez humoru. Jednak i bez złości. Zobaczył staruszka.
-_Tak? – Spytał cicho. W głosie tez znać było zmęczenie. -  W czym mogę pomóc? Nie niczego nie kupie i nie zapisze się do żadnej sekty. – Uprzedził szybko. Domokrążców nie brakowało. Widać wziął dziadka za jednego z nich.