Star Tales - gwiezdne opowieści...

Takie częste milczenie mogłoby być dla kogoś irytujące, jednakże Morrigan to nie przeszkadzało. A nawet to lubiła. Była to miła odmiana od wszelkich lizodupów, którzy bardzo często wręcz wchodzili jej do tyłka byleby tylko się przypodobać. Najwyraźniej byli zbyt tępi by zrozumieć, że ich działania przynoszą skutek odwrotny do zamierzonego.
Gdy wrócił jej ochroniarz z drinkami to posłała mu tylko jedno spojrzenie. Bez problemu zrozumiał i bez słowa podał mu zamówione "Wspomnienie nocy...". Następnie podszedł do szefowej i podał jej kolejnego drinka. Co prawda głośno nie mówiła czego chce, ale tak doświadczeni ludzie jak ci z jej otoczenia bez słów wiedzieli czego w danej chwili oczekuje.
- "{Z chęcią}

Morrigan wyciągnęła przed siebie rękę, ale nie wychyliła się ku cichemu by przyjąć od niego portfel. Delikatnie użyła Mocy, by go do siebie przyciągnąć. Jej ochroniarz, który zajął swoje poprzednie miejsce w ogóle nie zareagował. Jako osobisty ochroniarz szefowej wiedział co potrafi. I milczał.
Drinka odstawiła na stolik obok sofy a potem oburącz zajęła się portfelem. Z ciekawością go oglądała, nabierając przeświadczenia, że to ludzka skóra. Może nawet poznałaby ostatnie chwile jej poprzedniego właściciela, gdyby odpowiednio użyła Mocy. W gruncie rzeczy jednak niewiele ją obchodziło pochodzenie tego portfela.
Dokument wyłuskała palcami, spojrzała na zdjęcie a potem na Cichego.
- Całkiem niezła robota. Tylko dowód czy cała tożsamość?
Dowód osobisty powędrował z powrotem do odpowiedniej kieszonki a portfel wrócił do właściciela. Oczywiscie delikatnie lewitując

- {Słusznie. Póki zaś nie wybierasz się do rejonów gdzie już CSB się zapuszcza to pełna tożsamość ci nie potrzebna}
Morrigan bez trudu odczytała to spojrzenie, bo po części go rozumiała. Z chwilą opuszczenia rodzinnej planety porzuciła swoją dawną tożsamość. Obecne imię i nazwisko przyjęła kilka lat temu, gdy zaczęła przejmować kolejne terytoria na Coruscant. A wcześniej miała dziesiątki imion, pseudonimów. Jej życie nie zawsze dobrze się układało a najgorszym epizodem z jej życia była niewątpliwe niewola u hutta. Z tego powodu tak nienawidzi niewolnictwa.
Nagle ich spokój został zakłócony pojawieniem się zielonoskórej najemniczki, którą wcześniej Cichy widział. Z wyglądu bardzo przypominała mirialankę, jednak nie miała ona na twarzy tak charakterystycznych dla tej rasy tatuaży. Tak jak poprzednio miała na sobie dopasowany lekki pancerz.
Kobieta spojrzała przelotnie na Cichego a potem nie pytając o pozwolenie podeszła do vossianki i podała jej cyfronotes, który trzymała w ręce.
- To powinno cię zainteresować
Powiedziała z satysfakcją podając szefowej urządzenie. Morrigan bez ociągania się przyjęła je i zaczęła coś oglądać. Tymczasem najemniczka ponownie spojrzała na Cichego.
- Kto to?
- Nie interesuj się.
- Auć drażliwy temat. Lubię tajemnice.
- Mówiłam. NIE. INTERESUJ. SIĘ.
Odpowiedziała z naciskiem vossianka, jednak zielonoskórej to nie przekonało, bo wciąż nieco rozbawiona patrzyła na Cichego. Ale nic już nie dodała. Tymczasem twarz Morrigan z każdą chwilą wyrażała co raz większą satysfakcję.
- Chyba mamy jakieś święto...

Czas płynął zaś powoli. Najemniczka trochę znudzona czekała aż Morrigan skończy oglądać to coś na cyfronotesie. A vossianka wyraźnie nie zamierzała prędko kończyć.
A gdy w końcu skończyła, to zamiast oddać właścicielce urządzenie, lewitując posłała je Cichemu. Po przyjęciu go młody dug ujrzy zapewne znajomą twarz Jenethazy Mavhonica, który odpowiadał na pytania dziennikarzy dotyczących niedawnych wydarzeń z portu gwiezdnego. Pod spodem na pasku przewijały się informacje: "Brawurowa pościg w Porcie Gwiezdnym imienia Cesarzowej Tety - grupa podejrzanych o przemyt wyrwała się z blokady sektora i podjęła ucieczkę trzema głównymi podziemnymi korytarzami. Dzięki szybkiej reakcji CSB wszyscy podejrzani zostali zatrzymani." W osobnym, mniejszym okienku zaś pokazywano relację z tego zdarzenia - trzy kanonierki strzelające do aero ciężarówki wylatującej z tunelu. Później wywiązała się ostra strzelanina.
- Jeśli to nasi przyjaciele to znaczy, ze popełniają co raz więcej błędów.
- To nikt z naszych...
- Więc oni. Wybierz się do naszych przyjaciół z CSB, popytaj ich co wiedzą.
- Mam być bardzo przekonująca?
- Bądź delikatna. Ostatnio trzech z nich trafiło do szpitala a to się nie może powtórzyć. Jasne?
Morrigan zwróciła się do najemniczki ostrym tonem, jednak ta wzruszyła ramionami, zerknęła jeszcze na Cichego a potem odeszła. Jednak gdy była na schodach to jeszcze zawołała.
- Chcę potem odzyskać mój cyfronotes! Połąmię ręce temu, kto będzie chciał go mi podpieprzyć!
Po chwili całkiem już zniknęła, a Morrigan wyraźnie zadowolona czekała na reakcję Cichego.

Cóż, dla Cichego sprawa związana z Tymi przemytnikami nie była bardzo ważna, miał swoje problemy na głowie. Między innymi Zakon, ale ta sprawa póki co przycichła. Dla Morrigan zaś to była jedna z kluczowych i honorowych spraw - nie mogła puścić płazem zamachu na swoje życie. Dlatego też na wytępieniu tej zarazy bardzo jej zależało. I zasadniczo dążyła po trupach do celu, o czym Cichy z pewnością słyszał w ostatnim czasie.
- {Dobry i nie przekupny. A szkoda.}
Co prawda słyszała, że Mavhonic nie jest do końca czysty - tzn. zadawał się z jakimś najemnikiem i to chyba nawet Mandalorianinem. O takich sprawach słyszała tylko dlatego, że Jena był komendantem CSB a wiec już ważniejsza persona i warto było mieć kilka haków na niego. Na wszelki wypadek.
- Porozglądaj się jeszcze na ulicach, może szczury wychylą łby z kryjówki. I jak coś usłyszysz przekaż to SIRI. Z chęcią sama się zabawię

W dawnych czasach vossianka sama podobnie załatwiała swoje sprawy. A teraz gdy miała pod sobą cały przestępczy świat Coruscant oraz wpływy na wielu innych planetach nie mogła wszystkiego sama zrobić. A haki na kogoś się przydawały, tak na wszelki wypadek. Nigdy nie wiadomo, kiedy to się przyda w praktyce.
- Jeśli znowu trafisz na jakiś smakowity kawałek to nie ominie cię nagroda.
Obiecała mu szczerze. Jeśli Cichy dalej będzie tak wartościowym podwładnym dla niej to moze nawet pozwoli mu skorzystać z jakiegoś holocronu. Niech się uczy z pożytkiem dla ich dwojga.
- Za futro dziękuję a teraz odejdź.
Musiała kilka srpaw załatwić, wykonać kilka rozmów itp. Ale z tego nie będzie się tłumaczyć.

Od czasu spotkania z Wiktorem w jego mieszkaniu, Artrus w ogóle się nie odzywał ani nie dawał znaku życia. Aż tu nagle młody Mandalorianin dostał krótką wiadomość tekstową zapraszającą go n spotkanie w klubie Vortex. Był to całkiem dobry klub, nie mieszczący się w dodatku w jakieś dziurze. Za wszystko miał też płacić Artrus, więc aż szkoda nie skorzystać.
Przy okazji podał datę spotkania i godzinę. Nawet boks był specjalnie zarezerwowany, wystarczyło tylko zgłosić to zaraz przy wejściu do sali i od razu zostanie się zaprowadzony do odpowiedniego stolika. Był jednak jeden, ale dosyć ważny minus. Do klubu nie można było wnosić żadnej broni. Jeśli ktoś miał takową przy sobie to musiał ją zostawić przy wejściu. Zamykana była w szafce a klucz elektroniczny do niej otrzymywał właściciel, więc bez problemu potem można ją było odebrać. Pełna kultura, nikogo też nie obchodziło, czy broń jest legalna czy nie.