Star Tales - gwiezdne opowieści...

- Tajemnica.
Odparła z uśmiechem Morrigan, więc nie zamierzała się w żaden sposób zdradzać z tym. Poza tym w Galaktyce istniało wiele różnych organizacji kontemplujących Moc, Jedi i Sithowie nie mieli wyłączności, chociaż byli najpotężniejsi.
Kobieta skupiała swą uwagę na catharze, który wyglądał na bardziej rozsądnego, zaś jego towarzysz to cóż... ewidentny i niewychowany półgłówek.
- Zamilcz
Nakazała Travisowi a w jej głosie przebrzmiewały bardzo groźne nuty, chociaż nie podnosiła głosu. Nieszczęsny człowiek zaś stracił swój głos i nie mógł już nic mówić. Morrigan ewidentnie była potężna, chociaż używała pewnych wspomagaczy. W pokoju porozmieszczane miała różne artefakty wspomagające ją cały czas. Rhonun i Trafis nie byli aż tak dobrze wyszkoleni by to wyczuć.
- Możemy to załatwić na dwa sposoby. Jak istoty kulturalne, przy biurku i przy szklaneczce czegoś mocniejszego... lub też jeśli chcecie walczyć, to oczywiście możemy to zrobić. Ale zapłacicie mi za wszystkie wyrządzone szkody. Bardzo BOLEŚNIE, rozumiemy się? Wasz wybór?
Ton jej głosu nadal był twardy i surowy a sposób w jaki na nich patrzyła przyprawiał o gęsią skórkę. Bo jej oczy nie były ludzkie, bardziej przypominały owadzie.

Szanse na opuszczenie tego miejsca w jednym kawałku po ewentualnej walce były minimalne. Nawet jeśli by ją zabili, to wkrótce staliby się poszukiwanymi osobami nr 1. I ostatecznie zginęliby po długich, długich torturach. A taka perspektywa nie spodoba się z pewnością nikomu.
- Rozsądny ruch. Siadajcie na fotelach.
Wskazała im miejsca a ton jej głosu był już łagodniejszy, bardziej nastawiony na swobodniejszą konwersację, jednak na słowa "polewaj" zareagowała nieco gniewnie, chociaż oni tego z pewnością nie poznają. Mimo, że wyglądała jak człowiek to nim nie była, miała inną mimikę twarzy, inaczej gestykulowała. I te oczy...
Póki co jednak wyciągnęła spod biurka trzy spore, kryształowe szklanice i położyła je na blacie biurka. Następnie wyciągnęła butelkę bardzo dobrej i drogiej whiskey, którą następnie rozlała wszystkim. Nie za dużo, tak na ok 1/3 pojemności. Butelkę odstawiła na bok a dwie szklanki przesunęła w stronę Rhonuna i Travisa, sama zaś wzięła trzecią.
- A więc panowie... jeśli na prawdę chceci mi w jakikolwiek sposób zaszkodzić, to powinniście robić to dużo bardziej ostrożnie. Wypytywanie ludzi na ulicy czy w kantynach jest... powiedzmy sobie szczerze, kretynizmem. Bo jeśli nie zdążyliście zauważyć, to znajdujemy się na terytorium należącym do mnie. A ja mam taką małą obsesję a mianowicie lubię wiedzieć co się dzieje na moich ulicach.
Jej przemowa częściowo tłumaczyła fakt, czemu ona tutaj jest, a nie jej księgowy. Chociaż zgodnie z prawidłami logiki, powinna zastawić tutaj pułapkę, zabić ich czy coś, a nie sama tu przychodzić.
- Ciekawi mnie jedna sprawa... żaden z was nie jest ani Jedi ani Sithem. Nie macie tutaj żadnego oficjalnego interesu... a więc jak, pracujecie dla któregoś z moich wrogów? Nie wydaje mi się, prawda? Kim jesteście i czego chcecie?
Morrigan zrobiła łyk whiskey, nie spuszczając wzroku z dwóch niedoszłych zamachowców.

Cóż, skoro wypił od razu całą porcję to szybko nie dostanie dodatkowej. Whiskey się smakuje a nie pije jak przeciętną wódkę. Cóż, najwyraźniej wybrała zły gatunek alkoholu dla nich. Subtelność nie jest ich zaletą.
A gdy Rhonun zaczął opowiadać o tym jaka to ona jest zła i okrutna to roześmiała się szczerze i głośno. Ubawiło ją to i nie dlatego, że mijało się to z prawdą, ale dlatego że to była cholerna racja.
- Ten ktoś miał rację, jestem zła, bezduszna, okrutna... ale dla moich wrogów. A ten, kto was na mnie nasłał musiał kiedyś nadepnąć mi na odcisk. Takie osoby z reguły źle kończą... bardzo źle
Mówiła bardzo spokojnie, zupełnie jakby rozmawiali o pogodzie a nie o zabijaniu ludzi. Dla niej życie ludzkie nie miało zbyt wielkiego znaczenia, bo w życiu kierowała się jedną zasadą "Dbaj tylko o własne interesy". A skoro wymagało to zabicia jakieś osoby to bez wahania to robiła. Czasem jednak wynikało z tego coś dobrego.
- Powinniście zrobić lepszy wywiad, nim zabraliście się do "roboty". Tutaj nienawidzą mnie tylko ci, którym weszłam w drogę, przeszkodziłam w interesach albo po prostu przejęłam czyjeś terytorium. A zwykli ludzie? Cieszą się, że na ulicach nikt do nich strzelać nie będzie, bo moi ludzie pilnują porządku. A że muszą za to płacić... nazwijmy to podatek, to z tym się pogodzili. Płacą za to i to dostają, proste
Morrigan była rozsądną osobą. Dbała o mieszkańców, bo dzięki temu miała z nimi spokój, fundowała stypendia, bo wtedy mogła tych zdolniejszych zatrudnić albo w swoich legalnych firmach, albo w tych mniej legalnych. Wspierała ludzi sztuki, bo jako ich menadżerka z czasem na tym zyskiwała. Z każdej działalności czerpała jakieś profity, prędzej czy później. A przy okazji pomagała innym, nie przeszkadzało jej to.
Czy była zagubioną osobą? Raczej nie, bo widziała przed sobą cel i dążyła do niego. Czy osamotnioną? Trudno powiedzieć.

Morrigan spokojnie popijała swoją whiskey, nim odpowiedziała na pytanie Rhonuna. Rozważała pewne sprawy w głowie, oczywiście dotyczące siedzącej przed nią dwójki.
- Możemy to rozwiązać na trzy sposoby. Odejdziecie stąd w spokoju a ja wam nic nie zrobię. No i nie możecie mi wejść znowu w drogę, bo inaczej was zabiję. No i musicie mi jakoś zrekompensować zabicie tego dzieciaka, który przyszedł po haracz do tej nory Harvina. Jak chyba słyszeliście, pewnych nie puszczam płazem
Gdyby nie byli mocowładni to by ich zabiła od razu, tak dla przykładu. A skąd wiedziała o tym wszystkim? Cóż, w końcu zabrak pracował dla niej... a nikt nie chce tracić ciepłej posadki by chronić tyłki jakichś nieznajomych dzieciaków.
[i]- Drugie wyjście... dalej próbujecie mi zaszkodzić. Wtedy obaj umrzecie w męczarniach... a uwierzcie mi, mam kilku ludzi, którzy wiedzą jak sprawiać ból nie zabijając danej osoby.
Uśmiechnęła się, ale nie było w tym ani krztyny wesołości czy szczerości. To był grymas z gatunku tych na prawdę złośliwych i cynicznych. To yło ostrzeżenie skierowane głównie do Travisa.
[i]- I trzecie wyjście. Pracujcie dla mnie,  z pewnością znajdzie się jakieś zastosowanie dla osób o waszych talentach. Zarobicie nieźle, będziecie mieć jakiś cel w życiu, zamiast miotania się po okolicy. Może nawet komuś pomożecie. Odpowiedzi nie oczekuję teraz

Morrigan uśmiechnęła się nieco, gdy Rhonun zgodził się na pracę dla niej. Nie była jednak tak naiwna, by uwierzyć w szczere zamiary tej dwójki, więc z pewnością będą uważnie obserwowani. Nie ufała im, ale mogli być użyteczni. Jako narzędzia. A narzędzie zawsze można zastąpić, gdy przestaną spełniać swoje zadanie.
- Świetnie, zostawcie mojemu droidowi protokolarnemu numery waszych holoczęstotliwości. Jeden z moich ludzi się z wami skontaktuje
Kobieta przyglądała się uważnie siedzącej przed nią dwójce. Domyślała się, że kontaktują się telepatycznie i prawdopodobnie wymyślili jakiś bardzo głupi plan mający jej zaszkodzić. Cząstka jej osoby bardzo chciała by tak się stało, bo wtedy dadzą jej powód by ich skrzywdzić. Bardzo boleśnie.
- A teraz odejdźcie. I żebyśmy mieli jasność... nie próbujcie ze mną pogrywać, bo to się skończy dla was bardzo źle.
A jak się już dzisiaj przekonali, próba oszukania jej będzie bardzo trudna.

Morrigan odprowadziła tą dwójkę wzrokiem a następnie odwróciła krzesło w stronę holoodbiorników i przełączyła je na obraz z kamer. Wciąż popijając whiskey z uśmiechem zadowolenia obserwowała wpadającego w szał cathara (wszędzie były ukryte kamery). Przy wejściu również, więc mogła obserwować jak ochroniarz oddaje tej dwójce ich miecze, a gdy się oddalili to połączyła się z szefem ochrony.
- Pluskwy podłożone?
- Tak szefowo.
- Działają?
- Tak.
- Wykryją je?
- Musieliby rozebrać swoja broń na części a nie mają powodów by to zrobić. Poza tym wątpię, by odróżnili pluskwy od właściwych mechanizmów, nie bez specjalisty.
- Świetnie, poczekamy na rozwój wypadków
Morrigan się rozłączyła i wciąż z uśmiechem na tworzy wróciła do oglądania wiadomości z Coruscant i Galaktyki. Żaden niewyszkolony gówniarz z mieczem nie będzie z nią pogrywał bez konsekwencji. Ciekawwa była tylko, kiedy będzie im musiała przypomnieć kto tutaj rządził?

Cichy rzeczywiście przyciągał ciekawskie spojrzenia, jednak nie z powodu tego kim był. Po prostu by spotkać się po drodze z Morrigan musiał udać się do części dla ras humanoidalnych, a tam przedstawiciel rasy dugów po prostu przyciągał wzrok. Ale przelotny, nikt nie siedział w kacie i się nie zastanawiał nad tym kim on jest. Vortex całkowicie różnił się od takiej "Trzynastej w Nocy", któa była knajpą dla artystów - spokojną, z klasą, nie zatłoczoną. To był nocny klub, pełen bawiącej się młodzieży. Kobiety ubrane były wyzywająco a ich ciuchy zakrywały bardzo niewielką część ich ciał - takie minimum przyzwoitości. W niektórych przypadkach nawet i tego się nie uświadczyło.
Z głośników płynęła głośna muzyka - same hity na czasie. Wszystkie bary były oblegane, każdy chciał zamówić drinki lub jakiś czysty alkohol. Zwyczajna noc w klubie.

W końcu po długim oczekiwaniu w końcu zjawiła się Morrigan. Zmierzała ona do jednej z vipowskich loży w klubie, skąd miała widok na bawiących się gości. Towarzyszyło jej trzech ochroniarzy, którzy robili dla niej przejście. Vossianka póki co nie była świadoma obecności Cichego.