Star Tales - gwiezdne opowieści...

Goście klubu trochę niechętnie schodzili ochroniarzom z drogi, ale to w żaden sposób na nich nie wpływało. Po prostu robili swoje i ostrożnie, acz stanowczo torowali drogę swojej szefowej, aż do schodów prowadzących do loży. Tam Morrigan na chwilę przystanęła, bo podeszła do niej jakaś kobieta. Od razu rzucała się w oczy, ponieważ miała jasno zieloną skórę i ciemno zielone włosy. Ale co dziwniejsze ubrana była w pancerz bojowy i to ten z najwyższej półki - idealnie dopasowane elementy, ultralekkie materiały, dopasowany kombinezon itp. Cichy jej nigdy osobiście nie poznał, ale pewnie domyśli się kto to jest - szefowa ochrony Vossianki. Podobnie jak Cichy imion i przydomków miała wiele, często je zmieniała, czasem z konieczności a czasem dla urozmaicenia. Jedno jest pewne - Miała więcej wyroków śmierci wydanych na różnych planetach niż Cichy różnych mandatów i kar przez całe swoje życie. Był znaną psychopatką, uwielbiającą śmierć i zniszczenie. To najczęściej ona wykonywała wyroki śmierci w imieniu Morrigan, a ostatnimi czasy (a konkretnie od chwili zamachu na szefową) miała sporo roboty.
Obie kobiety chwilę porozmawiały a potem zielonoskóra odeszła a Morrigan weszła po schodach do swojej loży. Na straży zostało dwóch ochroniarzy - pilnowali by nikt niepowołany nie zakłócał spokoju szefowej. Trzeci z nich zaś jej towarzyszył.

Tłum przed Cichym stopniowo się przesuwał, więc bez przeszkód mógł przejść w kierunku schodów. Niestety dla niego Morrigan już nie było - siedziała w swojej loży i nie widziała stamtąd pochodu duga. Będzie musiał więc dogadać się z ochroniarzami, którzy już dostrzegli przeciskającego się młodego duga. Nie uszło ich uwadze to w jaki sposób to sprawił. W czasach kiedy to Jedi i Sithowie zawzięcie się wyżynają takie nienaturalne zjawiska budzą podejrzenia. Tak więc ochrona wrogim spojrzeniem mierzyła Cichego, ale nie reagowali nerwowo na niego. Czekali aż przejdzie lub też wyjawi o co mu chodzi.

Ochroniarze patrzyli z góry na Cichego, ale powstrzymywali się od typowych wrogich spojrzeń czy zagrywek "ja tu rządzę". A wiec obyło się bez sięgania po broń, bez mrużenia oczu czy pogardliwych spojrzeń. Zachowywali się w pełni profesjonalnie - spokój i opanowanie.
Pierwszą odpowiedzią na mentalny komunikat Cichego był przebłysk irytacji i to dosyć silny. W pierwszym momencie nie rozpoznała młodego duga i się wkurzyła z powodu naruszenia jej przestrzeni osobistej. Ale po sekundzie zorientowała się z kim ma do czynienia i kolejny sygnał był już spokojniejszy - to było potwierdzenie.
Ochroniarz stojący najbliżej Cichego sięgnął ręką do ucha i docisnął maleńką słuchawkę, niewidoczną na pierwszy rzut oka. Niezauważalnie kiwnął drogą a potem się przesunął.
- Szefowa zaprasza
Burknął do gości. By dostać się do loży Morrigan Cichy musiał wejść po łukowatych schodach aż na piętro. Kończyły się one w vipowskiej loży Morrigan. Był to niewielki balkon, gdzie stała wygodna kanapa zwrócona ku wielkiej sali, na której bawiła się młodzież. Widok był całkiem niezły.
Vossianka siedziała na sofie - założyła nogę na nogę, w ręku trzymała małego drinka i spoglądała prosto na salę, nie patrząc na nadchodzących gości.
Jej ochroniarz stał gdzieś z boku, nie było go widać.
- Nie spodziewałam się ciebie zobaczyć tak szybko...
Warknęła niby to gniewnie, jednak Cichy zaraz odebrał od niej właściwy mentalny komunikat.
- "Świetnie upozorowałeś własną śmierć, jestem pod wrażeniem. Mimo to mam nadzieję, że to z czym przychodzisz jest ważne. Nierozważnie jest się pokazywać koło mnie po takiej aferze"
W jej komunikacie przebrzmiewał lekkie poczucie dumy. Do pewnego stopnia była pod wrażeniem wyczynu Cichego

Nie spoglądała na Cichego gdy ten się wysunął. Obserwowała salę jak gdyby tam było coś interesującego, coś co przyciąga wzrok. Po chwili upiła nieco ze swojego drinka. W odpowiedzi na mentalny komunikat Cichego kąciki jej ust niezauważalnie wygięły się w uśmiechu. Nieco ją rozbawił bo niewiele osób było skłonnych powiedzieć, że się za nią tęskniło. Nawet w żartach.
W końcu vossianka obróciła głowę i powoli, bez skrępowania zmierzyła Cichego wzrokiem, zaś za jedyny komentarz posłużył cichy, ledwo dostrzegalny pomruk aprobaty. Draks na Draksa nie wyglądał, a więc nikt nie powinien go rozpoznać. Bo ostatnie czego było trzeba Morrigan to Jedi węszący na jej podwórku. To by szkodziło interesom.
- "Prezent?"
Jej brwi nieznacznie się uniosły a potem Morrigan spojrzała na tragarza. Widziała go wcześniej, wyczuwała go też w Mocy, ale do tej pory pozornie go ignorowała. Widziała, ale nie zwracała uwagi ,teraz zaś utkwiła w nim spojrzenie swoich niebieskich, nieco świecących oczu, które budziły niepokój, bo wyraźnie nie były ludzkie.
- Pokaż kotku co masz w środku
Mruknęła nieco złośliwie i czekała na otwarcie pudła. Ewentualnie sama to zrobi

Reakcja biednego tragarza też ją bawiła, jednak zamiast ulżyć mu to jeszcze bardziej podkręcała atmosferę, spoglądając na niego wyniośle i surowo. Ale wszystko w granicach rozsądku, nie chciała by jej tutaj popuścił w spodnie.
Gdy wieko zostało zdjęte to Morrigan nieznacznie uniosła głowę by by rzucić okiem na zawartość, ale cierpliwie czekając aż tragarz poda jej pudło. Płynnym ruchem przejęła paczkę i położyła je na sofie tuż obok siebie. Dopiero wtedy spojrzała na zawartość a jej brwi nieznacznie powędrowały w górę. Cóż, Cichy ją zaskoczył.
Dłonią pogładziła włosie, sprawdzając jego delikatność a potem płynnym, powolnym ruchem wyjęła futro z pakunku, przyglądając mu się uważnie. Na jej twarzy cały czas gościł spokój, ale w jej wzroku można było dostrzec przebłyski zachwytu. Nie rozpływała się na widok tego pięknego futra, wciąż zachowywała klasę, jednak i na nią podziałał ten czar, co wyraźnie odbijało się w Mocy. Jej otoczka spokoju nieco zafalowała, gdy układała prezent na swoich kolanach i płynnymi, pełnymi delikatności ruchami dłoni badała swoją nową "zdobycz".
- Możesz odejść
Mruknęła do tragarza, zaś Cichemu posłała mentalny komunikat.
-"Skąd je masz?"
Jej wiadomość jak zwykle była spokojna, pozbawiona emocjonalnego zabarwienia. Zdążyła już się opanować.

Na młodego tragarza nie zwracała już uwagi, zajęta podziwianiem prezentu. Nie była jednak całkowicie nim pochłonięta, a wręcz przeciwnie. Intensywniej niż zazwyczaj skupiała się na Cichym. Wykorzystywała do tego Moc, badała jego aurę, próbowała wyczuć jego zamiary. Ale jego odpowiedź ją zaskoczyła jeszcze bardziej niż ten prezent. Już nie zwlekała ze spojrzeniem na niego, tylko od razu skierowała swój wzrok na oczy duga. Wyraz jej twarzy był tym razem bardzo wyraźny - "Mów!".
- Wiesz jak zainteresować kobietę... napijesz się czegoś?
Wręcz płonęła z ciekawości. Chociaż słowo ciekawość nie oddaje w pełni emocji które wywołał Draks swoją z pozoru niewinną wypowiedzią. Od chwili zamachu na swoje życie Morrigan bezlitośnie ściga wszystkich zamieszanych w tą sprawę. W ciągu kilku tygodni wszystkie osoby, które jej podpadły lub były wrogo do niej nastawieni spotkał bardzo przykry koniec. Co prawda tylko niewielka grupka doczekała się publicznych egzekucji, ale o tak wszyscy wiedzieli kto stał za tymi przeróżnymi wypadkami, takimi jak upadek z kładki spacerowej czy chwilowa usterka tarcz energetycznych w zoo kiedy to w tajemniczy sposób jedynym zwiedzającym była osoba niewygodna dla vossianki. Przeróżnych przykładów można było podać wiele... nie zmieniało to faktu, że aktywnie czyściła swoje podwórko, dążąc do eliminacji wszelkiego oporu ze strony jej wrogów.
A teraz Cichy przynosił jej nie tylko wspaniały prezent ale też równie wspaniałe, jeśli nie znacznie lepsze, wieści.
Teraz zaś czekała na pełną realcję

- Ald! Przynieś Wspomnienie nocy na Alderaanie, podwójny lód, bez mleka
Rozkazała na głos a gdzieś za nim coś się poruszyło. Po chwili ze swojej kryjówki wyłonił się ochroniarz i odszedł. Nie bała się zostać sama z Cichym. Wiele osób sądziło, że bez armii ochroniarzy jest bezbronna. A to nie była prawda. Sprawnie posługiwała się bronią, potrafiła walczyć wręcz. No i znała wiele technik wykorzystania Mocy. Była więc bardzo groźna.
Morrigan nie oponowała, gdy Cichy się zbliżył. W normalnej sytuacji lubiła trzymać innych na dystans i bez wyraźnego zaproszenia nikomu nie pozwalała na przekraczanie pewnej granicy. Teraz jednak o tym całkiem zapomniała. Cichy ją bardzo zainteresował.
Przyjęła od niego cyfronotes z wyraźnym mściwym uśmiechem, który u osób o słabszych nerwach mógłby wywołać bardzo nieprzyjemne dreszcze. Bo w istocie był to bardzo paskudny grymas.
Od razu włączyła urządzenie i zaczęła przeglądać galerię zdjęć, słuchając jednocześnie relacji młodego duga. A gdy skończył to spojrzała na niego dosyć osobliwie po czym nachyliła się bardziej ku niemu po czym cicho wymruczała.
- Szkoda, że nie jesteś humanoidem... w nagrodę za te prezenty czekałaby cię na prawdę niezapomniana noc
Uśmiechnęła się jeszcze wymownie a potem powróciła do swojej poprzedniej pozycji, wciąż przeglądając zdjęcia. Cichy sprawił jej dzisiaj ogromną radość i w tej chwili byłaby skłonna zaciągnąć go do łóżka na dziki seks. Niestety był dugiem więc z miejsca odpadał. Ale czegos takiego mu nie zapomni i bardzo u niej zapunktował.

Cichy też nie budził w Morrigan pożądania, przynajmniej nie fizycznie, ale gdyby wyglądał inaczej to mogłoby coś z tego wyjść. Nie romans, bo vossianka nie należała do takich osób. Zwykły ostry seks a potem wykopanie delikwenta do domu - robiła tak wiele razy gdy nachodziła ją ochota albo gdy otrzymywała bardzo pomyślne wieści, które ją nastrajały na zabawę. Dlatego też jej ostatni komentarz można uznać za komplement.
Morrigan uśmiechnęła się słysząc komentarz Cichego po czym wysłała mu mentalny komunikat.
- "Aż taki z ciebie zwierzak?"
Jej wiadomość przesycona była jej rozbawieniem oraz pewną dozą sympatii. Zawsze lubiła Draksa, ale teraz to jego noty jeszcze bardziej poszybowały w górę. Miał w sobie spory potencjał i ona go w nim widziała.
- Masz jeszcze jakieś ciekawe wieści?