Star Tales - gwiezdne opowieści...

Seco coś tam komentował, przeklinał i złorzeczył, broniąc się przed zarzutem ze niby bierze promocyjki. Ale bez mocy było oczywiste, że brał. Na szczęście nie było to przestępstwo ani nie było groźne.
Bothanin rozluźnił się ale tylko wobec dziadka. Z Seco był gotowy do walki, jakby trzeba było.
- Wie pan... to jest taka praca... no... ja mam 16 lat, mógłbym roznosi ulotki, ale ja bym zarabiał 800 kredytów a ten kretyn ma 2200... to poszedłem na czarno, do takiej knajpy... ale tam to troche strach jeśc, bo, no, sanepid by się za głowę złapał. I Toshiro przyszedł. Poradziłem mu by się zaszczepił i takie. Teraz pracuje. A jak mówiłem, to robota takla dla... nie wiem, dla marginesu? On tam jest od otwarcia do zamknięcia, napierdala jak droid... Za dużo z nim nie gadałem, bo nie chciałem żeby mnie o życie wypytywał. Taki zwykły facet, tylko mnie dziwi ze tak pracuje, bo ta robota raczej nie może być pasją...
Seco prychnął
- Właśnie temu się zastanawiałem czy żyje bo go nigdy nie ma w domu. Ale jest w urzędzie zahrrejesythrrowany bo mu kiedyś kahrrte wysłali i do skrzynki wpiehrrdoliłem, a na kopehrrcie pisało że urząd phrracy...

Bothanin wzruszył ramionami.
- Jest dorosły, wie co robi
Seco tez wzruszył ramionami.
- Oj tam piehrrdolicie, jadłem tam, tanio, smacznie i szybko – to nie powinno dziwić, patrząc na Seco. Ale nie każdy ma kaleeshianski żołądek...
- Tak, non stop. Podejrzewam, ze karany był, dlatego nigdzie indziej go nie zatrudnili, ale ma starych wierzycieli na karku...
-...albo alimenty - wciął Seco. Rudy nie zaprzeczył, mówił dalej
-... a chce zacząć nowe życie, dlatego tak robi. Tu mieszka, to tanie mieszkania, taniej to tylko Seco ma bo on nie ma kibla w mieszkaniu...
-Tia, a  wy macie?
-Nie mamy, dlatego mówię, ze jest tanio! Mieszkania bez kibli wszystkie pozajmowane...
-No i się wyjaśniło, kuhrrwa, napiehrrdala od rhana do nocy żeby na swój buhrrzujski kibel zahrrobić!
-Zamknij się. Zarabia, bo u Miśka trzeba się nieźle napirdolić by cokolwiek mieć, nir to co ty przejdziesz się od drzwi do drzwi o 15 się rozliczysz i drapiesz jajka przed holowizorem, u Miska się pracuje...
-Żebyś się tak rhaz przeszedł to byś wiedział jak ja ciężko napiehrrdalam na swoje 2200 ty rhudy szczurze!
I przy tej rozmowie brakowało tylko T'kula który sam by powiedział jak to on zapierdala nad workami.

Później już kłócili się na swój temat, T'kula zostawiając. Rudy tak jakby troszeczkę go bronił, Seco  nie, i to można by było zinterpretować jako pozytyw, gdyby Havesh Seco znał. Bo to oznaczało ze Seco z  T'kulem nie pił.
- A Ana mi mówiła, ze zna go jeden dzieciak z jej phrracy ale to tajemnica jest... – wypalił nagle i niespodziewanie Seco. Tajemnica...

- Phrrazuje w szkole i mieszka z nim przez ścianę. To do niej przeleciałem wtedy, ona też to na własne oczy widziała... Spoko babka. Wie pan co, jak pan przyszedł do T'kula, to jego na pewno tehrraz nie ma, moze pan isc do niej i u niej poczekać... – przedstawił sąsiadkę jako bardzo towarzyską osobę.
- pod 664 mieszka. A T'kul pod 666. co za chujowy numehrr w ogóle... Trza być debilem by mieszkać pod 666

Ostatnio edytowany przez Secorsha (2013-07-14 20:33:44)

T'kul mieszkał na szóstym piętrze. On coś miał z tymi szóstkami, może wydawało mu się to takie diaboliczne, ZUE, lub po prostu „kól”, a taki chciał być. Jego piętro, jak i inne, ciągnęło się wzdłuż, zdać by się mogło w nieskończoność. Po obu stronach drzwi do identycznych mieszkań. Rózniły się jedynie numeracja. Nie było specjalnie czysto, ale brudno tez nie. Zimno, bo wielkie pomieszczenie korytarza w grubych murach nie było ogrzewanie. Ciemno, wilgotno jak w  piwnicy.
I były drzwi. 664 i trzy metry dalej 666, potem 668, 670, na końcu pewnie 700...

Coś się pochrobotalo i drzwi się wsunęły w ścianę, ale pozostała bariera – przeźroczysta, chroniąca wnętrze przed ewentualnymi złymi zamiarami odwiedzających.
Za barierą zas stała dwudziestoparoletnia kobieta rasy ludzkiej o włosach blond opadających delikatnymi falami na ramiona. Kiedy ujrzała Havesha, zrobiła wielkie oczy i zamrugała kilka razy.
- Stanley?

Jak większość mieszkańców dolnych poziomów, patrzyła trochę nieufnie, ale najwyraźniej należała do tych naiwniejszych, bo zaraz bariera została dezaktywowana.
- Ależ żaden problem, proszę wejść, i tak sama siedzę, nudzę się. Pierogi lepie. Koleżanka mi dała przepis na wyjątkowy farsz do pierogów,. Dobrze, farsz farszem, ale pierogi trzeba lepić. Proszę nie zdejmować butów. W takim mieszkanku odkurza się codziennie, więc co za różnica...  -okazało się,ze Ana była osobą bardzo gadatliwą.
Przez drzwi wchodziło się w wąski korytarzyk, po prawej drzwi do toalety, na wprost otwarte drzwi do pokoju dziennego, tutaj składana kanapa, biurko, parę szafek, kot na kanapie się przygląda. Z tego pokoiku wchodziło się do „odwróconej plecami” do ściany toalety – kuchni. I rzeczywiście, na kuchennym blacie leżały placki do pierogów.
- Chce pan coś do picia? Mam kompot od mamy, wprawdzie z kupionych owoców, ale sama gotowała. Moja mama umie robić takie rzeczy, bo pochodzi z Dantooine. Nie żeby tam jakas wysoka kultura kulinarna była, ale przynajmniej są prawdziwe owoce.