Star Tales - gwiezdne opowieści...

- Wiesz co, James, taki jak przy tobie to ja jestem przy tobie... – lekko w bok przechylił głowę. Przy każdym zakładamy jakaś maskę. Nie zawsze chcemy by oglądano nasza twarz. Jednym ufamy bardziej, innym mniej. Bo i jedni nas bardziej lubią, bardziej potrzebują i widza w nas więcej,a  inni mniej. A jeszcze inni w ogóle.
Sisco nie był zadowolony z  tego, ze go poproszono. Smutna opowieść była wzruszającą, no ale każdy miał jakaś swoją przeszłość, o przeszłości Traxa to nawet gazety pisały. Tak, Sisco zdawał sobie sprawę, ze to głupie porównanie, ale zarazem – porównanie jak porównanie, przeszłość i tu i tu.  A on swojej przeszłości całkiem nie pamiętał i to tez w nim wielki lęk budziło. Juz teraz się bał ze go kiedyś wciągnie. Na razie jednak był bardzo zdeterminowany na parcie do przodu, po kolejne sukcesy. Umiał już sam opuszczać mieszkanie i wracać, nikogo nie potrzebował, w szkole go chwalili i zapowiadali przeniesienie na wyższa grupę, teraz – nauczył się robić zakupy sam. To mu pozwalało zapełniać lukę w pamięci. Tylko wiele elementów wpadało, Sisco zatrzymywał się na skraju przepaści i trząsł się.
- I o czym mam z nia pisać, ona mnie ma za gówniarza co hoduje robaki i się tym podnieca. Co z tego ze przekopnica jest fajna, ze można obserwować jej cykl życiowy, zwyczaje i tak dalej, skoro to takie dziecinne – oj, wiele razy usłyszał ze przekopnica jest dziecinna. I to głównie od tych którzy uważają ze wyznacznikiem dojrzałości jest liczna wypalonych za parkanem szlugów.

- jasne, każdy szanujący się psychopata to czyta – odparł bez wahania. Tak, choć w rzeczywistości, cicho „w Siscu”, w kuchni, przytulony do lodówki „płakał” szczerze na wielu fragmentach a najbardziej oczywiście na koniec. Nie, nie przyzna się, nikomu. Może jak jeszcze trochę „podrośnie” i zrozumie co tak naprawdę jest wstydem.

Wyszedł na spotkanie do reki. Nadal nie był jakoś szczególnie przekonany, no ale – czy mu ubędzie, jak zrobi to dla Jamesa, który zrobił tyle dla niego? Jesli uważa, ze to ważne, ze to pomoże – zgoda, niech tak będzie. Jak Queni nie zechce rozmawiać – to nie zechce. James chciał dobrze.
Sisco mruknął cicho do głaszczącej ręki.
- Ale daruj Asyrowi. On tez ma swoją przeszłość. Skoro tłumaczymy się przeszłością, to sprawiedliwie

Sisco lekko się cofnął by widać było jak „skinął głową”. Był to wyuczony i efektowny gest, tym bardziej ze z wymachem do tyłu,a  przy Siscowym rozmiarze to fajnie wyglądało.
Ktoś tam im zdjęcie zrobił. Chyba Jamesa poznał. Sisco miał na to, delikatnie mówiąc, wylane.
- Dobrze. Jak ma być dobrze, to dobrze ma być, dobrze? – i teraz łeb przekręcił, ale leciutko.
- Chcesz kupić proszek do prania? Bo ja nie, przyszedłem tu bo cie zobaczyłem

Oczywiście Sisco ruszył za nim. Nie za bardzo chciał obok, bo by zajmowali cąłą alejkę, a on nie chciał „podpadać” skoro już w tym sklepie tak go zaakceptowali, ze nawet asystenta dostawał bez większych przedstawień.
- To za zakrętem. Są elektryczne, zele i takie wiszące drzewka. Elektryczne najlepsze. – choć i tak do dupy – dodał w myślach, ale kto tu na Coruscant wie jak prawdziwa łąka pachnie. Sisco też nie wiedział, ale domyślał się, ze trochę inaczej.
Wyszedł na prowadzenie, za nim jego lewitujący wózek wymachujący ”rączkami” i odzywający się zaprogramowanymi komendami, które konsument ignorował. Zatrzymawszy się u celu na Jamesa zaczekał, samemu oglądając te psikacze. Po co Jamesowi łąka?

Nie miał gruczołów. Miał sensory, ale to to samo, tylko z innego materiału. I James wiedział gdzie są, bo właśnie tam były, i Sisco powąchał, ale delikatnie – podczas ruchu, kładł łeb jakby na bok. Albo miał taki słaby węch, albo wręcz przeciwnie – taki dobry.
- Wiesz... ja nie wiem jak pachnie łąka... nie wiem, lub nie pamiętam, ale chyba jednak nie tak... – mruknął skruszony jakby to jego wina była, ze nie pachnie ładnie. U nich w łazience stał zapach cytrusowy, dla Sisca to był zapach „łazienkowy”, dla niego pomarańcz pachniał prysznicem,a  nie prysznic pomarańczem.
Tu nie bezie tryumfu.
Ale można chwile pobyć z Jamesem.
- No ale powiedz mi, po co ci te badziewie...

- W supermarketach się takich rzeczy nie kupuje tylko w  sklepie rehabilitacyjnym  -Sisco wiedział, w końcu miał legitymację inwalidzką. Był już w takim sklepie i widział, tylko to drogie było. Podobno pachniało bardzo dobrze i nawilżało powietrze.
- Nie kupuj tego. Dam ci adres, wyślesz Asyra albo Mini i ci kupią. Ja ide do kasy – i ruszył, tym razem z nadzieją, ze jedi pójdzie za nim.
Mistrz Jedi, ale w supermarkecie to on się nie szkolił.