Star Tales - gwiezdne opowieści...

Sisco wydał dźwięk który można było utożsamiać z zaśmianiem się, ale nie było to szydercze.
- No ja pamięci nie straciłem. To znaczy tez mnie dotyczy ten problem, ale w innym aspekcie. Ten mały to niezyjacy już lider bandu „Mocowładni”, prawdopodobnie sam napisał te piosenkę. Kobieta to rycerza Jedi, ma na imię Leri, jej cechą charakterystyczną jest to, ze nie ma miecza świetlnego, ten kryształek na szyi to kryształ z jej zniszczonego miecza. Bothanin to Asyr, padawan mistrza Tresona. Wszystkich ich znam osobiście.

- Pewnie, ze możliwe, to wszystko podświadomość – odparł Sisco. No niestety on jeszcze nie miał takiego wyczucia delikatności jak James. Na pewno nie chciał być kąśliwy, no ale sam dostawał już tyle razy w czułe miejsca, ze trochę się robił gruboskórny.
- Oczywiście ze jest możliwość spotkania. Za wyjątkiem Throula bo on nie żyje, ale pozostali tak, ze mną już się pan spotkał. No i w sumie więcej pytań nie mam, to co już wiem to mi wystarczy...

- To normalne przy amnezji – odparł Sisco. Sam miał ten problem, przeczucie, ta dobijająca świadomość ze nie pamięta rzeczy dla niego ważnych. Ale on wiedział, czego nie pamięta. Swojej rodziny. Rodziców, siostry która uratowała mu życie.
T'kul był jeszcze w nieświadomości. Sisco postanowił, ze nie powie mu ze był jedi. Może jedi zechcą to wykorzystać jakoś...
- Za badanie to zwykle dziękuje badacz, więc dziękuje  -”skinął” głowa, o ile można to tak nazwać.
- No a teraz jakieś pytania „prywatne”?

- Nie straciłem pamięci. Wykasowano mi ją. Nie odzyskałem, i prawdopodobnie nigdy jej nie odzyskam – odpowiedział spokojnie
- Ale da się z  tym żyć, naprawdę. Jest mnóstwo fundacji które służą pomocą, można z nimi zawsze pogadać, znaleźć przyjaciół z podobnym problemem... Najważniejsze, to nie robić z tego tragedii życia – jeśli się akurat na Sisca patrzyło, to nasuwały się same wnioski, ze tych „tragedii życia” to on sporo musiał przejść. Ale z głosu i zachowania to całkiem pogodny gość.

Ostatnio edytowany przez Sisco Hasupidona (2013-08-30 21:22:29)

- No niestety nie wiem, jak to jest z drutami, nie znaliśmy się na tyle by rozmawiać o hobby, ale niewykluczone  -Sisco mruknął łagodnie. Kiedy usłyszał „wyjdę ze szpitala”, to aż go dreszcze przeszły i to po pancerzu.
Bez smyczy to już się nie powinno cie nigdzie wypuszczać – pomyślał. I tez nie złośliwie. T'kul po prostu bez nadzoru bez przerwy coś psuł... A teraz nawet samego siebie zepsuł.

- Ja również bardzo dziękuję. Życzę miłego dnia i szybkiego powrotu do zdrowia  -”ukłonił się” po swojemu, całkiem sprawny fizycznie był jak na taką durastalową bestię, i skierował się do wyjścia – zamkniętego. Poskrobał chwile bokiem przedniego palca u nogi – i pielęgniarka przyszła go wypuscić

Zaskoczyło go to, ale nie na tyle by dać po sobie poznać.
-Do widzenia  -mruknął tylko i przelazł przez drzwi, kiedy mu je pielęgniarka otworzyła.

Nie odzywał się, prowadził az tu, na oddział który dobrze znał. Mruknął Jamesowi i poszedł, zostawiając ich. Pokazał się w dyżurce, poprosił o rozmowę z lekarzem. Oświadczył po prostu, ze przyszli jedi zrobić „ze swoim” to co im dżedajskie prawo nakazuje. Na szpitalnych korytarzach zaległa martwa cisza. Personel był zaniepokojony. Sisco uspokajał ich, ze nikt nawet nic nie zauważy.
Pierwszy na salę wszedł Sisco. Zapewne i tym razem będą musieli pacjenci wyjść, albo T'kula zabiorą w inne miejsce.
Olbrzymi czarny kształt zamruczał pokojowo już od samego wejścia.
Pacjenci na pewno słyszeli o nim, bo tu się o nim opowiadało, choć i tak wisiała pewna nieufność w kontaktach.
Sisco chciał jak najszybciej doprowadzić sprawę do finału...
- Dzień dobry...