Star Tales - gwiezdne opowieści...

Z resztą nie tylko dzisiaj było tłoczno, ten lokal zawsze przyciągał do siebie wiele osób z dolnych poziomów, dzięki swoim klimatom. Wszyscy lubili tutaj przebywać, ale nie wszyscy mogli a zwłaszcza w boksach, gdzie siedziała śmietanka półświatka. Prawie codziennie przychodziła w te miejsce Lizka, właściwie ostatnimi czasy mniej bo Lilka u niej mieszkała więc miała co do roboty. Niemniej jednak dzięki temu miejscu potrafiła znaleźć kontakty, być na bieżąco... a właściciel tego lokalu jej nie wyganiał, a nawet czasem wręcz zapraszał. Zawsze potrafiła się dogadać, zmanipulować człowieka.
Teraz ubrana w ciasne spodnie, koszulę i w kamizelkę siedziała sobie przy jednym z boksów grając właśnie w pokera i trzeba przyznać, że całkiem dobrze jej szło, bo trzy razy z rzędu i z trzech gier wygrywała. Chociaż nie raz było blisko aby całą wygraną stracić. Dobrała kolejną kartę i czekała na sprawdzenie. No i przegrała, lecz tylko 1/4 kwoty jaką wcześniej wygrała. Miała tylko trójkę, a przeciwnik karetę. Więc cóż, teraz szła następna kolejka.

Lizka właściwie też nie była jakaś tam ważna, nie licząc tego że potrafi załatwić wszystko co tylko można, a także ma szeroką sieć kontaktów a to już coś. W większości jak ma się kontakty, to również posiada się wiele informacji, zaś informacja jest zawsze pożądana. Kto ma jakąś wiedzę, ten jest królem... tak też nie raz czuła się Lizka. Co nie znaczy, że ona jest bogata... wręcz przeciwnie.
Teraz sobie siedziała zadowolona, uśmiechnięta przy rozdawaniu kolejnych kart... to był dla niej dobry dzień, bowiem przegrać tylko jeden raz w 3 kolejkach? Teraz też miała dobre karty, więc podbiła nieco stawkę... o sto kredytów, więc było do zgarnięcia sto pięćdziesiąt kredytów. Nie grali dzisiaj o jakieś potężniejsze sumy, więc aż tak bardzo nie obawiała się przegranej, tak czy siak jest na plusie.
W momencie kiedy Artus wracał i spojrzał na nią, ona już miała w niego wlepione oczy a patrzyła spokojnie, bez emocji... więc nie wiadomo co w jej główce chodziło. Tak czy siak, nie wiedziała kim dokładnie był. Nie trwało to dłuższy moment bo zaraz wróciła do kart mówiąc i kładąc karty na stół.
- Poker królewski panowie!
Po tym obwieszczeniu jeden z gości warknął i walnął pięścią w stół podnosząc się. Zbliżały się kłopoty. Wyciągnął pięść w stronę Lizki, a Lizka patrzyła na niego zaskoczona, lecz nie wstała.
- Oszukiwałaś! Jak zawsze z resztą!
- Nie potrzebuję oszukiwać w pokera. Sprawdzaliście mnie przed graniem, nieprawdaż?
Posłała jemu złośliwy uśmiech, już była pewna że oberwie  ale ten dał za wygraną i usiadł zły, lecz nie wszedł do kolejnej gry.

Mógł wyłapać jej spojrzenie, bo nie ukrywała tego co robiła i niczego nie podejrzewała kim był. W przeciwieństwie do Artusa, ona miała ładną twarz i w miarę zadbaną, a włosy dziewczyny jeszcze większego uroku jej dodawały. W zestawieniu jednak z jej oczami,to jeszcze bardziej wydawała się niebezpieczna a raczej tajemnicza. Zawsze starała się nie wychylać, zawsze starała się działać po cichu i ostrożnie, aby nie być na widoku. Bo jaki paser działa jawnie? Chyba żaden. Dlatego pewnie za wiele Artus o niej nie mógł się z tej swojej bazy.
Pomijając to wszystko, to ona go już nie obserwowała... była zajęta rozmową i dobrym towarzystwem, które miała. Tak więc nie zamierzała za szybko zwijać z tego miejsca, skoro nie musiała.

Lizka sobie siedziała ze swoją śmietanką towarzyską i grała w te karty, a jak się wejdzie w ten wir hazardu to można grać i grać, do czasu gdy gotówka się skończy. Właściwie nie miała z tym problemu, kolejne dwie partie wygrała chociaż w ostatniej partii miała tylko dwie pary. Powoli gracze się wykruszali, jeden i drugi odszedł,została tylko z jednym i mogli by zagrać lecz po prostu jej się już znudziło, a nie chciała kusić losu i stracisz wszystkiego. Trzeba wiedzieć kiedy skończyć grę i ona czasem miała takie momenty dzięki nie bankrutowała. Wstała od stołu chowając wcześniej zarobione kredyty, a łącznie było ich pięćset... więc na jakiś czas kasę miała. Podeszła więc do baru, gdzie usiadła na jednym z krzeseł. Barman podał jej drinka, a ona zaczęła go popijać.

Gdy się uprawia hazard, to trzeba być opanowanym a zwłaszcza grając w pokera nie należy pokazywać swoich prawdziwych emocji. W pokerze wygrywa osoba, która potrafi odpowiednio się zachować, pokazywać fałszywe emocje i zachowania. Więc wszystko było w tym przypadku złudne i nie prawdziwe, więc nie tyle co się kartami odnosi zwycięstwo a manipulacją innych graczy. Przebiegłość i spryt są najbardziej pożądaną umiejętnością, a właśnie to ona im pokazała jak zręcznie się tym posługuje. Po za tym była kobietą, a kobiety są narzędziami diabła, prawda? Cała jej gra była spokojna, wysyłała nie raz sprzeczne sygnały czy fałszywe. Dobrze się bawiła, przeważnie się uśmiechała lub po prostu nie pokazywała swoich emocji. Nie zwracała uwagi na Mando, a raczej nie widziała go i nie przejmowała się tym - no bo kim on jest dla niej? Nawet jak podszedł do lady, to zbytnio się nim nie zainteresowała... miał prawo prosić o drinka,whisky czy o co tam. A skoro miał kasę, to miał prawo wypić co chciał.
Odezwał się do niej, mówiąc o jej towarzyszach. Nie odpowiedziała od razu, nawet na niego nie spojrzała i mógł mieć wrażenie, że zwyczajnie go zignorowała. Gdyby nie ten jeden uśmieszek pod nosem. Kolejnego łyka upiła i patrząc na starszego pana, odpowiedziała mu.
- Dzięki i owszem... są. Jeśli szukasz towarzystwa, to pod zły adres trafiłeś. Nie jestem odpowiednią damą, dla Takiego Pana jak Ty.
Chciała zwyczajnie go spławić, według niej on nie ma nic interesującego.... a zwyczajnie chciała pobyć sama, odpocząć od emocji które skrywała podczas tej gry przy stole. Inna sprawa, że go nie znała, pierwszy raz tak na prawdę widziała tego mężczyznę i nie wyglądał na osobę, której można zaufać. Właściwie, to ona tylko ufała swojej siostrze i nikomu innemu.

Jeśli się jest dobrym obserwatorem to na pewno można się wiele rzeczy dowiedzieć, nawet na temat oszustki. Niemniej jednak jak grała w karty, to nie oszukiwała bo nie była do tego zmuszona ani też nie grali o jakieś poważniejsze stawki. A że uzbierała tyle ile uzbierała, to dzięki ilości przeprowadzonych gier z tamtymi osobami. Doskonale usłyszała co powiedział. Chciał być złośliwy? Sprowokować ją? Jakby za każdym razem miała reagować ostro na takie zaczepki, to by nie miała czasu na co innego.
- A ja w starszych Panach. Więc tym sposobem, dochodzimy do wniosku, że powinieneś sobie odejść i poszukać sobie starszej.
Cicho mruknęła, po czym resztka drinka zniknęła w jej ustach. Wtedy spojrzała na niego a później przeniosła wzrok na osoby przed nimi. Nie byli to mili panowie, widać że mieli broń i z wyglądu można stwierdzić, że nie jedno przeżyli. Tym samym dała znać, że takie docinki nie tyle na nią nie działają, co też grzecznie prosi aby sobie odszedł. Bo kto wie, co może Lizce do łba strzelić. Miała jeszcze w butach schowane ostrze, a że buty miała wysokie to było łatwo je schować.
- Chyba, że ma się odpowiednią siłę perswazji to nic Ci nie zrobi. Lepiej kogoś oszukać, niż samemu być oszukaną
Wzruszyła ramionami, bo według niej ta rozmowa nie prowadziła do niczego, a złośliwości chyba nie odnosiły takiego skutku jaki on planował.
- Tak więc, może poszukasz dla siebie jakieś babci? Jestem pewna, że w takich paniach właśnie gustujesz.

Ona nawet nie patrzyła się na nieznajomego, tylko obserwowała różne osoby... te bardziej i mniej znane sobie osoby, o których wiedziała więcej lub mniej, ale zawsze coś potrafiła powiedzieć na temat danej persony. Była spokojna, ale coraz bardziej czuła że obecność Mando ją irytowała oraz psuła humor. Co miała zrobić? Wziąć nóż i wbić mu w kolano? Ciekawe co by wtedy zrobił. A może powiedzieć co nagłos aby następnie nie miał tutaj już wstępu, bo każdy z chęcią by mu poderżnął gardło. Tamci nie byli durniami, potrafili posługiwać się bronią lepiej ni by Artus myślał.
- Normalnej... trzeba odpowiednio podejść.
Mruknęła nieco niezadowolona, dając jemu tym samym znać że nie pasuje jej jego towarzystwo. Chciała być po prostu sama a nie z kimś gawędzić. No ale widać był uparty i żadnych aluzji nie rozumiał lub nie chciał rozumieć. Spojrzała na jego blizny, przekrzywiła łepek wstając i zrobiła bardzo zmartwioną minę z bardzo przesadzonym słodkim głosikiem.
- Dziecko zrobiło sobie ała? Bardzio bolało? Czy może specjalnie zrobiło sobie takie ślady aby pokazać jaki się to jest dużym i niebezpiecznym chłopcem?
Zachlipała parę razy i spoważniała zapierając się dłońmi po dwóch swoich bokach. Na twarzy pojawił się złośliwy uśmieszek, wręcz prowokujący.
- Na dolnych poziomach codziennie każdy ociera się o śmierć, każdy może otrzymać takie blizny... To nie wyczyn i jakbym miała za każdym razem się bać, to bym nie wychodziła z domu. Po za tym śmierdzisz gliną... a nie jednym z nas.
Mówiła głośno, kto chciał to usłyszał co mówiła a przede wszystkim podniosła bardziej głos przy powiedzeniu "śmierdzisz gliną" tak więc pewnie poczuł wiele spojrzeń w jego stronę. Lizka oczywiście nie miała pojęcia o jego powiązaniach, o tym kim jest. Ot powiedziała w ten sposób, aby się od niej odwalił. A to że pewni panowie podnieśli się z miejsc z nie miłymi minami, patrząc badawczo na Maladorianina - to nie jej wina. Zrobiła kilka kroków w tył, trzymając już pusty kieliszek i usiadła na kolanach Twilek'a zabierając butelkę coś na podobę rumu..