Star Tales - gwiezdne opowieści...

Skóra na twarzy nikt pomarszczyła się słysząc określenie "gówniarzeria". Przysunął się bliżej Yato tak by nikt ich nie podsłuchał.
- Uważaj co i gdzie gadasz. Moto-Szczury może i mają durną nazwę ale to jeden ze starszych i liczniejszych gangów, przy okazji są dosyć szanowani. Nazwij ich gówniarzami a zarobisz kosę szybciej niż zdążysz mrugnąć
Nikto nieco się cofnął i usłyszał, że ktoś chce dolewkę więc na chwilkę zniknął, a Yato mógł się bliżej przyjrzeć "szczurom". Niewielu tam było tzw. młodych gniewnych. Przeważnie byli to nieco starsi, przypakowani i trochę zapuszczeni faceci, którzy popijali sobie wódkę i piwo we własnym gronie. Byli weseli, bo byli dla siebie jak rodzina. Duża rodzina.
Po chwili barman wrócił i przysłuchał się kolejnej wypowiedzi. Nazwa Styks niezbyt go poruszyła.
- I co z tego, że siedziałeś? Tutaj większość osób jakiś czas przesiedziała w mamrze. Kilku pewnie też w Styksie. Chcesz coś osiągnąć? Przestań kurwa wybrzydzać jak panienka i zacznij od gangów, zorientuj się w sytuacji jaka tu panuje, potem przeżuć się do wyższej ligi.
Barman nie życzył mu źle, ale Yato kompletnie nie znał realiów życia na Coruscant. Mógł mieszkać na jakieś innej wielkiej planecie, ale co z tego? Tutaj panowały własne zwyczaje, układy. Bez rozeznania to on tu szybko zginie marnie

Nikto przymrużył gniewnie oczy, bo mu się ten kawał nie spodobał. Grypsowanie z resztą też nie. Ale tego się nie czepiał, mógł niedawno wyjść z paki i nie przestawił się jeszcze.
- To je odrabiaj szybko i trzymaj gębę na kłódkę
Mruknął jeszcze na odchodnym barman i zajął się obsługą pozostałych gości.
Moto-Szczury tymczasem bawiły się w swoim gronie w najlepsze. A to głośno żartowali, a to się śmiali, czasem jeden drugiemu przypieprzył w gębę, ale nic poważnego z tego nie wychodziło.
W pewnym momencie jeden z nich zauważył nadchodzącego Yato i szturchnął pozostałych. Atmosfera troszkę się napięła, bo zaraz trzech osiłków spojrzało oceniająco na człowieka. Na członków gangu składało się kilku weequayów, dwóch aqualishów, trzech zabraków, dwóch ludzi i wookiego.

Gdy Yato podchodził to wookiee coś tam wycharczał w swoim języku i wyszedł przed szereg, odgradzając mu drogę do reszty. Miał ponad dwa metry wzrostu i przewyższał człowieka o głowę. Jego sylwetka zaś była dobrze maskowana przez gęste, czarne włosy, ale nie ulegało wątpliwości, że pod nimi znajduje się góra mięśni.
Zaraz obok wookieego pojawił się niski weequay o dosyć parszywym spojrzeniu. Przyjrzał się Yato dosyć krytycznie, coś tam pomrukując do swoich towarzyszy w huttyjskim.
- No szukamy. Co umiesz?
Też nie owijał w bawełnę. Ale niezależnie od tego co powie Yato to i tak będzie czekał go test. Albo seria testów.

Wookiee sobie stał spokojnie. Założył ręce na piersi i z góry gapił się na Yato, pomrukując cicho i chuchając mu w twarz. A że przedstawiciele jego rasy nie używali szczoteczek do zębów to trochę mu z gęby śmierdziało.
- Doliniarstwem to my się tu nie zajmujemy koleś, nie ten adres
Prychnął weequay robiący najwyraźniej za herszta tutejszej grupki, bo reszta słuchała i czasem coś tam komentowała cicho miedzy sobą. Niestety sensu słów Yato nie mógł zrozumieć, w kantynie było zbyt głośno. Ale łatwo się było domyślić, że rozmawiali o nim.
- Napierdalać bez sensu to byle frajer potrafi. Potrafisz pilotować speedera? Rozkazów słuchasz? Bo nie tolerujemy u siebie chojraków wypychających się przed szereg
- Grrraaahh Grr AAgrrrhar!
Dorzucił swoje trzy grosze wookiee ale tylko trzy osoby go zrozumiały w tym stojacy przed Yato kurdupel.

No cóż, jeżeli Yato liczył na to, że przyjmą go z otwartymi ramionami to niestety, nie ta bajka.
Weequay odwrócił się do kumpli i szybko się z nimi naradził. Nie była to przesadnie rozbudowana dyskusja, każdy coś tam od siebie dorzucił i tyle. W końcu herszt zwrócił się bezpośrednio do Yato.
- Dobra, przyjdź jutro o 10 na plac Vessona. Speedera dostaniesz, zobaczymy z jakiej gliny jesteś ulepiony.
Tak więc czekał go jutro jeszcze mały test nim zostanie przyjęty na poczet grupy. No i nawet jeśli zostanie on przyjęty, to będzie zajmował przez jakiś czas najniższą pozycję w stadzie. Taki już urok nowych.

Po powrocie z polowania z Artrusem czas dla Wiktora szybko upływał. I wkrótce stała się rzecz przykra, ale dla wielu oczywista – skończyła się kasa. A życie na Coruscant nie jest tanie, nawet na najniższych poziomach. Tak więc trzeba pójść do pracy, jednak gdzie znajdzie zatrudnienie Mandaloriański wojownik bez żadnego papierka z wykształceniem? Do wyboru były dwie opcje – robota na czarno za psie pieniądze lub też jako najemnik, co było opłacalne ale niebezpieczne.
Wiktor miał szczęście, ponieważ w tym samym czasie Strax, jeden z najemników pracujących dla Sel Makor szukał ludzi do swojego oddziału. Strax to były wojskowy, który po Traktacie z Coruscant odszedł z armii i długo szukał swojego miejsca wśród cywili aż stał się najemnikiem.
Żołnierz szybko wypatrzy żołnierza i tak oto młody mandalorianin trafił do oddziału Straxa. Robota dla niego nie byłą szczególnie trudna czy niebezpieczna a płacili nieźle. Czasem zdarzały się jakieś strzelaniny (w końcu to dolne poziomy), dwa razy nawet doszło do utarczek z siłami CSB ale do tej pory obywało się bez większych nieprzyjemności. Oddział do którego należał Wiktor często zajmował się eskortowaniem jakiegoś towaru – głównie przypraw i stymulantów, czasem ochroną ważnych miejsc, rzadziej egzekwowaniem należności od innych grup podległych Sel Makor.
Tego dnia Strax wezwał Wiktora do „Pijanego Rancora” w celu omówienia kolejnego zadania.

Strax pojawił się o czasie. Był to wielki weequay o poznaczonej bliznami twarzy. Wielki to dobre określenie bo miał rekordowe jak dla jego rasy dwa metry wzrostu i był masywny w barach. Jednak w okolicach brzucha tworzyła się powoli mała oponka zdradzająca, że nie był już w tak doskonałej formie jak kiedyś. Ubrany był w kamizelkę odsłaniającą nagie ramiona - na prawym miał wytatuowany symbol oddziału republikańskiego w którym walczył a na lewym już miał kilka bardziej cywilnych tatuaży, w tym symbol Sel Makor.
W tej kantynie Strax był znany, bo lubił wypić, dobrze zjeść, pożartować. Był dosyć pogodnym i wesołym gościem, mimo aparycji zmutowanego wookiego jak twierdzili złośliwi.
Rozejrzał się on po lokalu a na widok Wiktora uśmiechnął się szeroko i podszedł do stolika. Bez zaproszenia siadł na wolnym miejscu aż siedzisko zatrzeszczało w proteście.
- No świetnie że jesteś. Co tam słychać? Czekaj chwile. Dwa piwa!
Wydarł się do barmana, którego dobrze znał. Inny klient dostałby za to pewnie po pysku, bo właściciel knajpy rzadko komuś usługuje w taki sposób, ale dla Straxa wyjątek zrobił i kiwnął głową.
Po chwili przyjrzał się uważniej towarzyszowi i zmarszczył czoło - o ile to jeszcze możliwe.
- Kurwa Wiktor, wygladasz gorzej niż dupa mojej matki, co się stało?