Star Tales - gwiezdne opowieści...

To akurat zaraz miało okazać się łatwe, przede wszystkim dzięki temu że Sisco współpracował. Gdyby nie współpracował to trzeba by go było trzymać a wtedy rzeczywiście dwie osoby minimum.
- On lubi, kiedyś nie było wtedy było gorzej... – górna parą rak złapała się za głowę by pokazać jak to gorzej było. Zaraz tez w ręce Leri poprawiła butelkę, by trzymała ja smoczkiem od siebie i uniosła na odpowiednią odległość, a  Sisco sam się na nią „Nadział”. Okazało się, ze dozownik jest w bardzo przewidywalnym miejscu. W paszczy. Cała butelka wchodziła, było ciepło, co karmicielka mogła czuć na dłoni. Dozownik z zabezpieczająca gumową rurką wchodził cały.
Trzeba ściskać, ale powoli – objaśniła Haze – do góry, o tak... bo cofa się...

Leri na pewno było łatwiej bo była wyższa od Haze, Sisco nie musiał „przykucać” - przyginać nóg, by odpowiedni wpływ tej mazistej wody był. Haze pomrukiwała z boku, obserwując scenę, bo będąc światkiem z boku pierwszy raz od dłuższego czasu widziała „jakie to słodkie”.
-Niie, mało. Tyle co trzy dni – butelka mogła mieć objętość co najwyższej szklanki. Można było ją ściskać, była elastyczna, przypominała wydłużone jajo.  Zawartość była ciepła – podgrzana w kuchence, która mieli u siebie. Przygotowanie tego płynu musiało być bardzo proste, skoro w tych warunkach mogła. Nie jakieś specjalnie sterylne jak mogłoby się wydawać.

Wyjąć – Odparła owa jak gdyby nigdy nic, wesoło, nawet wzruszając ramionami i podnosząc go góry przednie ramiona w geście tez nie wiadomo co oznaczającym, ale wyglądała na zadowoloną. Sisco trochę mniej, skapował się ze to już po wszystkim, trochę zaczął fukać i napierać na butelkę, jakby żądał od niej kolejnej porcji. Musiał zatem odczuwać karmienie, może nawet odczuwał smak lub zapach. Mógł mieć coś z życia.

Wyjecie butelki wymagało trochę refleksu i wyczucia, bo Sisco podążał za butelką, ale już po „wyrwaniu” jej, wydał z siebie kilka wysokich chrząknięć i cichych pisków – zakrztusił się, zakaszlał. Ale przeszło. Jak widać więcej miał żywych odruchów niż można było sądzić. Haze go zaraz poklepała,a  do Leri skłoniła się znowu, wyraźnie wdzięcznie i przyjaźnie.
- Dziękuje. Ty dobra
- Przyjdź jeszcze... – dodał Sisco, pochylając łeb, jakby prosił. U niego pochylanie łba miało wiele znaczeń.

Haze pokłoniła się. A Sisco lazł za zabraczką aż do wybitego okna. Tam już tylko łeb wysadził i jeszcze długo wyglądał, już jednak nie wydajać z siebie ani mruknięcia, jakby na zewnątrz było to nie pożądane. Wyglądał trochę jakby nie chciał jej puścić swoją aura, wyciągał się mentalnie. Ale w końcu musiało to się urwać. Schował się w ciemnym zakładzie i już go nie było widać. Nietypowe rodzeństwo zostało

Leri nie była jakoś rozczarowana pojazdem Jamesa, latała już gorszymi rzęchami. A co do lotu to nie mógł on liczyć na zbyt wiele wskazówek, bo jak się szybko okazało, nie miała ona licencji pilota i na lataniu aerowozami kompletnie się nie znała. Tyczyło się to też przeróżnej maści frachtowców czy myśliwców. Po prostu nie przejawiała w tym kierunku talentu.
Ale za to mogli porozmawiać o tym, co mogą zastać na miejscu.
- Nie wiem, kto mógł tam zostawić tą beczkę z chemikaliami. Okolica wyglądała na opuszczoną, gdy tam byłam. I to było zaledwie wczoraj. Chyba, że ktoś nas śledził... ale nic nie wyczuwałam no i poruszaliśmy się nieuczęszczanymi dróżkami.
Bardzo martwiła się o Sisco. Obawiała się, że jakoś nieświadomie mogła sprowadzić na nich zagrożenie.

No nie wszyscy byli utalentowanymi pilotami. Jak widać James i Leri należeli właśnie do tej grupy, ale chyba im to nie przeszkadzało. Byleby tylko dotarli na miejsce.
- Znalazłam go w pobliżu dystryktu handlowego Albuzziego... nie wiem jak długo błądził. Może faktycznie komuś rzucił się w oczy... och jeżeli jakiś gang wpadnie na pomysł, by zrobić z niego czołg lub coś podobnego. Będą kłopoty. Ekhm... mistrzu, można szybciej?
Cóż, lecieli w miarę przepisowo a czas nieubłaganie płynął i płynął. Od ich rozmowy z Sisciem troszkę czasu upłynęło, a nie wiedzieli w jakiej na prawdę sytuacji byli. Dedukowali tylko na podstawie przeczuć i jakieś dziwnej beczki z chemikaliami. Normalni obywatele stwierdziliby, że im odbiło. No ale byli Jedi, więc nie do końca podlegali prawom zwykłych obywateli.

- No bo on jest taki trochę... duży. Duże, masywne nogi, głowa jak kadłub myśliwca... brak rąk tylko coś co wygląda jak działa... niezbyt przyjazny widok przynajmniej na początku
Wolała wyjaśnić od razu jak wygląda Sisco nim James sam go zobaczy, bo pewnie jego wyobrażenie biedaka strasznie rozmija się z rzeczywistością. No ale zobaczy na własne oczy to zrozumie o co chodzi i czemu jakiś gang mógłby chcieć zrobić z niego użytek. Choćby tylko do zastraszenia przeciwnika. A to na pewno nie skończy się dobrze dla Sisco.
- Prawdę powiedziawszy przez część drogi nie byłam zbyt otwarta na Moc. Tutejsze nagromadzenie energii Mocy jest bardzo duże no i pełne negatywnych emocji. Wywołuje to u mnie spory ból głowy. Przywykłam do spokojnych planet pełnych roślin i zwierząt, a nie takiego ścisku jak tu. Ale to pewnie kwestia przyzwyczajenia
Wzruszyła nieco ramionami i spojrzała w boczną szybkę aerowozu. W oddali widziała istoty przeróżnych ras, zmierzających w różnych kierunkach. Pewnie jakby się zatrzymali i przyjrzeli, to może by zobaczyli jak ktoś kogoś napada, okrada i tak dalej. Dużo negatywnych energii. Dlatego Leri ograniczała własną percepcję tylko do kilku metrów. Była przez to nieco ślepa na świat, ale przynajmniej potrafiła się skupić.