Star Tales - gwiezdne opowieści...

Wyłapała bardzo wiele z jego spojrzenia. Często w ten sposób oceniała ludzi, chociaż tylko pobieżnie. Mówiono, że oczy są zwierciadłem duszy i bardzo często znajdywało to pokrycie w rzeczywistości.
- {Wierzę. Wielkie miasto potrafi przytłoczyć, a Coruscant to w sumie jedno wielkie miasto.}
Stwierdziła ze współczuciem, jednak starała się by nie odebrał jej słów jako litość. Dumnie ludzie bardzo często byli drażliwi w tej kwestii, nie lubili gdy ktoś się nad nimi użala, to godziło w nich bardzo mocno.
- {Sama kiedyś też byłam w podobnej sytuacji, ale kilka osób mi pomogło. A ty, masz tu jakąś rodzinę?}
Podeszła jeszcze bliżej, zachowując się bardzo swobodnie, wykorzystując zmniejszony dystans do kolejnej obserwacji nieznajomego.

Leri w swoim życiu odwiedziła wiele planet, jednak nie była żadnym mistrzem dedukcji i po takich odruchowych gestach nie była w stanie stwierdzić skad on pochodzi. Ale obstawiała świat raczej słabo zurbanizowany, bo jej rozmówca nie należał do miastowego typu. Widać było po nim, że nie potrafi się tutaj odnaleźć.
- {Przykro mi. Ciężko ci pewnie samemu żyć w tak ogromnym mieście? }
Pytała, chociaż znała odpowiedź, miała ja tuż przed oczami. Współczuła mu, ale nie mogłą nagle do niego doskoczyć, obiecywać że wszystko będzie dobrze i w ogóle. Niestety to nie był holofilm, musiała być ostrożna. Ale z pewnoscią zaciagnie go do szpitala.
- {Dzięki... tak w ogóle to jestem Leri, a ty?
Zapyała, siadajac na podstawionej ławeczce.

- {Zgadzam się. Brak ziemi i zieleni przygnębia, ale na wyższych poziomach są parki i ogrody botaniczne. Ale trzeba wyglądać "cywilizowanie"}
Prychnęła cicho w odpowiedzi i rozsiadła się nieco wygodniej. Nie było to siedzisko najwyższej klasy, ale nie chciała go urazić odmową. Poza tym trochę odwykła od trudów życia w mniej komfortowych warunkach - takie przypomnienie dobrze jej zrobi.
- {Miło mi cię poznać}
Uśmiechnęła się do niego i podała mu rękę na powitanie.
- {No nie do końca, przybyłam tu jakiś czas temu i na początku miałam problemy z aklimatyzacją. Ale już jest dobrze... A pracuję tak trochę dorywczo. Ty pewnie pracy nie masz, co?}
Nie spłoszyła się tym pytaniem, chociaż odpowiedziała nieco wymijająco. Czasem ją nieco blokowało, nie lubiła otwarcie kłamać, więc często odpowiadała niejednoznacznie.

Uścisnęła jego dłoń trochę niezgrabnie, bo ona sama była praworęczna, więc to wyglądało nieco dziwacznie. Ale nie zrażała się tym.
- {No tak, problem z językiem pozostaje... hmm... ale może bym mogła jakoś pomóc. Ale masz jakieś konkretne oczekiwania?}
Właściwie nie miała obecnie niczego na myśli, to była taka "pułapka". Chciała go zaciągnąć do pobliskiej kliniki dla ubogich, którą prowadził jej przyjaciel. Tam go go zbadają i podleczą, a w międzyczasie znajdzie mu jakąś pracę, choćby dorywczą. A jeśli niczego nie znajdzie, to chociaż podeśle go pod odpowiedni urząd lub fundację, by mógł stanąć na nogi o własnych siłach. Bo o darowaniu mu pieniędzy nie mogło być mowy. Takich żebraków chcących tylko kredyty szybko zbywała.

Kiwnęła głową, niby w zastanowieniu się, ale ona już dawno podjęła decyzję co do dalszego postępowania.
- {No to chodź, może coś znajdziemy}
Zachęciła go po czym wstała pierwsza. Znacznie lepiej orientowała się w tutejszym rozkładzie ulic, mogła go więc zaprowadzić dosyć szybko do tej kliniki. Nie chciała go jednak spuszczać z oka. W tym tłumie mógł się jakoś zgubić.
Wzięła go więc pod ramię i ruszyła raźnym krokiem, jednak dostosowywała się do jego tempa. Nie chciała go zamęczyć.

w końcu dotarli. Katia zapłaciła i wysiedli z taksówki. stanęła obok niego rozglądać się dookoła.
-i? gdzie teraz?
spytała rozglądając się. tu jej jeszcze nie było więc miała co oglądać...

ona się nie sprzeciwiła tka więc weszli do środka. było sporo osób, ale też jeszcze kilka pozostało wolnych. i w tym miejscu wyraźnie nie czekało się na kelnera.
- to może Ty zajmij miejsce, a ja pójdę zamówić, hm? na co masz ochotę?
spytała i popatrzyła na niego.

ona ich totalnie zignorowała. niech sobie mówią, co chcą. a srogie i karcące spojrzenia też by nic nie dały, a jedynie rozwścieczyły bardziej tłum. patrzyła na Sisco. a gdy stwierdził, że nic nie chce to popatrzyła na niego uważnie.
-no to... może rozmowa przy spacerze?
zaproponowała, bo sama pić nie zamierzała. chociaż akurat do rozmowy to wolałaby usiąść w miejscu niż chodzić, no ale niech już on zdecyduje.