Star Tales - gwiezdne opowieści...

Prychnął rozbawiony słysząc oskarżenia kaleesha, po czym ponownie upił nieco brandy. Bawiła go ta determinacja Shey-ola, szkoda tylko że przejawiała się w tak durny sposób.
- Kasę mam, zarobiłem w różny sposób. A do tego programu mógłbym pójść tylko po to, by zastrzelić tego prowadzącego i spalić studio. Ale nie zrobię tego, bo wiem gdzie jest linia między odwagą a głupia brawurą. To nie kwestia "mam jaja" a rozsądku.
Artrus przez chwilę zastanawiał się, czy aby za mądrze nie gada. Kaleesh nie wyglądał na inteligenta, ale był ciekawostką i to taką sympatyczną. Dlatego tu jeszcze siedział i dyskutował.
- Pierdol ten "teleturniej", jeśli potrzebujesz kasę to ci robotę jakąś znajdę, nic wyszukanego ale pewny zarobek.
Tiaa tylko on jest z typów którzy nie splamią się pracą - pomyślał złośliwie.

- Sam pierdolisz
Odpowiedział bardzo rzeczowo i prosto, bo innych argumentów Shey-ol nie przyjmował do wiadomości. No nic, pozostawało mu tylko posiedzieć tutaj w spokoju i poobserwować rozwój sytuacji. na ten cały teleturniej czy co to tam było nie zwracał uwagi, nie interesowało go to w najmniejszym stopniu. Ale Shey-ol żywo przeżywał to co działo się na wizji. Pytanie podchwytliwe było i to nawet całkiem nieźle przemyślane. dureń od razu się złapie.
- Nie potrzebuje nikogo do pomocy, ale są tacy co szukają ludzi, na różne stanowiska. Zależy czy praca legalna, pół legalna czy całkiem nielegalna...
Legalna najlepsza, bo było i ubezpieczenie i w ogóle. Pół legalna to taka zwykła na czarno a nielegalna to dla organizacji przestępczych. Zarobki największe ale i ryzyko największe.

Artrus czekał cierpliwie aż ten mu wyjaśni jaka on to ma wizję pracy. A gdy to usłyszał to parsknął śmiechem, a potem gdy już się uspokoił to duszkiem wypił resztę brandy ze swojej szklanki. Wyobraźnię to Shey-ol miał, ale za grosz realizmu.
- Ty to własną firmę załóż, albo jakiś bar otwórz, pierdolić głupoty będziesz mógł, pić ile chcesz i w dodatku zarobisz na tym
Zaproponował ironicznie, bo to było nierealne. Chyba, że by się zadłużył u kogoś, a to ryzykowne jest, jak interes plajtnie to i on zniknie z tego świata.
- Graj ty może w twoje teleturnieje, moze przeżyjesz od miesiąca do miesiąca. Z czego ty w ogóle żyjesz?
Artrus skromnie żył z procentów za jego służbę w wojsku Imperium. Oczywiście część kont mu zablokowali, ale reszty nie, bo jak każdy Mando miał ich dzięsiatki i na każdym trochę kasy. Na raz mu nie zablokują wszystkich. Ale ekstrawagancji nie miał, mieszkanie średniego sortu, stary ścigacz i tyle. a i tak pracować musiał co jakiś czas, bo inaczej by szybko mu kasa popłynęła.

Wbrew pozorom było to całkiem dobre pytanie i Artrus chwilkę się nad nim zastanowił, nim odpowiedział. Po prostu wziął to na poważnie.
- Pi pierwsze, jest grupka ludzi, która chce mnie dopaść - Zaczął ostrożnie a wzrokiem przyjrzał się wszystkim bywalcom, kręcącym się przy nich. Potem zaś kontynuował swoją wypowiedź. - Bar to stałe miejsce pracy, stałe miejsce zamieszkania, to pewna sława. Wszyscy cię znają, wszyscy wiedza jak cię znaleźć. A to w mojej sytuacji niebezpieczne. Tak pracuję jako najemnik, to tu to tam. NAwet jak mnie znajdą to zabieram swoje rzeczy i "puf" nie ma mnie, szukaj wiatru pośród ulic Coruscant.
Zacisnął dłoń w pięść a gdy powiedział "puf" to ją rozprostował, tak dla efektu. Artrus był wierny starej Mandaloriańskiej zasadzie ba'slan shev'la - strategicznego zniknięcia. Jedyny dobytek Artrusa stanowiło to co mógł zabrać ze sobą w plecaku wojskowym plus pancerz. W jego mieszkaniu nie było drogich mebli, ozdób, pamiątek. Nic osobistego, tylko tymczasowo użyteczne przedmioty.
- No to odpowiedz z czego

- Czyli życie z dnia na dzień, nie mierzi cię to?
Akurat podobny tryb życia to Artrus znał, sam tak żył, byle do jutra i nie martwiąc się o przyszłość. Coś tam planował, ale i tak najważniejsze było by dożyć jutra. Shey-ol zaś miał bardziej prymitywną wersję tej zasady, tu coś podpieprzy, tam oszuka i tak sobie ciułał. Generalnie obaj należeli do takiego marginesu, ale trochę innego rodzaju.
- No i całą kasę przejesz i przepijesz?

Słów Shey-ola już nie komentował, bo ten to życia nie znał i tylko pasożytował. Choćby mu przedstawiał jak najlepszy plan na życie to i tak go odrzuci, bo gówno wart. No to co język strzępić będzie? Niech żyje jak chce.
Za to glebę to on piękną zaliczył, aż Artrus zarechotał złośliwie. I oczywiście mu nie pomógł wstać, bo i po co?
[i]- Co się drzesz? Właściciel wyraźnie bierze z ciebie przykład. Po co inwestować skoro można z przeceny? [/i
Złośliwie mu dogryzał a potem zamówił sobie jeszcze dolewkę brandy. A co, żałować sobie nie będzie a na wódkę nie miał ochoty.

Shey-ol leżał a Artrus czekał na swoją dolewkę i zapewne jeden  na drugiego patrzył przy kompletnym braku reakcji. Kaleesh w końcu się podniósł a Mando dostał swoją dolewkę, wiec też zaczął popijać. A oskarżenia jakoś go nie zmartwiły, pozostawał raczej obojetny.
- Tak, wziąłem piłę i upierdoliłem oparcie. Stuknij się w czoło
Poradził mu, trzymając w ręku szklanicę, bo przy tak rozentuzjowanym Shey-olu tak było zdecydowanie bezpieczniej dla zawartości. Nawet w tym podrzędnym barze brandy sporo kosztowało, choć smakowo to raczej kiepskie było. Nie ma to jak górne poziomy.
- Bądź dorosły a nie zwalaj winę na innych

Mądry czy nie mądry, na pewno był doświadczony no i szczery w swojej opinii. Nie zależało mu na aprobacie kaleesha, mógł myśleć co chciał. Mógł mu nawet spróbować dać w mordę, ale efekt byłby pewnie podobny do ich poprzedniej bijatyki.
- Jasne, w końcu masz kulturę, co?
Zauważył ironicznie, bo Shey-ol często zasłaniał się tym słowem jak tarczą. Coś nie pasuje - oni nie mają kultury. Zawsze ich wina. Mando ponownie napił się brandy. Smakował trunek, nie pił go po to by się schlać. Obiecał sobie, że na razie przyhamuje z tym.
- Co u mnie? Znajomy zlecił mi małą robotę, skupiam się więc na tym. A samopoczucie jak zwykle chujowe
Mruknął trochę przygaszony. Poprzednio za dużo powiedział i teraz się musiał pilnować. Nie lubił gadać o swoim życiu.