Star Tales - gwiezdne opowieści...

Kiedy ten zaczął głosem straszyc (choc przyznać trzeba, że jakby się go nie widziało, to można było się przejąć), to osobnik któremu jego łeb przeszkadzał tylko w bok się wyginał, bowiem dla niego ważne teraz jedno było – projektor. I mogliby go śmiercią straszyć – nie przejąłby się. Bar by płonąc zaczął – by nie wyszedł. Nasralibymy do zakąski  -nie miałoby to wpływu.
- Zamknij dupe, zaczyna się! – czołówka programu była wyjątkowo durna, nie zapowiadała więc nic porządnego. Na pewno Lee znał ten program – gacie po tacie, program dla galaktycznych pomyłek genetycznych. W czołówce występowały głównie zdjęcia różnych krojów brudnych gaci,a  kaleesh – bo tej rasy przedstawicielem był zapalony widz – patrzył jak zaklęty, póki co nic do niego nie docierało.
I zaczął się program, pojawił się prowadzący, wyglądający jak sprzedawca z bazaru przedstawiciel rasy zabrackiej.
- Witajcie wszystkie galaktyczne chuje, debile, palanty i zjeby. Zakończcie swoje pedalskie, pojebane rytuały i skupcie to gówno które macie pod czerepem na mojej pięknej twarzy. Tak jest, drodzy debile, zaczynamy program Gacie po Tacie! – aplauz publiczności,a  potem przypomnienie tego, o czym było w poprzednich odcinkach tej fascynującej gry. Kaleesh dopiero teraz zaczął kontaktować i zwrócił się do bothanina.
- To zajebiście, Lee, ja jestem Shey-ol ze szlachetnego rodu Gawila, a teraz zaparkuj dupe na urządzeniu do siadania i oglądaj, bo się zaraz losowanie kurwa po kontach jebana zacznie!
Siegnął przez stól by mu odsunać krzesło. Korzystał, póki w programie nic się nie działo. Jednak komunikatopr lezacy na stole był znakiem,ze Shey-ol na coś czeka.
- Kolega nazywa się Heyn. Zatruł się ogórkiem z supermarketu... – wyjaśnił rzeczowo, poklepując grana tak zalanego, ze zachodziło podejrzenie ze nie ma chyba ani promila krwi w alkoholu

- Nonie? – podjął  kaleeshianin
- Taka ich jebana polityka, chcą wytruć wszystkich uczciwych, porządnych obywateli, chuje przez grabarza szpadlem łamane, żeby im było łatwiej władze trzymać za jaja jak pedał, wprowadzać swoją niecną politykę. Kultury za grosz, tfu mac ich kurwa w kakao po kontach jebana. Zdrowie – sięgnął po to, co mu bothanin nalał i wychylił, mrużąc oczy. Młody jeszcze był, więc troche się krzywił.
Nawalony gran zabełkotał coś i spierdział się głośno.
- Mandalorianie to kutasy, bo na chuja to trza wyglądać, ale dobre chłopy – w języku Shey-ola chuj i kutas wcale nie musiały być słowami wyjątkowo obraźliwymi.
- Oglądaj, losowanie
Na projektorze stał już nie tylko prowadzący, ale i panienka składajaca się chyba wyłącznie z cycków i nóg.
- W dzisiejszym losowaniu w naszej ogólnogalaktycznej akcji „pokaż swoją parszywą mordę z gaciami na głowie” wytypowano: Jama Jev z Malastare, Kommu Gussu z Duro oraz Janina i Herga Tomsonów z Asteroidy Mieszkalnej Maram 3, system Korrelia. Gratulujemy, wasze zjebane ryje zobaczy cała galaktyka, i będzie się śmiać, ze powiła takie zbuki, aż się patrzeć nie da, tacy powaleni jesteście, chyba was ojciec patykiem po pijaku robił. A oto zakazane mordy zjebów którzy dziś mieli szczęście w losowaniu. Nagrody – skrzykna wódki i paczka prezerwatyw wielokrotnego użytku „lulak” ufundowane przez firmę Ryjkon zostaną dostarczone o ile kurier nie zgubi ani nie sprzeda w przeciągu 366 dni roboczych. Gratulujemy, choć nie ma czego, chyba tylko głupoty...
Prowadzący zaśmiał się, jak to on, a zezłoszczony kaleesh warknął, uderzając pięścią w stół.
– i znowu nie wygrałem. Nosz kurwa, ile mam wysyłać to zdjęcie, przecież wysłanie takiej wiadomości do nich to aż 4.99 kosztuje, brudasy kurwa, złodzieje jebane w ucho aż w dupie kał się gotuje, widziałes ty Lee takie chamstwo?!

W drzwiach Lee natknął się na postawnego czarnoskórego mężczyznę, z trzema bliznami na lewej strony twarzy. Zderzył się z nim barkiem, ale najwyraźniej żaden z nich nie zareagował. Artrus zerknął tylko w kierunku bothanina i ruszył w stronę lady. Kojarzył go, Lee jakiś tam, podobno pirat. Całkiem niedawno z resztą z nim rozmawiał, chociaż on nie mógł go rozpoznać, bo wtedy miał na sobie pancerz. Teraz gdy go zdjął i bezpiecznie schował to raczej nikt go nie skojarzy z tym opancerzonym Mando, który rozrabiał w najgorszych miejscach Coruscant.
Artrus wpadł do tej kantyny by się nieco zrelaksować a potem musiał wracać do śledztwa. Taka robota dobrze mu robiła, bo nie miał czasu by siedzieć cały dzień w bardze, by chlać i burdy wszczynać. Musiał być trzeźwy... Shey-ola póki co nie dostrzegał.

Artrus spokojnie podchodził do lady, nie zwracając uwagi na nawalonego grana oraz grupkę di'kutówi oglądających program dla takich osobników jak oni. Sam rzadko oglądał cokolwiek w holonecie, jak już to tylko wiadomości czy programy sportowe. A jeszcze rzadziej miał ochotę na to, by wgapiać się w odbiornik z piwem w ręku. To nie jego typ rozrywki...
Akurat stał przy ladzie i pewnie komuś widok zasłaniał, miał to głęboko w shebs. Zamówił sobie szklankę brandy, a nie wódki i już miał się rozglądać za stolikiem, wolnym czy też dopiero nim będącym, gdy ktoś zaczął wykrzykiwać jego imię. Skrzywił się, bo poznawał ten głos. Przez chwilę zastanawiał się, czy go zignorować i sobie pójść, ale statecznie się odwrócił i uniósł szklankę na powitanie. Nie lubił drzeć mordy przez całą kantynę. Następnie podszedł do jego stolika, rozpychając się po drodze.
- Sam jesteś przykry widok. Powitać człowieka to ty umiesz

No skoro go "ładnie" zachęcił do tego, by usiadł, to Artrus nie miał serca by odmówić. Siadł więc na wyznaczonym miejscu i rzucił okiem na projektor, najpierw ten większy a potem ten Shey-ola. Jego czoło się pomarszczyło a usta wygięły mu się w złośliwym uśmieszku.
- Jeżeli to nazywasz uczciwym zarobkiem to boję się zapytać co jest nieuczciwym
Po tych słowach napił się brandy ze swojej szklaneczki. W myślach zaś nabijał się z kaleesha, bo ten koncertowo dawał się robić w balona przez takie durne programy jak ten. No nic, może zmadrzeje gdy nagle pozostanie bez środków do życia.
- W ogóle co porabiasz? Szlajasz się tu i tam? Jakąś robotę podłapałeś czy pasożytujesz?

- Program jest dla debili i debile wygrywają. Chcesz być uważany za debila?
Zapytał spokojnie a potem zerknął na ten program, w którym połączył się jakiś wieśniak z Tatooine. Zarówno prowadzący jak i gość byli totalnymi di'kutami, żałosnymi i słabymi, jak wiele istot w tej galaktyce. Aż się rzygać chciało patrząc na to przedstawienie. No ale w tej Galaktyce widocznie są bezmózgi to oglądające i w to grające.
A kaleesh bluzgał i bluzgał, więc Artrus napił się ponownie swojej brandy. Shey-ol zaś wkrótce się uspokoił.
- A za jaką cenę, co? By cię taki fiut zgnoił na wizji, zrobił z ciebie pośmiewisko? Dziesięć kawałków to wystarczająca cena za utratę godności? Jeśli tak to jesteś takim samym wieśniakiem jak ten z Tatooine

- Debil zawsze debilem pozostanie, nie ważne czy ma strój wieśniaka czy wieśniacki garnitur za kilka tysięcy. Jeżeli twoim wyznacznikiem życia jest kasa to proszę bardzo, rób z siebie pośmiewisko
Niezrażony odparł poważnie. Dzięki tej rozmowie lepiej poznawał charakter i spojrzenia na świat Shey-ola. Analizował też jego przyszłą przydatność. Artrus nie szukał przyjaciół, więc nie musiał wbijać się w te przeklęte konwenanse i poprawne rozmowy. Wisiało mu to. Mówił co myślał, ale najwyraźniej to nie docierało do kaleesha. A raczej docierało ale on nie rozumiał.
- Skoro myślisz, że się tobie pokłonią to twoja sprawa. Ja tego nie zrobię, to co? Wieśniak ze mnie bez kultury? A jebać to... próbuj dalej, może się dostaniesz, pośmieję się
Chętnie by zobaczył kto był bardziej wyszczekany w ten bardziej prymitywny sposób.