Star Tales - gwiezdne opowieści...

-Butelki da sie skleić i da sie z nich wykonac wiele fajnych rzeczy od lampy po siedzisko, no, niestety tobie chyba byłoby ciężko na takowym usiąść. - Mówi zamyslajac się w końcu Raksha idzie po rozum do głowy i zakasuje tunike na baaardzo krurko tak ze teraz bardziej ma spódniczkę niż tunikę przez co Ogon majta sie swobodnie pomagając jej utrzymywać równowagę. Wyznaczywszy już trase odpływu zaczyna ja mierzyć na razie "na oko". Bez scian wie, że nei ma co tego robić bo musi uwzględnić lekki spadek by woda odpowiedno sciekała z kazdego kąta na środek do odpływu.
-Każdą rzecz da sie wykorzystac kilka razy. Owszem nowe rzeczy sa fajne i miło coś czasem kupić. Ale tak sie nie zawsze dało. Mnie nigdy nie było stać na nowe rzeczy, wiec musiałam sobie radzic inaczej.- Przyznaje się. To ciężka sytuacja i chęć posiadania czegoś swojego wyrobiły w niej zmysł naprawy, albo użycia jednej rzeczy by zastąpiła inną. A takze konieczną minimalistyczność. W końcu nie wiedziała gdzie bedzie nastepnego dnia wiec nie mogła gromadzić przedmiotów.

-Musiałabym o tym poczytać, wydaje mi się ze mogłabym sprobować się podjąć, choć obawiam się ze sama nei dam rady wykonać tego w jakimś krótkim czasie. Chyba szybciej by było z ekipą. Przykro mi Sisco nie bede potrafiła.- Rozkłada łapy, moze nawet nie chodizłoby o to zeby nei potrafiła ale miał racje, za duzo czasu zajełoby jej zrobienie ścian. To nei opłacałoby sie musieli by chyba z miesciąc czekac zanim by sciany wyczysciła, wygładziła i pomalowała a coćby na biało. Oczywiscie nie bierzemy pod uwagę ze by wtedy nie mogła pracować. Co innego poświecic jeden dzień na wykładanie podłogi kaflami w łazience. Albo kilka luźnych dni na zmontowywanie mebli.  Wodzi oczami chwilę za swoim zaczepianym ogonem. Droczy sie chwile z Sisco to mu podsuwajac kitę to zabierając.
-Ja moge pomalować na jakie chcemy kolory, albo w ogole moge sprobować COŚ namalować na scianach, ale z tym lepiej kogoś zawezwać.- Kiwa smutno łebkiem.

-Teraz? Raczej chyba nie ma jak tu zostać, tu jest brudno a ja rano do pracy.- Odpowiada zauwaqzajac podstawową trudność. Zrestą demonstruje to po kociemu potrzasajac głową i wzbijajac obłoczek kurzu.
-Ale jak zrobią sciany a ja skończe łazienkę to nie bedzie problemu bo i wykompać sie bedzie gdzie i ogarnąć prowizoryczne śniadnaie nawet. A jak powoli wszytsko zrobie to bedziemy miec taki apartament że ho ho!- Mówi choc do apartamentu to by było temu tak cyz tak daleko bo chyba żaden ludź mieszkajacy w apartamencie nei chciałby mieć 90% rzeczy zrobionych ze śmieci.

Minęło coś koło tygodnia, podczas którego zdążyli wymienić okna, drzwi, zrobić elektronikę, wykuć odpływy i obsadzić porcelanę w kibelku, oraz inne drobne pierdoły do których trzeba było wynająć ekipę. Tak zeby ich w  tym czasie nie było, by ich nie wkurzli. Bo co ujkradną, palety? Nikt nie ukradł palet, ba – chyba ze dwie czy trzy przybyły, jakby sąsiedzi zorientowali się ze to ostatnia chwila na pozbycie się ich i podrzucili.
W innym przypadku Sisco byłby zły,a le teraz już wiedział jak cenne są palety.
Potem przyjechał stateczek z  ich rzeczami. Sisco z domu wszystkiego nie brał, przede wszystkim szyszki. Rzeczy osobiste – jedno pudło. I wszystko co się udało po cichaczu mamie ukraść: kilka ręczników, talerzy, komplet pościeli.
Lodówkę mieli symboliczną kupioną używaną, sale jeszcze trochę chłodziła.
Wszystko zas złozone do kupy sprawiło, ze mogli zacząć mieszkać.
I zaczęli, mieszkali już dwie noce. Stąd chodzili do pracy i cały czas uczyli się nowej sytuacji. To znaczy Raksh przyzwyczajona do zmieniania środowisk i otoczenia, ale Sisco – miał problemy, zwłaszcza ze nie mogł swobodnie wychodzić i wchodzić do domu, był mało ruch tutaj, nie było komu mu pomóc jak Raksh byłą w pracy. Wtedy się kręcił po podwórzu i penetrował kosze na śmieci.
Dziś jednak wieczór i spokojnie oboje siedzieli w swoim magazynie.

W domu, to znaczy tutaj czuł się bardzo dobrze, swobodnie, bezpiecznie, ale poza domem dostawał od znajomych po opiniach: co ty wyprawiasz,z  takiego pięknego mieszkania do takiej ruiny, i to z obcą dziewczyną, zobaczysz pewnego dnia sam się obudzisz i nigdy już jej nie zobaczysz.
Na początku naprawdę się bał, brał sobie to do serca. Ale ostatnio zaczęło go wkurzać i nie pozwalał już sobie na takie strofowanie. Co ich obchodzi.
Poza tym nabierał zaufania do Raksh dosłownie z godziny na godzinę. Zwłaszcza jak już razem zamieszkali.
Jej też mamusia Siscowa nie szczędziła w gadce typu zobaczysz co to znaczy prowadzić dom, pracować i jeszcze się opiekować niepełnosprawnym partnerem (w przeszłości mężem). Tylko ze dla niej to nie powinna być taka nowość. Sisco wymagał nie tyle opieki co pomocy. Dużo, właściwie w prawie każdej czynności, ale w porównaniu z organiczną babcią to było nic. W dodatku miał bardzo przystępny charakter, współpracował i był niesamowicie wdzięczny. Tak naprawdę to on dopiero teraz zauważył dobitnie, co to znaczy się nim zajmować, bo wcześniej to przysłowiowo „łeb zdarł i leciał”, na chwile w domu dokował i mamusia go tam wtedy łapała i robiła wszystko.
A tu nie. Na początku mamusia jeszcze smsy pisała przypominając Siscowi by leki wziął. I często słusznie, bo nie był nauczony samodzielności. Ale spisał sobie w systemie i alerty ponastawiał.
Także dla Sisca to ogromna przygoda się zaczynała.
Teraz, po tygodniu kontaktu z tym mieszkaniem i kilku dniach mieszkania – prawie niczego się już nie bał, bo wcześniej to do palet nie podchodził, połamane deski go przerażały, farba otwarta, jakiś gruz – Sisco się tego bał. Coś mu się kojarzyło lub wyobraźnia działała. Tak samo starych garów, worków po cemencie,tubek po sylikonie i samego sylikonu. Choć sam go wcześniej kupił to potem się bał i uciekał. Teraz – już się niczego nie bał.

A on miał ogromną potrzebę związku, nie posiadania pielęgniarki, i pchał się do Raksh kiedy się tylko dało, chcąc być dla niej kimś więcej niż tylko obiektem do opieki, dużą lalką, czy namiastką dziecka. Nadal był emocjonalnie bardzo skołowany, ale stabilizował się. Było mu dobrze.
Strach wobec przedmiotów wynikał z braku socjalizacji we właściwym czasie. Bał się wszystkiego co nie znał, co dziwnie wyglądało, ale nie do paniki. Kwestia opatrzenia się i przekonania co to jest.
No ale taki był. Trzeba było się liczyć z tym ze jak się pojawi w ekosystemie coś nowego, to Sisco będzie dziwnie się zachowywał.
- Super – odpowiedział zapytany, akurat tego dnia kiedy został zapytany. Wszedłszy do mieszkania zatrzymał się, czekając aż Raksh zamknie drzwi. Patrzył przed siebie na to co już się zmieniło.
- nie mogłem się doczekać aż tu wrócę, bez kitu. Chce się wracać, bardziej niż na przechodnią, naprawdę. – bo co wracać na przechodnią, do ojca co wiecznie marudzi. Tu miał swój kawałek nory i swoją narzeczoną. Ciągle też coś się działo.

On się cały czas czul w relacji jako ten co daje z siebie mniej, ale ostatnio czuł bardzo wiele i większości nie rozumiał. Muszą się do siebie przyzwyczaić. A raczej nie do siebie a do wspólnego życia bez mamusi. Teraz już tu rodziców Sisca nie było, niezależnie od uczuć jakie między cała czwórką były, to tamci byli tam,a  oni tu.
A odnośnie przytulania to Sisco lepił się do Raksh jak niewyżuta guma, jakby chciał w ten sposób jakoś się odwdzięczyć.
Szczęśliwie był zdrowy, miał dużo ruchu, niespecjalnie marudził na jedzenie (choć obecnie z przyczyn wyższych musiał być na słoiczkach) i było bez dodatkowych komplikacji.
Znowu znaleźli się w mieszkaniu na zasadzie recyklingu, wśród mebli z palet, mieli pomalowane ściany na lawendowo (bo to farba z promocji) i mieli sufit z paneli – nie pomalowany.
Tego sufitu tez się Sisco bał – ze spadnie na niego, ale szybko przeszło.
Szyszki tez były więc przynajmniej pachniało szyszkami,a  zapach pustostanu ustępował.
- A tobie jak minął dzień?- zapytał  po krótkiej chwili zamyślenia.
- Nie jesteś zmęczona za mocno?