Star Tales - gwiezdne opowieści...

Od ostatnich wydarzeń o których słyszał swiat, czyli od spontanicznych oświadczyn Sisca mineły dwa tygodnie. Oczywiście Sisco był bardzo podekscytowany i szczęśliwy – cały dzien. Jednak mimo entuzjastycznych zapewnień – nie zmienił statusu na portalu, a zdjecie umieścił dopiero po tygodniu a i to inne. Dotarło do niego co zrobil. Nie, nie załował. Ale miał bolesną świadomość, ze Raksh i tak go zostawi z czasem.
Zaczął zdradzać oznaki niepokoju, choć jednocześnie był czuły i opiekuńczy jak nigdy, kiedy tylko byli oboje w domu – nie odstępował jej na krok, nawet pod łązienką stał jak była. Zabierał na miasto, do kina, do sklepów, pokazywał swiat. To właśnie podczas tych wypadów robił się „wystraszony”. Świadomy, ze jak ona się nauczy, to zostawi.
To było oczywiste, ale chciał, by sobie poradziła. Jak już zostawi.

Międzyczasie szukał mieszkania. Nie chodził oglądać, bo szukał „do 500cr, duży metraż i winda wiec – nie miał po prostu co oglądać. Ale znalazł. To własnie. Widział zdjęcia i – załamał się. Ale nie mając innych alternatyw pomyślał  -a kij, obejrzyjmy.
I tak oto, po umówieniu z gospodarzem, Sisco i Raksh spotkali się na podwórzu, na terenie hurtowni.
Hurtownia mięcha – pomyślał.
Istny raj dla wegetarianina…
- Ale wiesz… – znowu się odezwał do Raksh. Brzmiał jakby zrobił cos złego i bał się powiedziec o tym wprost.
- To nie wygląda dobrze… rzekłbym ze bardzo źle, to jest…
-Oj co tu się chrzanic panie Hasupidona, to jest ruina poza klasą i uraga ludzkiej godności, ale do 500 za miesiąc lepszego nie znajdziecie! – wciął się obrotny Toydarianski przedstawiciel.

Rozumiał, ale bał się. Po prostu się bał, być może negatywnie się samokalibrował. Może jednak więcej czasu potrzebował by naprawdę zaufać. Ale nie było to możliwe w domu mamy. Teraz mieli okazje zaznać zycia poziom wyżej jeśli idzie o skale trudności. Nadal nie najtrudniejszy, bo jednak oboje pracowali i mieli do czego wracać, jakby co. Jednak trudne. Bo on niepełnosprawny a ona pozaświatowiec i to taki konkretny.
- No bo to straszliwa rudera jest… – odparł. Wstyd mu było, ze jako ewentualna głowa rodziny nie może od początku zapewnić tej rodzinie takiego startu, na jaki mogą sobie chociażby inni pozwolić. Bo tak naprawdę przez niego nie mogli wynająć normalnego mieszkania w normalnej cenie. Bo Sisco tam nie będzie mogł żyć, nie zmieści się. Musiał szukac rozwiązań alternatywnych.
- Dobra, proszę państwa, pokaże co to jest i jak mówiłem: brać nie musicie. – raczej się toydarianin nie spodziewał ze wynajmą.
Poprowadził ich do windy.
- wlecze się, trzeszczy ale udźwig do pięciu ton, wiec się pan nie musisz martwic, nie? – zarechotał, jak to toydarianin. Wjechali na „drugie piętro” (magazyny doklejono do ściany na wysokości 1 i 2 piętra) i wysiedli na lewo.
- Drzwi trzeba wymienić, bo ciężko chodzą… mogłabyś? – handlarz wskazał reką na drzwi, zwracając się do samiczki. On sam był za słaby – nie dałby rady ich otworzyć – wepchać w sciane, na siłe, bo silniczek nie działał.
Sisco na to tylko warknął – na handlarza, sam podszedł i rozchylił drzwi – nogą. Był silny, mógł to zrobić, klamka by go wyłączyła z gry ale to akurat nie był problem i Sisco przez chwile nawet był z siebie dumny, az do czasu kiedy w sekundę później podniósł łeb i zobaczył to co na obrazku…

Jeśli spojrzeć od logicznej strony to miała racje Raksh we wszystkim, dla Sisca tu byłoby wygodnie, ale w tej chwili Sisco się nie mógł nawet ruszyć. Był przerażony, nawet nie wiedziałby za co tu się wziąć najpierw, dla niego to był koszmar, bał się rozglądać wiec tylko na Raksh patrzył i wciąż tkwiąc w szoku chyba zaczynał łapac, ze… ze jej się tu podoba, że ona ma jakiś plan.
Niestety sam był mieszczczuchem takim że nie daj Mocy. Był przerażony, że kurz. Że nie ma sufitu. Ze palety, ze szaro i ze śmierdzi…
Gdzieś za Sisciem zatrzepotały skrzydełka toydarianina.
- Ha, podoba jej się, widzisz pan? Wie co dobre!
Sisco zignorował go. Doliczył się swoich nóg i powoli, jak czapla w błocie, ruszył do Raksh, a szedł tak jakby się bał ze się podłoga zawali. Nie powiedział handlarzowi ze planują tu nie tylko magazynować szyszki ale tez mieszkać – przecież by ich śmiechem pozabijał. Wiec by porozmawiać z Raksh, musiał się znaleźć poza jego zasięgiem.
- Eeeee… jak cię tak obserwuje to mam wrażenie ze ci się tu podoba… – ale ciężko mi w to uwierzyć – dodał w myślach

Żeby dało się widzieć Sisca twarz – gdyby ją miał, to to by był wytrzeszcz i kopara do samej ziemi.
- Mówisz tak żeby mi nie robić przykrości… – odparł tak cichutki, jak tylko potrafił, żeby handlarz nie słyszał. Ale jednocześnie bardzo wnikliwie obserwował reakcje Raksh i jej mimikę by wyczytać czy to tak tylko czy naprawdę podoba jej się ta rudera.
- Nie chce byś tu sama nachrzaniała, wynajmiemy kogoś… - zapewnił, bo gdyby ona tu miała wszystko sama robić to by mu chyba serce pękło. Ale póki co wyglądało na to, ze jest aprobata. Czyli - biorą

- Nie, nie okłamałaś - Pochylił łeb do pogłaskania bo już wiedział czego ma się po owym gescie spodziewać i zamilkł, żeby przetworzyć wszystko, co usłyszał. I tak stal, milczał, patrzył bocznymi oczkami po ścianach. No syf, owszem, syf. Ale Raksh miała racje. Przecież powoli cos zie z tego wyskrobie, to jak z odbudowa miasta. Najtrudniej podnieść pierwszą cegłę…
Właśnie, cegłe.
- Tu zaraz jest zawalona ścianą, mnóstwo gruzu, mozemy poszukać cegieł i zrobić kominek! – wypalił nagle, unosząc łeb tak ze się znaleźli „nosek w nosek”. Chyba zaraził się entuzjazmem. Inny couruscantczyk by sobie na to nie pozwolił, ale Sisco był na tyle naiwny, ze pójdzie na to.

- No… to najtańsze co mogłem znaleźć… – odparł cicho. Finansowo jak finansowo – na pewno lekko nie będzie, zwarzywszy na to ile tu trzeba zainwestować, nie wszystko da się zrobić młotkiem. Okna trzeba wymienić, drzwi. Zrobić łazienkę – kupić sprzęt do kuchni.
- Kredyt możemy dostać dobry ale dopiero po ślubie… – przypomniał, bo to kredyt dla małżeństw, a  nie dla narzeczeństwa. Ślub to tez jakiś koszt. Na rodziców Sisca nie mogli poki co za bardzo liczyć, bo mamusia uznała tą całą wyprowadzkę za fanaberie synusia i oświadczyła ze ona jego durnych pomysłów finansować nie będzie…
- no ale zawsze możemy kupić używane rzeczy na początek…

Nie było się co mamie dziwić, bo wydałaby na Sisca dużo pieniążków a ten za tydzień by przyszedł i „bo mi się plany zmieniły”. Był młody jeszcze, mama brała na niego poprawkę. Ale i na Raksh, bo tez uważała, ze ona go zostawi. Opatrzy się w świecie, pewniej się poczuje i zostawi.
A odnośnie kredytu, to Sisco doskonale  wiedział, ze uwiązanie, dlatego chciał brać – bo przez kredyt Raksy będzie musiała x czasu w związku z nim być.
- Okej, to ide do tego latadełka zgodzić się, poczekaj…
I odszedł do Toydarianina ustaloic szczegóły. Mogła przeez ten czas w katach poszperac