Star Tales - gwiezdne opowieści...

Sisco to był dizel – wolno się rozpędzał, ale jak już się dobrze rozbuja to jedzie całkiem nieźle. Z logicznego ludzkiego punktu widzenia, to dobrze, bo przy takim ciele zbytnia energetyczność może być niebezpieczna.
- Do widzenia. – pożegnał się,a  wypuszczony przez drzwi wyszedł i od razu się zatrzymał. Postanowił ze zagada o to spotkanie właśnie teraz. Może mają wolnego konsultanta, bo jednak przychodzić specjalnie to kłopot, bo musi u siebie się wypisywać z różnych zajęć, tłumaczyć przed tymi wszystkimi z którymi miał się spotkać, a nie, bo trzeba przełożyć, więc jak już jest, to trza to wykorzystać.

To oczywiste ze będzie się gadać o takim zjawisku, a przy okazji się dowiedzą kto to jest i ze ich partie promuje. Będzie promował jak się piosenka spodoba. Tylko czy Sisco będzie w stanie wymyślić coś tak odjechanego żeby się panu przewodniczącemu spodobało. Chyba będzie musiał zjeść cukierek z alkoholem (w środowisku Sisca krążyła zaś plotka jakoby ów był pijany po spożyciu takiego cukierka.) na lepsze wizje. Chociaż nie, nie, wizje nie, po dzisiejszym przez dłuższy czas będzie unikał wizji. To jednak było trochę za duże.
- W sumie to tak, chciałbym umówić się na rozmowę z jakimś przedstawicielem do spraw średnio rozgarniętego ale z dobrymi intencjami petenta w sprawie wstąpienia do PR... – Zaczął patrząc na okno a skończył kierunkując „twarz” na panią asystentkę przewodniczącego.

Był tego świadom, holonet to był jego drugi dom,a  może nawet pierwszy, jednak tym razem chciał porozmawia z kimś oko w oko. Nawet chociażby po to by zobaczyć jacy ludzie tu pracują. W wykonaniu pana przewodniczącego wszystko wyglądało łatwo, przyjemnie i zdawało się nie nieść konsekwencji,a le dla Sisca głośne opowiedzenie się po którejś stronie, nie tylko jako gość od śpiewania, to był poważny krok.
- bardzo bym prosił o sprawdzenie – odparł więc i zamruczał łagodnie, „oddając” uśmiech, czego pewnie ona nie zrozumie, ale jeśli Sisco miałby wstąpić do partii – to nie zaszkodzi jak się zacznie przyzwyczajać. Hupidona życzył sobie mruczeć jak najczęściej, bo to przecież oznaka radości.

No to czekając oczywiście zapatrzył się w okno. Kolejny ewenement Sisca. Jakby miał na co dzień to by może się mu znudziło, ale nie miał. Tzn miał w fundacji, ale nie spędzał tam dużo czasu no i widok też nie taki.
Głos Arleen nie wyrwał go z zamyślenia bo się nie zamyślił, jedynie zapatrzył. A teraz skupił się na niej.
[i]- A nie można ze względu na niecodzienne okoliczności użyć innego pomieszczenia?[i] – już darował sobie że „ten gabinet jest fajny'. Mógłby przejść przez drzwi półtorametrowe, wymagałoby to od niego troche gimnastyki, ale przeszedłby, przechodził przez mniejsze. Jednak z obawy o utratę twarzy wolałby tego nie robić i skorzystać z innego miejsca, chociażby z  tego korytarza, gdzie se przy stoliczku mogą porozmawiać.

Miał dobrych znajomych wśród t'wileków i był świadom tego, ze drgania lekku coś znaczą, ale jak każdy nie-t'wilek – nie zwracał na to specjalnej uwagi.
Ale i dobrze, bo pewnie by się wkurzył. Zapraszają gościa do współpracy a szkoda im na chwile gabinet „pożyczyć” a rozmowa z konsultantem uważana jest za zawracanie głowy?
No cóz, to nie jego fundacja, tu każdy przychodzi, odwala swoje od ósmej do szesnastej i idzie do domu gotować bigos.
- Dzień dobry, Sisco Hasupidona – miał nadzieje ze już konsultanci wiedzą co się dzieje na bieżąco i nie będzie musiał tu teraz streszczać całego życiorysu jak to bywało, jak chociażby brał taksówkę z innej linii.
- ...robię wam tu nieco zamieszania dzisiaj... – skierował łeb na ścianę za którą urzędował pan przewodniczący.

Formularz nie był żadnym problemem dla Sisca, ale przez holo to się zamawia pizze a nie podejmuje ważne decyzje. To była dla niego ważna decyzja. Wstąpienie do partii, która będzie go – jako osobe publiczną, czasem wypowiadającą się w  mediach – obligowała do trzymania danego stanowiska. To się nie może sprowadzać do: tu wpisz durniu nazwisko swoje, tu kiedy się urodziłeś  a na to konto proszę wpłacić wpisowe.
On potrzebował nadal tego, czego w tamtym gabinecie nie otrzymał. Spokojnie porozmawiać o uczestnictwie w tym wspólnym przedsięwzięciu mającym w swoich celach poprawę losu Republiki.
Ale rozmowa językiem który Sisco ogarnie. Bez wizji, życiowych pragnień i innych patosów.
Znowu się w okno zapatrzył, ale nie przeszkadzało mu to odpowiedzieć na pytanie.
- tak, nie mieszczę się przez wasze drzwi, co za przykrość. Zastanawiam się czy mieszczę się w inne wasze ramy. Od kiedy tu wszedłem czuje się jak w jakiejś ukrytej kamerze. Pan tez tak miał jak tu pierwszy raz przyszedł? – i teraz „spojrzenie” spadło na konsultanta. Też nie był go pewny, czy nagle z czymś nie wyskoczy.

Trochę się wkurzył ze ktoś włazi i jeszcze na niego dziwnie patrzy, generalnie już był w stanie lekkiego zdenerwowania, ale dał rade.
I zaczęła się taka rozmowa jaką miał odbyć z Korell, zamiast tego krótkiego wykładu o pasji w polityce.. Padły podstawowe pytania, też kilka bardziej prywatnych (od Sisca strony), jakaś tam luźna rozmowa, Sisco się oswoił, zrobił się dużo spokojniejszy. A skończyło się tym ze zobowiązał się do wysłania zgłoszenia przez holo. I rzeczywiście, już po jego wyjęcia, tuż przed godziną zamknięcia biura – zgłoszenie wpłynęło.