Star Tales - gwiezdne opowieści...

Zmarszczyła czoło słysząc o kolokwium i spojrzała najpierw na Sisco a potem na Mavhonica, za nic nie rozumiejąc. Potem dopiero zaczęła składać do kupy fragmenty informacji, które miała o Jamesie. Był wykładowcą na jakimś uniwersytecie, a tam robi się kolokwia. Czyżby lecieli właśnie tam?
- Oczywiście, bez wykształcenia ani rusz... ale co ma kolokwium do celu naszej podróży? Czyżbyśmy lecieli na uniwersytet?
Przeczucie podpowiadało jej, że tak właśnie jest. Ale wolała się upewnić a Jena z pewnością będzie wiedział najlepiej gdzie lecą, w końcu on tutaj wydawał rozkazy.
- Straszne...dlatego nie lubię takich metropolii, wolę spokojne, zacofane planety, gdzie można wykąpać się w strumieniu, popływać w jeziorze, czy też w lesie zebrać wszystko co jest potrzebne do jedzenia. Tutaj dostaję dreszczy gdy widzę częściowo zrujnowane budynki czy ludzi żebrzących na ulicach o trochę kredytów
Leri wyraźnie sposępniała. Dobrze, że tutaj nie było iluminatorów, bo miała ochotę w nie spojrzeć, spodziewając się zobaczyć obraz nędzy i rozpaczy. Oto współczesna stolica Republiki.
- Masz rodzinę?
Zapytała nagle i spojrzała poważnie na Jenę swoimi niebieskimi oczyma. Jednocześnie oparła się plecami o głowę Sisca, o ile ten nie uniósł jej zbyt wysoko.

Jena skinął głową
- Na plac uniwersytecki Mistrz kazał lecieć. Coś pewnie kombinuje – Wzruszył ramionami. Coś tam sam o tym jedi słyszał i trochę od syna który skończył uniwersytet, ze jedi wykłada, ale akurat młody Mavhonic nie chodził na jego zajęcia bo miał inny kierunek.
- szczerze mówiąc jak tak sobie czasem usiądę i pomyśle, to chyba nie był bym w stanie żyć na cichej planecie gdzie jest otwarta przestrzeń, ziemia pod nogami. Kilka razy owszem, byłem, raz nawet w celach rekreacyjnych poza Coruscant. Jednak jak ktoś tu się wychował to jest w pewnym sensie naznaczony na zawsze – nie mówił tego ze smutkiem. Po prostu – przeszło pół życia przeszło mu tutaj, w stolicy.
- Mam rodzinę. Mieszkamy w monadzie na średnim mieście. Przed wojną to była świetna dzielnica. Teraz strach dzieci puścić na plac zabaw. Rozważamy przeprowadzkę...

Nie czuł się zaniedbywany, na pewno jakby zechciał uwagi to by się upomniał. On tez słuchał, bo to dla niego nowość, ze wody nie ma czystej tylko brudna – jak w beczce. Oni muszą bardzo chorować. W każdym razie – Sisco słuchał, był blisko, był dotykany, było dobrze.

- Nie wyglądam na Jedi, co?
Odparła trochę żywszym głosem, z żartobliwym błyskiem w oku. A potem spojrzała w dół, na swoje ubranie i trochę jej zabrakło tej spódniczki. Przynajmniej nie świeciłaby gołymi nogami cały czas... zimno jej nie było, ale tak jakoś pomyślała, że troszkę nie pasuje to do jej godności Jedi.
A słysząc żart o Świątyni to ponownie spochmurniała. Zdecydowanie nie spodobało jej się to co zobaczyła po powrocie na Coruscant.
- Domyślam się, że to coś związanego z tym wielkim holograficznym obrazem
Mimo, że nie za bardzo przepadała za przebywaniem w  Świątyni to jednak to był jej dom no i miejsce śmierci wielu jej przyjaciół i nauczycieli.
- Cóż... to musi być na prawdę silne uczucie. Póki co tego nie doświadczyłam
Odpowiedź była spokojna, bez żadnego żalu czy smutku. Nie przeszkadzało jej za bardzo to, że nie ma rodziny. Nie pamiętała swojej, nie miała za czym tęsknić.

Wzruszył ramionami, jakby bezradnie.
- No nie wyglądasz – przyznał, bo cóż tu kłamać, każdy wie jak wygląda typowy jedi,a  w niej wszystko było niedżedajskie. Jakby postawić obok niej cztery inne losowo wybrane osoby i zapytać ludzi kto jest jedi, pewnie miałaby bardzo niskie notowania.
Ale to jest właśnie jedi dobrze zakamuflowany!
– Jedi chyba nie powinni tego doświadczać – zauważył ostrożnie.
- Szefie, zaraz będziemy lądować – doszedł ich komunikat z kokpitu. Jena odparł tylko „dobra”

Sisco się bardzo ucieszył co objawiło się w żwawszym mruknięciu, ale bez ruchu, niestety, bo ciasno. Jednak już nudził się tutaj i chętny był wyjść.
- James brzydko by wyglądał w twojej spódnicy – wyznał szczerze, jak to dzieciak, one z tego słyną. Ze szczerości właśnie.

- Wątpię by na niego pasowała. Gdy ją robiłam to nie przewidywałam dopasowania jej do innych rozmiarów
Wzruszyła nieco ramionami i nie próbowała sobie wyobrażać Jamesa w jej ciuchu, bo by zaraz pewnie parsknęła śmiechem. Nie, lepiej te rozmyślania odstawić na bok.
A co do "spódnic" to w zakonie ich używano często, ale jako część szaty Jedi i sięgały one właśnie do kostek. Ale to już była indywidualna sprawa każdego rycerza. Nie były one zbyt powszechne, ale jednak były.

Szukał, szukał, az natrafił na zrujnowany zakład fryzjerski. Wybrzydzać nie miał co. W końcu miał dach nad głową, a to było najważniejsze, gdyby zaczęło padać. Wszedł do środka przez wybite okno. Wnętrze wyglądało na opuszczone i dawno nie odwiedzane. Tym lepiej, będzie miał chwilę spokoju. Z porozwalanych mebli spróbował sklecić sobie jakiś barłóg do spania. Szło mu nieskoro, bo zacięcia, ani wiedzy nie miał do majsterkowania. Zdenerwowany stwierdził, że nie ma sensu kombinować. Poszukał czegoś w miarę miękkiego pod głowę, położył się, przykrył marynarką i zasnął. Czy się obudzi? Cholera wie.

Spał bardzo niespokojnie. Kilkanaście razy w ciągu nocy budził się. Nie była to tylko wina snów nasyconych poczuciem winy. Każdy szmer mógł zwiastować potencjalne niebezpieczeństwo. Nad ranem zasnął w miarę spokojnie.

Nie usłyszał odgłosu okutych stalą butów. Nie usłyszał znanego mu, charakterystycznego bzyczenia. Obudził go lekki kopniak w żebra i znajomy głos.
-- Zdechło to to czy tylko udaje?
Jkiś inny głos zarechotał. Ktoś miał chyba włączony komunikator, bo zanim Throul oprzytomniał znów usłyszał ten sam głos co poprzednio
- Przekaż Belinei, że może odetchnąć z ulgą. Znaleźliśmy tego jej krasnala. Niech się w końcu połozy.
Throul w końcu oprzytomniał i usiadł. Wolno, jeszcze nie dokońca rozumiejąc co się właściwie stało spojrzał w góre na twarze owych gości. I ku swemu zdumieniu spostrzegł, ze byli to członkowie zespołu Mocowładni, a dokładnie basista, który właśnie rozłączył rozmowę na komunikatorze i trzymający się niecoz tyłu z rekami w kioeszeniach perkusista. Przed zakładem parkował śmigacz jednego z nich.
- Cześć chłopaki. Co wy tu robicie?
- A jak myślisz? Szukaliśmy takiego jednego kudłatego, zarośniętego, niezbyt świeżego i ubranego w gajer krasnala, co to wyszedł wczoraj z pierdla i chyba był na gigancie. Ale teraz lepiej pakuj dupę do śmigacza. Belinea nie spała przez ciebie całą noc, ty popaprany skurwysynu.
Pomogli mu wstać. Nie oponował. Było mu wszystko jedno, a jednak… Tliła się w nim jeszcze iskierka nadziei. Jechał do domu.

Ostatnio edytowany przez Throul (2013-04-15 18:25:48)