Star Tales - gwiezdne opowieści...

Lilka pewnie lawirowała pomiędzy tymi osobliwymi pomnikami pamięci. Za nią niezgrabnie podążał Gderek, na swoim śmiesznym kółeczku a ich pochód zamykał Gofdritt. Dziewczyna zastanawiała się nad jego losem... ona wychowana była na coruscant, znała to miejsce, wiedziała jak tu żyć, gdzie znaleźc pracę gdzie dom itp. A on wyraźnie pochodził z jakiegoś zacofanego świata. Wiec to zderzenie się z wielomiliardową metropolią musiało być szokujące i bolesne...
Lilka odwróciła się na chwilę by zobaczyć, czy jej towarzysz dalej za nią szedł.
W końcu dotarli do strefy granicznej alejki i dalej do głórnej kładki. Tam przy barierkach można było poaptrzec na powietrzną ulicę - to robiło wrażenie. Strzeliste wieżowce tworzyły swoisty mur - kanion a ulica była bardzo głęboką przepaścią, sięgającą wiele kilometrów w dół. Nie była jednak pusta - czarna. Mieniła się setkami kolorów, aerowozu latały w idealnym porządku, hałas był olbrzymi, ale nikt na to nie zwracał uwagi. Dziewczyna śmiało podeszła do pierwszej wolnej windy, gestem ręki zachęciła nieznajomego do wejścia a potem nacisnęła przycisk i błyskawicznie pomknęli w dół.

Dla niej był to zwyczajny widok, nic niezwykłego. Ale gdyby role się odwróciły i ona znalazłaby się na Tatooine, to pewnie ją by również zamurowało, nie mogąc zrozumieć tego, jak to się stało że wszędzie jest piach a za domy robią jakieś lepianki lub budynki wydrążone w skałach lub jaskiniach. Nie do pomyślenia.
Lilka czekała na niego w windzie, ale nie należała do cierpliwych osób, wiec podeszła do niego i klepnęła go w ramię. I wtedy dostrzegła jego "protezę" i od razu skrzywiła się. Noże zamiast dłoni? Barbarzyństwo... zacofanie. Dobrze, że mieszkała na Coruscant.
- {Ty chodź!}
Ponagliła go, bo nie miała zamiaru czekać aż do jego małego mózgu zaczną docierać jakieś informacje. Mieli kawał drogi do przejścia a jeśli on co chwilę będzie się tak zatrzymywać, to w życiu nie dotrą na miejsce.

Przewróciła wymownie oczami. Coś tam rozumiała, próbowała wejść w jego skórę... ale potem tego zaniechała. Niestety miał pecha i trafił na Coruscant na niższe poziomy, gdzie rzadko kiedy wybacza się słabości. Wystarczy popatrzeć na innych emigrantów, którzy uciekli ze swoich planet, jednak zamiast szczęścia spotkały ich slumsy, gangi i Moc wie co jeszcze. Albo będzie silny i przezwycięży to wszystko albo stanie się robakiem pod butami innych.
No może Lilka trochę to demonizowała... nie było tu aż tak źle. tylko ciężko dla ludzi bez domu i pracy. Jeśli masz i to i to to żyjesz spokojnie i w miarę dostatnie.
Dziewczyna czekała aż się jej towarzysz ogarnie. Skrzyżowała ręce na piersi i z chmurną miną patrzyła na Goftritta. W końcu się opłaciło bo się ruszył. Nareszcie...
W windzie zamknęła drzwi i wybrała poziom, ale Gderka kopnęła i kazała mu ostrzec ich gościa. Jednak droid jak to on, nieco opacznie to zrozumiał.
- {Zaraz zginiesz w męczarni HAHAHAHAHA! A na serio to jest winda. Pojedziemy w dół. Szybko.{
No i ruszyli bardzo szybko, ale w kabinie nie było to odczuwalne, Jedynie migajacy za szybą obraz dawał poczucie prędkości.

Dotarli w końcu na niższe poziomy. Tutaj światła słonecznego praktycznie nie było ,jedynie wielkie lampy i neony rozjaśniały wieczny półmrok tej dzielnicy. Tutejsze powietrze było tez nieco gorsze od tego z wyższych poziomów. Tutaj wiatr rzadko hulał między budynkami, był mniejszy przewiew, w dodatku wiele tutejszych instalacji wydzielało ciepło, parę i inne gazy, przez co było tu cieplej niż u góry, nieznacznie ale jednak.
Lilka zdecydowanym krokiem wyszła z windy a przed nimi rozpościerał się widok na kładki, ulice, mosty, schody, neony itp itd. To miejsce żyło, setki osób przeróżnych ras śpieszyło w tylko sobie znanym kierunku, młodzież w zwartej grupce zmierzała gdzieś, popijając coś ze swoich kubków, ktoś inny głośno puszczał muzykę, jeszcze inni się kłócili. Górne poziomy były piękniejsze, spokojniejsze i bardziej nudne. Tutaj toczyło się prawdziwe życie.
- {Ty chodź, pokazać dobre miejsca}

Przenosiny do tego Tematu

Ostatnio edytowany przez Lilka (2013-03-09 22:23:22)