Star Tales - gwiezdne opowieści...

Asyr zaróżowił się jeszcze bardziej, Dotknął twarzy. Była gorąca. Wydział  oczami wyobraźni, bo innych już nie miał i raczej nie odzyska, jak James ukrywa uśmiech. Ale Jamesowi nie drgnął na twarzy nawet jeden mięsień.
- Em.... czekaj moment – Asyr odparł w  kierunku pełnego ekspresji, ale tez przerażającego głosu i odwrócił się do mistrza, a przynajmniej tam gdzie słyszał go po raz ostatni
- Mistrzu, mogę?
- Oczywiście – odparł mistrz. Tez musiał się przestawić. Musiał przyzwyczaić się ze ma znowu padawana Asyra, a nie Maca, który był już samodzielnym, bardzo mądrym rycerzem jedi.
Należało go raczej porównywać z Mini a nie z Maciem.
- Dobrze, więc chodźmy. Do piaskownicy, Sisco – odparł wesoło już w kierunku młodego, i nieśmiało wyciągnął w jego stronę rękę. Bardziej chciał go teraz dotknąć, niż złapać, by stał się jego przewodnikiem. Sisco chodził na tyle głośno, by Asyr spokojnie za nim szedł.

Na ławce w parku siedział Asyr. Miał ze sobą kolorową reklamówkę z marketu a w niej słoik. Sam Asyr nie wyglądał nadzwyczajnie, bo ubrał się dziś po cywilnemu. Odrastające futro uczesał, zwłaszcza to na głowie. Oczywiście miał nieodłączne okulary, jak i biała laskę. Siedział wygodnie, zasłuchany w zgiełk parku koło niego. Dziś akurat tak dla odmiany trafił na tłoczny dzień.

Asyr nie tylko sobie siedział, przede wszystkim obserwował – co było dla niego zastępnikiem obserwacji. Tak sobie „obserwował” ludzi w parku, odrobinkę pomagając sobie mocą, ale niewiele. Chodzą pogłoski ze niewidomi nie wiedza, co się koło nich dzieje. Bzdura – Asyr doskonale wiedział – kto jest w  parku, najbliżej niego, jakie rasy – mniej więcej, w jakim wieku, rozpoznawał każdą osobę.
No a przede wszystkim jedna osobę.
-Sisco? – on był bardzo charakterystyczny, czuło się jego wielkość, ale zarazem tak zaskakująco cicho chodził. Aż zabawnie.

- No to spadaj – bothanin zaplótł ręce na piersi obruszając się demonstracyjnie.

- Noooo, odeszły mu żarty... ale z tobą to tak zawsze -Asyr uśmiechnął się mniej więcej w stronę Sisca – a raczej w stronę z której dobiegał głos.
- Wiesz co, inaczej trochę brzmisz. Ale i tak bym cie wszędzie rozpoznał. Nie czekam długo, może pięć minut- Wstał, przekładając białą laskę pod pachę, jak to zawsze czynił kiedy nie chciał by mu przeszkadzała. Podszedł do Sisca i pogłaskał, najpierw po pysku, na przywitanie,a  później z  boku, gdzie pamiętał te blizny jeszcze ze szpitala. I znowu wyczuł je pod palcami.
- Kiedy ci to usuną? I w ogóle jak się czujesz? – rozmawiali osobiście pierwszy raz od chwili tego dziwnego zajścia

Ostatnio edytowany przez Asyr (2013-08-27 17:20:06)

- Czyściej. Ale czy lepiej... nie wiem, czy można tak mówić w odniesieniu do kogoś – biała dłoń porośnięta krótką sierścią przemiennie ściskała i rozprężała palce, łaskocząc powierzchnie siatki sensorycznej.
Oczywiście zamierzał uszanować wole Sisco i „o tym” nie wspominać. Choć nie ukrywał ze właśnie o tym najbardziej chciał porozmawiać, ale nie bezie Sisca męczył. Póki sobie radzi nie ma co go na siłę poddawać terapii.
- Zgadnij, co mam  -to powiedziawszy sięgnął po swoją kolorową torbę i wyjął z  niej słoik. Chyba zapomniał, ze Sisco widzi swiat trochę inaczej, czyli ze po protestu – widzi. Bo trzymał słoik za nakrętkę a na etykiecie jak wół było napisane „miód propolisowy z pyłkiem”

Asyr nagle zabrał rękę i oburącz przytulił do piersi słoik z urażoną miną
-Sisco, jak możesz...

Nie, nie gniewał się, i wobec nikogo by sobie nie powoził na taką śmiałość, ale wobec Sisca – który mu wszystko wybaczy, to tak. Ale to jedynie pochlebstwo – czyjeś zaufanie. Asyr uśmiechnął się szeroko.
- Mam miód propolisowy z pyłkiem, mój duży przyjacielu. Propolis to jest takie coś, co robią pszczoły, to jest bardzo zdrowe,a z pyłkiem, bo tak! Jasne? – podniósł słoik tak, by Sisco mógł go teraz dokładnie zobaczyć.
– przyszła delegacja do enklawy, z jakiejś tam planety, ja się kręciłem w okolicy, to mi dali słoiczek żebym spadał!