Star Tales - gwiezdne opowieści...

James znalazł się tu koło godziny dwunastej. O tej porze park nie był zbyt uczęszczany, plaga były dzieci z babciami – te małe, bo starsze, jak i rodzice byli teraz w innych miejscach. Jednak – była to dobra godzina by tu przyjść w szatach jedi, z uczniem który badał sobie drogę białą laską i był dość nędznej postury. Chociaż się poprawiał. Asyr dostawał codziennie silne leki, obecnie już mógł spokojnie odbyć wizytę w parku, jak i spacer po nim. Miał n sobie szaty padawańskie, a na nosie ciemne okulary – nałożone jednak na opaskę przewiązująca oczy. Okulary odwracały nieco od niej uwagę, choć i tak na Asyra zerkano częściej niż na Jamesa. James przestawał być ciekawy.
Tutaj jednak znaleźli sobie ławeczkę z dala od drzewek i stawiku, mało atrakcyjna więc i rzadko uczęszczana. Tu James posadził Asyra, i siebie zaraz obok.
- Poznajesz ten park? – zapytał. Asyr uniósł głowę, jakby chciał wywęszyć wygląd parku.
- Tak sobie...
- To park zachodni. Sisca jeszcze nie ma, ale jesteśmy trochę wcześniej. Niebawem go poznasz
James był osobą dość zalataną, choć – co wielokrotnie zaznaczano – nigdy na to nie narzekał. Zamiast tego organizował sobie czas tak, by wykorzystać go maksymalnie. Niestety obecnie spotkanie zarówno z samym Asyrem jak i samym Sisciem byłoby marnotrawstwem. Z racji w pewnym sensie podobnych problemów – wziął ich dziś razem. Poza tym za chwile miał kolejne spotkanie w tym parku. Oszczędność maksymalna.
- Czasem podrzucam go Leri. Mają prawidłową relacje, słucha się jej.
-Ma to związek z czymś konkretnym? – zapytał Asyr
-Oczywiście. Z osobowością. Leri to inny model osobowości niż ja czy Mac. Bardzo wartościowa dla takiego dziecka.
Asyr zacisnął szczeki. Leri chodziła mu po głowie od czasu ich spotkania. Teraz już wiedział, ze to rycerz jedi i mistrzyni tej padawanki od Maca. Czyli bardzo doceniona przez Jamesa. Asyra kluła zazdrość. Pomyślał sobie, ze pokaże teraz – na Siscu – jak wspaniale sobie radzi z takimi „maluchami” i zdobędzie podziw mistrza. To nie może być trudne, co z tego, ze cyborg, to tylko materia,a  wygląd nie jest ważny. A już na pewno nie dla ślepca.
   James uśmiechnął się, jakby słyszał te mysli. James nie był w ciemię bity. On już ten materiał znał. Dziś jego uczeń nauczy się bardzo ważnej rzeczy.

Ostatnio edytowany przez James (2013-03-22 21:31:08)

- Z osobowością- mruknął sobie Asyr. I usłyszał coś. Z dużym opóźnieniem, powinien być usłyszeć go wcześniej, a  jeszcze wcześniej wyczuć. Tu jednak nie dość ze z opóźnieniem wszystko się stało, to i odwrotnie. Najpierw usłyszał te dziwne kroki,a  później wyczuł czyjąś rozmigotaną i niewyraźną aurę. Słabo, przez własne niedomaganie, ale czuł – dwie istoty zorientowane na nich. Uschnąłem się. Idzie. Juz go „widział”. Ale kiedy usłyszał go znowu, mina mu z\rzedła.
Co za głos...
Za to James cieszył się już całym sobą, wstał, i wyszedł na spotkanie.
- Siscuś! Maleństwo ty moje! – rozłożył ręce na boki by durastalowy kolos „wpadł” mu w objęcia. Nie bał się, wcale, wiedział, ze nic się nie stanie. Dobrze ta dusze znał
- No chodź, no chodź, no chodź! – teraz dostojny mistrz jedi pieścił się tymi słowami i słychać było usmiech w głosie. Ogólnie ostatnio James był promieniującym szczęściem, macowi się polepszało, stał się cud Asyrowego przebudzenia, i oto widzi Sisca którego można niuńkać do woli!

- Do twarzy mi z uśmiechem? No kochany jesteś – położył obie ręce na siatce i „poczochrał” szurając paznokciami po metalu, co słyszał dalej siedzący Asyr, i zastanawiał się cały czas „jak to wygląda”. Próby sondowania Mocą spełzły na niczym – Asyr ani nie miał sił, ani tez specjalnie nie umiał tego robić.
Kiedy mamusia dobiegała, James trzymał policzek na siatce Sisca
- J ja się pani nie dziwie, powiem szczerze ze na pani miejscu już bym zaczął powoli siwieć ze strachu, ze taki kochany malutki Sisco w ogóle mnie nie słucha. Chyba będziemy musieli popracować troszeczkę nad zmienią modelu wychowania – nie karcił, sugerował. Sisco był pierwszym dzieckiem Adlaksów, i nie było to zwykłe dziecko. Czasem nad dwulatkiem, którego spokojnie bierze się za kołnierz i niesie przed sobą rodzice nie mogą zapanować. A co dopiero, kiedy dziecko wazy dwie tony i ma intelekt energicznego siedmiolatka. Takie dziecko (co zresztą James po Siscu już zaczynał dostrzegać) nauczy się w końcu, ze jego fizyczność zapewnia mu bezkarność.
Teraz jednak przyszła kolej na Asyra.
- Asyr, podejdź tu. To mój uczeń Asyr. Siscowi kiedyś wspominałem. To ten, co był w śpiączce. Zdarzyło się coś niebywałego – obudził się i jest tu z  nami
Asyr zawstydził się bardzo. Nie miał jeszcze wystarczająco futra na twarzy, by kryło rumieniec, więc widać było jak się zaczerwienia. Nie zamierzał się jednak temu poddać. Wstał powoli, chwytajac swoją laskę i zrobił kilka kroków w kierunku głosu, za bardzo jej nie używając, jakby się wstydził. Zatrzymał się kawałek za Jamesem i lekko ukłonił.
- Asyr Kai, padawan mistrza Jamesa  -to ostatnie wypowiedział tak ze trudno mu było ukryć dumę z powodu bycia padawanem mistrza Jamesa. Mistrz zaś sięgnął ramieniem, zgarnął drobnego bothanina i przyciągnął bliżej do siebie.
- On tylko na razie taki chudy, już się poprawia! – zapewnił, zanim pani cybernetyk się przelęknie. Jednak – złapanie Asyra miało większy wgląd na Sisco, tego trzeba zapoznać.
W tej chwili James był bardziej pewien reakcji Sisca niż Asyra.

- O jaki bunt! – zauważył James, jednak jego głos nie nabrał ostrości. Jednak tak bezpośrednio wobec matki przy światkach i w publicznym miejscu nie zacznie Sisca wychowywać. Oczywiście odnosiło się to do warknięcia. Nie chciał być mały wychowywany, i to normalna reakcja. Ale nie z Jamesem takie numery!
- Oczywiście, i tak my lepiej na tym wychodzimy. Nie żebym miał coś do kosmetyczek – podniósł ręce w pokojowym geście.
- Nawet raz byłem. I na solarium też – skinął głęboko głową. U kosmetyczki był jakiś czas po operacji na zabiegu ściągania łusek,a  na solarium kilka razy jak go spryszczyło po misji na Felucji – okazało się ze ma uczulenie na ten krem do leczenia tego (na wiele medykamentów niestety był uczulony co Ruth jako jego chirurg wiedziała), dlatego poszedł wysuszyć pryszcze. I pomogło!
Stojący obok Asyr zrobił kwaśną minę. Nie było mnie tylko siedem lat,a  przez ten czas mistrz był u kosmetyczki, na solarium i Moc raczy wiedzieć gdzie jeszcze.
Ale nie wyszukiwał. Skupiał się na Siscu. Czuł na sobie jego dominujący ogrom i było mu z tym bardzo nieswojo.

- Dobrze, miłej zabawy- pożegnał się James i nawet chwilę patrzył za nia, podczas kiedy obok, na wyciągniecie ręki dosłownie, zaczęły zachodzić całkiem ciekawe rpocesy. James zerknął w boki ujrzał napierającego Sisca. Musiał nisko ten łepek pochylać bo Asyr mały. I już w górę nie urośnie. Ale James wiedział, o co chodzi z  tym rośnięciem i cieszył się ze „Sisco urósł 250 gram”. To bardzo dużo.
Asyr zaś – wyraźnie się speszył i zestresował. Ten głos był dla niego bardzo dotkliwy i uruchamiał wyobraźnie. Sisco był straszny, nawet jeśli się go nie widziało. Wtedy nawet straszniejszy. Moze z powodu tej swojej śmiałości?
Asyr nie wiedział, co ma zrobić z rekami.
- tak, ja też urosnę, ja... co ty robisz?-  zamarł kiedy poczuł metal gdzieś pod broda. Zaraz mi przegryzie tętnice szyjną – pomyślał. Położył dłonie na powierzchni „agresora”
- Mistrzu, mistrzu, on coś robi! -  James patrzył na to z boku i przypominał sobie właśnie teraz stare czasy. Wyraźnie widział zmianę. Miejsce brawury zastąpiła panika wraz z utrata zdrowia. Logiczne i usprawiedliwione – jednak Asyr to jedi. On ma to w sobie pokonać, bez wnikliwej psychoterapii.
- Nie denerwuj się, Asyr. Mistrz twój mówi ci że nie ma się czego bać, to znaczy że nie ma, jesteś bezpieczny. Uspokój oddech i puls, on to czuje i może się denerwować.- Sięgnął ręką by położyć ją na ramieniu ucznia. Był szorstki i wymagający, ale opiekuńczy zarazem. Nie było zagrożenia.
Do Sisca nie wykonał póki co żadnego gestu, pozwalając mu być nadal stroną aktywną. Planował terapie Sisca z pomocą Asyra, a wyszła terapia Asyra przez Sisca z drobną asystą Jamesa.
Tez dobrze! Widać było wpływ szkoły na nim.
- Eeee... mistrz opowiadał. Aha. to... nie przejmuj się mną – zrobiło się głupio Asyrowi, bo jemu tez mistrz opowiadał, a on nic nie mógł zapamiętać...

- No, kontakt urwany -  zwrócił się James do ucznia, kiedy gładki Siscowy ryjek począł go napastować. Nie za specjalnie głaskał, ale nie mógł też tego ignorować.
Asyr spuścił głowę. Był teraz cały różowy.
- Mistrzu... kiedy ja... ja.... – przygryzł wargę, składając laskę segment po segmencie, by zaraz ją umieścić w kieszeni
- No bałem się no...
James cmoknął, czym wyraził dezaprobatę.
- Dobre tłumaczenie dla każdego, ale nie dla padawana jedi. Powiedziałem ci – to nie jest zagrożenie. Jeśli będziesz ustępował strachowi w sprawach tak prostych i błahych, co się stanie potem? Mówiłem – wyrównaj oddech, uspokój puls
Asyr wyglądał na zdruzgotanego.
- I nie zapatruj się w swoje uczucia. Nie przyglądaj się nim. To nie medytacja, rozgraniczaj sytuacje – teraz pogłaskał Sisca już otwarcie, popukał z boku, by ten skupił się na czymś innym niż słuchanie ich.
- Jeszcze raz -polecił i po prostu odszedł od Sisca, bardzo szybko i bez ostrzeżenia, dosłownie w połowie pieszczoty, by Sisco został w stanie zastanawiania się o co chodzi. By sytuacja nie była dla niego jasna.

Asyr zaczął liczyć oddechy, uspokajać się, wspomagając prostymi technikami jedi, gdyż techniki bardziej zaawansowane teraz nie wchodziły w grę. I znowu stanęła mu w świadomości Leri. Leri, która „dobrze sobie z Sisciem radzi”. Jego ów nietypowe dziecię onieśmieliło i wystraszyło. I pomyślał sobie Asyr, ze jest beznadziejnym jedi.
James stojący dalej znowu zacmokał z dezaprobata, jakby słyszał te myśli. A może słyszał? Na Sisca w każdym razie nie zwracał uwagi, ba – wręcz dawał niewerbalnie sygnały by ten do niego nie podchodził – stanął bokiem, zaplótł ręce na piersi i wysoko je podniósł, patrząc przed siebie.
Zas Asyr... Asyrowi całe szkolenie gdzieś wywietrzało.
- Nie gniewaj się, Sisco. Trochę mnie wystraszyłeś, jesteś duży,a  ja jestem mały... um.  -uśmiechnął się gdzieś mniej więcej w kierunku Siscowego łba.
- Mistrz James opowiadał mi trochę o tobie – niestety większości nie pamiętam, dodał w myślach - i chciałbym się z Tobą zaprzyjaźnić. Co ty na to?