Star Tales - gwiezdne opowieści...

Kanclerz jeszcze raz na pożegnanie skinął głową a potem wrócił do swojej pracy, zaś dwaj strażnicy odprowadzili całą grupkę aż do głównych drzwi Biura Kanclerza tak w ramach warty honorowej. Najczęściej odprowadzali w ten sposób ważne delegacje. Pani Kapitan zaś pozostała sam na sam z kanclerzem jako osobista ochrona.

Leri oczywiście szła z Sisciem "za rączkę" z dużą ulgą. Uśmiechnęła się więc pogodnie do Jamesa i poklepała po boku swojego podopiecznego. Wszystko dobrze się skończyło, mogli odetchnąć z ulgą. No i musieli opuścić biuro kanclerza, bo mimo wszystko to nie było miejsce do zwiedzania a miejsce pracy.
- Bałam się, że będzie gorzej, ale Sisco dobrze się spisał. Mamy przychylność kanclerza, więc wszystkie formalności powinniśmy szybciej i łatwiej załatwić
Leri była już bardziej optymistycznie nastawiona, ale i tak czekało ich jeszcze dużo pracy.

No to było komisyjne głaskanie Sisca przez chwile, i głębokie oddychanie maca. A James z lekkim uśmiechem stał, jedną rękę oparł na biodrze, jedną półkulą ich słuchał a drugą myślał.
- Tak, teraz zdecydowanie lepiej, przede wszystkim nie trzeba się każdemu na drodze gęsto tłumaczyć, bo co od kanclerza to oficjalne. To teraz tak – zdjęcie małemu robimy. Sisco, słyszysz, zdjęcie będziesz miał robione. Te, co tak się rozglądasz? Chcesz sale obejrzeć? Idź, sprawdź czy kanapa miękka
Zachęcił, bo czemu nie. Weszli do kanclerza, wyszli, nic się nie stało. Trzech jedi jest. Straż jest. Droid jest grzeczny. A jak ludzie zareagują to i ciekawostka dla Jamesa. Kolejna.

Najlepiej będzie zrobić zdjęcie w samym urzędzie, może robią. Oczywiście Sisco nie wiedział o co chodzi tak do końca z tym zdjęciem, ale się domyślał, choć nigdy z dokumentacją zawierającą fotografie do czynienia nie miał.
- Jak bez pobierania krwi to ja się zgadzam – nadal to w nim siedziało, ale na luzie do tego podchodził. Rozglądał się i pomagał sobie pomrukiwaniem.  Zachęcony przez Jamesa wyrwał w kierunku najbliższej kanapy, w ogóle nie myśląc ze jego gwałtowność zaraz postawi na nogi połowę straży senackiej. Cieszył się po prostu. Dobił do kanapy dla interesantów, uniósł nogę i położył palec na siedzisku. Nacisnął delikatnie, taki skupiony się wydawał. I nagle jak nie wyrwie biegiem – z powrotem do nich, wydając przy tym przy okazji dźwięk przypominając długi kwik.
- Miękka! – wyhamował bez problemu, bo miał gumę na podeszwach, i od razu już przy nich łeb pochylił na poklepanie. I nie ma czasu, bo on leci dalej.

Leri trzymała się na razie nieco z boku, ale gdy Sisco zaczął nieco szaleć to i ona przyłączyła się do jego uspokajania. Bo jednak Senat to nie plac zabaw, gdzie się biega tylko poważny urząd. I z błogosławieństwem kanclerza czy nie, mogą ich po prostu grzecznie poprosić o opuszczenie budynku z powodu zakłócania spokoju.
- Spokojnie Sisco... chodźmy spokojnie pooglądać, póki możemy.
Zaproponowała bo kanapa nie była zbyt fascynująca.

No to James Sisca puścił i coś tam szeptał do Maca. A Mac do niego. Chyba właśnie o tym bieganiu, jednak póki nie będzie obywatelstwa, to lepiej nigdzie małego nie zabierać. Jak już jest obywatelstwo to się z nim Maca wyśle do sekretariatu kanclerza po odpowiednią pieczątkę i z tym zaryzykują wyjście z Sisciem na boisko. A wcześniej Mac będzie musiał sporo nad sobą popracować, żeby móc swoim autorytetem nad Sisciem zapanować, bo póki co – po prostu nie ogarniał. A James jednak trochę zapracowany.

Ale ten magazyn musiałby być ładny i jasny, bo inaczej by się bał. A tutaj ładnie było, dużo rzeczy pobudzających wyobraźnie i w Siscu odzywała się dziecięca natura. Ale panował nad sobą. Równie dobrze mógł póki co grzecznie oglądać, bo to ciekawskie stworzonko.
Sam jej pod ręke wlazł, domagając się „zaczepienia” o up rzaz, widać tak się bezpieczniej czuł. I szedł za nią. Mruczał, oglądał. Pytał bez przerwy o różności,a  wobec mijanych istot był bardzo przyjazny, choć pewnie i tak wszyscy uciekali a jutro będzie afera jak opowiedzą. Na ulicach będą gadać ze zamach ktoś planuje.

No to zwiedzali a Leri chętnie opowiadała o poszczególnych miejscach czy osobach. Starała się też Sisca zaganiać w inne miejsca, gdy na horyzoncie pojawiał się jakiś mniej przychylny Zakonowi Senator (a takich było wielu). Raz nawet w oddali mignął im mistrz Havesh, który rozmawiał akurat ze zwierzchniczką sił specjalnych - generał Garzą,a z nią lepiej się nie było spotykać, więc znowu zmienili kierunek zwiedzania. Ale i tak Sisco sobie pozwiedzał kawałek budynku, a by go całego obejść to i kilka godzin by potrzebowali, bo był on na prawdę ogromny.
Część pracowników i senatorów naturalnie schodziła im z drogi, ale niektórzy podchodzili, o coś tam pytali i życzliwie pozdrawiali.