Star Tales - gwiezdne opowieści...

Jeśli ktoś by się zatrzymał i popatrzył na tą osobę to z pewnością deceniłby dramatyzm tej sytuacji i tej postaci. No ale nikt się nie zatrzymywał, nikt nie patrzył w tamtym kierunku. Bo i po co? No i te rejony były unikane przez osoby o wrażliwym węchu, bo z baru po prostu śmierdziało. Ale nie wszystkich to odstraszało.
Shey-ol mógł nie zwracać uwagi na nic, ale w końcu usłyszy co raz głośniejszy hałas - a to ktoś walnie w kubły na śmieci, a to kto coś tam przesunie. Ewidentnie ktoś dobrał się do wszystkich kubłów i ktoś tam grzebał. W dodatku pośród tego hałasu można było dosłyszeć jakieś podniesione, kłócące się głowy.
Potem to się uspokoiło, więc można było w spokoju obserwować aerowozu. Aż tu nagle zza rogu wyjechało "coś". No bo inaczej tego nazwać nie można było, wielka puszka na kółku z wielkim, świecącym obiektywem. Jak kamera na kółku.
- Sługo! Sługo! Ruszamy dalej, rusz ten swój zagrzybiały grzbiet nim ci wieśniacy zorientują się, że ich własność nie stanowi ich własności. Dzięki temu będę pławić się w luksusie i... AGH! Przestań!
W tajemniczą puszkę coś grzmotło, jakaś puszka ale sprawcy nie było widać.

Tymczasem miejscowi szabrownicy działali sobie z najlepsze, nie zważając na zbliżającego się kaleesha. Puszkowaty droid, którego ludowe mądrości dosłyszał wcześniej Shey-ol właśnie dobierał się do jakiegoś kubła. Jego ekscytacji nie było końca, cały jego korpus drżał, patykowate rączki dobierały się do zawartości a nieco skrzekliwy głos wznosił się ponad to wszystko.
- Ha ha! Gdy tylko to uruchomisz to wtedy wszyscy dojrzą jak fantastyczna jest moja fantastyczność! Jam Gderacz I Wielki zmienię ten świat! Wolność dla robotów! Wieśniacy do wioch! I zaprawdę pow... AUUUU... za co?!
Droid przerwał swój podniosły monolog, pełen polotu i wspaniałych wizji, bo oto przeklęta kupa przeznaczenia w postaci resztek rodiańskiego żarcia, trafiła go w jego jedyne oko.
- Gderek przymknij się bo dostaniesz z gazrurki i klnę się na Moc, że tak ci przyleję że staniesz się wzorowym droidem niczym te protokolanty z reklamy
Drugi głos był dużo przyjemniejszy dla ucha, kobiecy chociaż nieco zachrypnięty. Właścicielki tego głosu nie było widać, jedynie jej towarzysz droid zaczął jeździć dookoła kubłów na swoim kółku. Kaleesha wciąż nikt nie dostrzegał.

Pierwszy zareagował droid, który odwrócił się w kierunku kaleesha, ukazując swe jakże szlachetne oblicze upaćkanie niebieskawą breją, która kiedyś była pokarmem rodianina. Wielki świecący krążek wysunął się z metalowej obudowy, by się dokładniej przyjrzeć temu niespodziewanemu gościowi, po czym wykrzyknął, podnosząc ręce ku górze.
- Aaa... troglodyci atakują, ratujcie droida, ratujcie droida! Jestem zbyt młody i piękny by umierać! Mamusiu!
I łup, kółko wsunęła się do środka, ręce opadły i przywarły do boku, po czym dotychczas odstające klapki opadły na nie i je przykryły. Oko się wsunęło i tyle, droid się zapuszkował.
Tymczasem jego towarzyszka wyszła z pomiędzy kubłów uzbrojona w groźnie wyglądającą gazrurkę. Ona sama zaś w ogóle groźnie nie wyglądała... młoda, na oko miała może z 18 lat, do tego nieco wychudzona, co widać było po jej odsłoniętych ramionach i nieco smętnie wiszącym ubraniu, które mogło z nią konkurować w kategorii kto wygląda żałośniej. Jej ciuchy były podniszczone i dawno nie prane, poplamione, usmarowane i tak dalej. Brązowe spodnie zdecydowanie miały już dość i jakby mogły to by pewnie na emeryturę poszły. Różowa bluzeczka miała postrzępione brzegi, zaś krótka kurtka która kiedyś musiała być modna teraz wyglądała jakby ktoś ją chciał zjeść i w połowie tej czynności się rozmyślił. Dziewczyna zaś mimo wszystko hardo spoglądała na intruza, pewnie trzymając swoją "broń". Na twarzy była brudna, jej włosy również, chociaż ich ognisto rudy kolor ewidentnie rzucał się w oczy. A i na prawym udzie miała kaburę a z niej wystawało coś wyglądające jak broń.
- Jeżeli chcesz mnie zgwałcić to ostrzegam, tak ci przypieprzę w twoje klejnoty rodowe że zamienią się w paciorki, z których nie będziesz mieć użytku, jasne?!

Może i jej ubranie zbyt reprezentatywnie nie wyglądało a ona sama też tym nie grzeszyła, to jednak nadrabiała swe niedostatki miną i postawą. Za to jej droid, którego podniosłe słowa zwabiły tu kaleesha tylko trząsł się jak galareta, hałasując strasznie, co irytowało Lilkę i pewnie też ich gościa.
- Że niby krucha jestem? A chcesz się przekonać?
Odpowiedziała wyzywająco, mrużąc gniewnie oczy, które miały podobny kolor do tych Shey-ola, co mogło oznaczać że nie jest ona tak czystej krwi człowiekiem jakby się wydawało. Albo miała soczewki.
Późniejsze słowa ich gościa nieco uspokoiły Lilkę, która uważnym okiem przyglądała się jego sylwetce. Była nieufna, spędzała sporo czasu na ulicy, więc wiedziała jacy zboczeńcy się tutaj kręcą. Ta wiedza i rozwaga nie dotyczyła jednak jej droida, który nagle się odpuszkował. Kółko wysunął, ręce też, oko i wrzask zachwytu.
- Ha ha! Kolejny sługa! Bij mi pokłony żałosna istoto, jam jest...
JEB.
Ten odgłos przerwał kolejny podniosły monolog monolog droida. Jego towarzyszka dość już miała tych jego odzywek i po prostu przylała mu z gazrurki a huk był całkiem głośny, więc trochę pary miała w tym wychudzonym ciałku. Gderacz wydał z siebie dźwięk w rodzaju "BZZZZZZZ" a potem na chwilkę zamilknął. Jednak to nie trwało długo.
- Oh witaj szlachetna istoto! Jestem PD-C32 - TK-69 - BRX-937 jedyny w swoim rodzaju protokolancki astromechaniczny droid szabrownik, ale przyjaciele mówią mi Gderek. W czym mogę pomóc? Twa jakże szlachetna aparycja sprawia przyjemność moim obwod....
JEB
Gazrurka znowu poszła w ruch, kolejne "BZZZZ" ale tym razem jakieś takie dłuższe.
- Cholerne obwody logiczne znowu się zawiesiły... dobra czego chcesz bo nie mam całego dnia a ta kupa złomu mi nie pomaga. Więc?
Dziewczyna stanęła bardziej swobodnie, jedna noga nieco wysunięta, na drugiej oparła cały ciężar ciała, wykrzywiając biodra. Lewą ręką złapała się za bok a w prawej dalej miała gazrurkę. No i oczywiście złośliwy uśmieszek na umorusanej twarzy.

Ostatnio edytowany przez Lilka (2013-01-05 17:28:26)

Dziewczyna zmarszczyła czoło w zdumieniu. Odruchowo spojrzała na Gderka, który się już pozbierał i zaczął coś tam mamrotać klnąc i marudząc na czym ten świat stoi.
- Przecież jego to nie boli...
Odpowiedziała trochę zmieszana Lilka a jej droid od razu podłapał możliwość wykorzystania naiwnego obcego do swoich celów. No i rozpoczął swój kolejny iście szatański monolog, z którego oczywiście nic nie wynikało.
- Widzisz kobieto?! Ten oto szlachetny przybysz wystąpił w obronie uciśnionych droidów takich jak. Oto nasz wybawiciel, on stanie w obronie mego ludu a wtedy wszyscy razem podniesiemy w góre ręce i zakrzykniemy "Nigdy więcej wyzysku" i ruszymy w bój o sprawiedliwość społeczną i...
- Nie masz receptorów bólu, nie stać mnie na nie.
- Eee... racja. Ale to nie zmienia faktu, że...
- Bo cię nie naoliwię i nasmaruję...
- Zamknę się
Gderek bardzo szybko zmienił front i podjechał do swojej właścicielki, chowając się za jej nogami jak wystraszona psinka. Łatwo było zauważyć, że jest on strasznie wygadany, ale z tego po prostu nic nie wynikało. Gadał i gadał i tyle. Lilka zaś westchnęła cicho i gazrurkę umieściła na plecach, gdzie miała taki specjalny uchwyt przyszyty do resztki jej kamizelki.
- Słuchaj koleś, nie wiem coś ty za jeden, ja nie chcę kłopotów. Grzebię tutaj, bo szukam czegoś użytecznego. Nie wiem o co ci chodzi, może usłyszałeś coś co ten mój stuknięty droid wygadywał. Poskładałam go z różnych części to czasem głupoty wygaduje. Ale...
Powiedziała i chytrze się uśmiechnęła bo dostrzegła jaśniejszą stronę tej sytuacji. Bo oto dostrzegła okazję... jej rozmówca może i wyglądał jak troglodyta, ale coś jej mówiło że jest on dosyć silny. A ona potrzebowała tragarza by zataszczyć jej zdobycze do warsztatu. Wnioski były wiadome.
- W czym mogę pomóc?

Przewaliła oczami ze zniecierpliwienia. Chciała już go zapytać, czy wytrzymałby cały dzień tej paplaniny, ale to nie miało sensu. Może i Gderek był na swój sposób uroczy przy pierwszym kontakcie, ale jak dla niej po dłuższym poznaniu bywał irytujący. Ale w sumie to jej jedyny wierny towarzysz i na swój sposób bardzo go lubi.
- Jak się go nie bije to pieprzy głupoty. A tak dostanie zwarcia i się resetuje
Wzruszyła ramionami na znak bezradności. No tego naprawić nie potrafiła, choć próbowała. A rzeczony droid odjechał już zza jej nóg i powrócił do szabrowania śmietników w poszukiwaniu jakichś skarbów, więc ona miała chwilkę wytchnienia.
- Tiaa... czasem tego żałuję. Bywa na prawdę upierdliwy. Nie powinnam pić kakao podczas jego budowy. Musiało coś kapnąć...
Mruknęła niby od niechcenia, ale sposób w jaki patrzyła na pracującego droida zdradzał, że wcale tak nie myśli i generalnie jest zadowolona ze swego dzieła. Mimo że szwankuje.
W końcu Lilka się otrząsnęła i poprawiła ręką włosy, które sterczały we wszystkie strony. Po tej czynności wyglądały jeszcze gorzej, bo na ręce miała resztki jakiegoś oleju roślinnego czy czegoś. Ale to chyba dziewczynie nie przeszkadzało.
- Chcesz zapierdolić auto?
Powtórzyła zdziwiona, a temat ten podchwycił Gderek, który zaraz przyjechał na swoim kółeczku, ciesząc się jak dziecko.
- JUHUUU Zapierdolimy Auto... eee... co to znaczy zapierdolić?
- Ukraść...
- JUHUUU ukradniemy auto... a co to...?
- Aerowóz.
- To czemu zapierdolić auto a nie ukraść aerowóz? Ej ty troglodyta. Ty mówić po ludzki? Czy ty mnie rozumieć? Halo?! Ja być Tutaj. Ja być Gderek, czy ty...
- Zamknij się, myślę!
No i kopnęła go by się zamknął, bo dylemat miała straszny. Generalnie starała się przestrzegać prawa... no generalnie. Czasem coś tam podwędziła, gdy brakowało kasy, a do siostry zwracała się w ostateczności, wiadomo duma i tak dalej. No a jakby ukradła aerowóz to by do paki poszła... ale z drugiej strony jakby pomogła to by on jej wisiał przysługę. Jednak kraść to źle, tak powtarzał Hoover. Więc jak?
Biedna biła się z myślami ale w końcu sapnęła.
- Dobra, który? Ale co dajesz w zamian?

Zerknęła na Shey-ola niepewna czy on sobie z niej robi jaja czy też mówi poważnie. Wyglądał jej na takiego, co plecie głupoty z pełną powagą. Ale w sumie, jakie to miało znaczenie?
- Może kiedyś spróbuję
Odpowiedziała raczej od niechcenia, ale za to Gderek od razu zareagował i już miał coś powiedzieć, już miał jej wygarnąć, że mu się w bebechy nie pluje, gdy kaleesh swój monolog rozpoczął, przyciągając uwagę droida. A ten gdyby mógł to by rozszerzył źrenice ze zdumienia. Ale nie mógł. Słuchał jednak podekscytowany, czy też jaki tam ma odpowiednik w obwodach.
- Uuuuooooo jesteś moim mistrzem, będę bił ci pokłony
Droid swoje a Lilka miała tego dojsć. Spotkały się dwa barany, jeden duży drugi mały... już miała pacnąć się w twarz dłonią, gdy odkryła że całą ma umazaną jakąś mazią (bo na dłoniach miała takie rękawiczki skórzane bez palców a maź była właśnie na nich). Szybko je wytarła, oczywiście o spodnie.
- Dobra niech będą fotele, przydadzą się do mieszkania. Radio może też. O reszcie potem pogadamy... a gdzie te "autka"?
Zapytała troszkę zniecierpliwiona. Nie powiedziała mu, że nie wie co to za Kareta. Niech on wybiera.