Star Tales - gwiezdne opowieści...

Nie ma co się od razu załamywać, na pewno to co dziś przechodził trochę było traumatyczne, to Sisco mógł się fukaniem po prostu bronić. Ale Rich mówił to z uśmiechem, więc chyba się nie wystraszył.
-On ma przy spuście dozownika takie blaszki, prawdopodobnie do przytrzymywania karmiącej rurki. I jak złapie to uszczypnie. Mnie ugryzł, nie wiem czy wrednie czy nie, ale trochę bolało
Wzruszył ramionami i nagle odwrócił głowę. A tam... lecie, nogami powłóczy, jeszcze taki nieobecny, zaspany, ale zadowolony chyba, bo mruczał. Sisco.

James także odwrócił głowę i tez go zobaczył. Zupełnie inaczej, niż patrzenie na te schematy, choć i tak trochę wyobraźnia go rozbierała, wyobrażał sobie jak to wszystko działa ze sobą. Uśmiechnął się mimo to i wstał, ale na razie nie podszedł, teraz wolał poobserwować Leri. Później odprowadzą go do gabinetu Luizy.

No Leri podeszła do niego i go poklepała po boku tak jak zawsze, uśmiechając się przy tym bardzo promiennie. Gdy tak isę tego wszystkiego słuchało to całkiem inne wrażenie było niż teraz, gdy widzieli Sisca na własne oczy i on sam mógł za siebie odpowiadać.
- Nic nie szkodzi, przejdzie ci. Trochę się rozruszasz i będzie dobrze
Odparła pogodnie i pożegnała Richa machając do niego. Nie wiedziała czy się jeszcze zobaczą, więc zawsze lepiej jest się pożegnać. Zwłaszcza, że nie mogła tutaj spędzić całego dnia i pewnie wkrótce będzie musiała udać się do Enklawy. Ale póki co jeszcze była i mogła się pozajmować nieco Sisciem

- Oni mi chyba znowu pobierali krew – stwierdził, nadstawiając łeb do klepania i głaskania, dla ich obojga, ale z lekkim opóźnieniem ruchów. Teraz pewnie przez jakiś czas wszystkie zabiegi będą mu się kojarzyć z pobieraniem krwi. Jednak mimo to – nie wyglądał na przejętego. Raczej, jak mówił student, taki słodki, wybudzający się kilkulatek. Wybudzenie się z narkozy to trochę co innego niż obudzenie się po śnie, stąd to spowolnienie.
- Juz niedługo w ogóle nie będę miał krwi!

Trochę tam go jeszcze bo blasze podrapał,  pociągając nićmi mocy przez sztuczną materie do  żywego ciała, tak delikatnie, ale po dżedajsku, bo tam w środku biło serce. Pomyślał, ze mimo wszystko to szczęśliwa historia.
Jako dowodzący miał już kolejne p[lany i nawet rozkazy, jednak teraz skoro się ledwo Sisco obudził, to trzeba chwile się z nim pobawić by nie zaczął kojarzyć ich jako tych to tylko podrzucają i porzucają.
- Nie bój się o krew. Ona się odnawia. Moze nie z kiślu, ale skoro Leri jest tak dobra, to nie zaszkodzi – Zaśmiał się. Tez lubił kisiel. Z cukrem. Lub cukier z kiślem.
- Powiedz ty mi, Sisco. Chciałbyś iść do szkoły? – załatwienie (niełatwe) to jedno, ale dwa – nie wezmę tego Sisca bez chociaż częściowej jego zgody, bo uciekać będzie i co? No i weź go weź

- To był żart, miał być kisiel zamiast krwi ale nie załapaliście
Żachnęła się Leri, ale tak żartobliwie bo nie wzięła tego oczywiście do siebie. Po prostu nie trafił jej się żart i tyle. Właściwie to chyba nawet nie był żart, tylko jakieś coś, nie wiadomo co.
- Pomyślimy nad czymś dobrym, dobrze?
Odpowiedziała zabraczka i oczywiście też się do niego przytuliła, rozkładając szeroko ręce i opierając głowę o jego metalową powłokę. Z boku musiało to komicznie wyglądać, ale to akurat była kwestia drugorzędna.
- Porozmawiamy z nią i zobaczymy, czy też będzie musiała iść do szkoły.
Leri zerknęła na Jamesa, który miał większe doświadczenie w takich rozmowach niż ona.

Tulił się, mruczał, jak to on, cieszył się ze deszczyk pada (choć nie padał, ale to taka metafora) i nagle, jak James powiedział ostatnie zdanie, to nagle – stop – wszystkie funkcje życiowe – a przynajmniej tak to wyglądało. Kompletny bezruch. A Leri (przez Moc) mogła nawet poczuć ze mu serce mocniej zabiło.
Ale cisza trwała. Kilkanaście sekund kiedy tak się głęboko zastanawiał i rozważał to co mu zostało powiedziane. Zdawał się być jeszcze cieżejszy, bardziej powolny. Trochę wystraszony, ale nie zniechęcony. Obawiajacy się.
- ale... tak sam?- zapytał w końcu głosem cichszym niż zazwyczaj.

Gadzia twarz Jamesa stężała w skupieniu, bo reakcja Sisco była bardzo wymowna i dostarczała mu wielu informacji. Jednak mimo to zaraz przywołał na usta uśmiech, choć trochę odrażający, jak to u barabelów, jednak pewny był jedi ze Sisco już wie, co ten wyraz oznacza.
- Sisco, nie będziesz do niczego zmuszany. Tak jak Leri powiedziała – pomożemy ci. Ale trzeba iść do przodu, podejmować wyzwania,a  ty jesteś już duży chłopak... Nie denerwuj się na zapas, będziesz miał czas na poznanie sytuacji i wycofanie się w razie czego. Nie ma się czego bać!