Star Tales - gwiezdne opowieści...

Bez wątpienia było to bolesne, ale już się pogoiło i nie bolało. Na pewno tez dostawał środki przeciwbólowe.
- Oczy najprawdopodobniej są sprawne, ale korzysta z cybernetycznych. Ma trzy pary oczu, widzi bardzo dużo i bardzo wyraźnie, o wiele wyraźniej niż humanoidy. Także więcej słyszy. Ma zmysł węchu i dotyku a nawet smaku. W przypadku zranienia... uszkodzenia powłoki czuje ból, ale póki nie zostanie naruszona część żywa i ta tutaj zaznaczona na niebiesko pajęczynka – to jego własny układ nerwowy, to wszystko jest do naprawienia. Musze tez przyznać,ze ciało chronione jest naprawdę porządnie, jakby było w  sejfie. Podejrzewamy ze całość jest prototypem doskonałej maszyny bojowej. Bardziej sterowne. Sprawniejsze niż egzoszkielet, inteligentniejsze i bardziej kreatywne niż nawet najlepszy procesor. Żywa istota. I pewnie tylko dlatego,ze to prototyp, możemy mieć z nim taki kontakt, bo mózg jest praktycznie nie zmieniony. Maszyna na niego nie wpływa.
Chrząknął i przerwał na chwile.
Pozostałe układy utrzymujące go przy zryciu są tak jakby oddzielnie od układu mięśniowego, tu jest układ trawienny... przełyk, żołądek., jelita. Jelita są zredukowane i tu jest najwięcej implantów, ma maksymalnie wykorzystywać pokarm i nie mieć skłonności do zatruć. Ale się zatruł,  Coruscant może wszystko. Na szczęście jest już dobrze. A tu są płuca – malutkie. I serduszko...
Pokazał długopisem mały punkcik gdzieś pod płucami.

Ostatnio edytowany przez Sisco Hasupidona (2012-12-27 17:56:11)

Leri zadała właściwe pytanie. Jaką osobą trzeba być. Kiedy i gdzie musiał zdarzyć się błąd na drodze życiowej, by ktoś był w stanie podejmować takie decyzje? Odpowiedź, prawdopodobnie trafia. Pieniądze. Ktoś zamawia i mówi: ja tego nie robię, ja tylko zamawiam. Ktoś kto wykonuje mówi: to nie moja wina, ja tylko wykonuje czyjąś wole. Winnych nie ma. Moze według prawa są, i to łatwo ustali, ale w sumieniach? W sumieniach czysto, wszystko zamiecione pod dywan.
Objął zarabiaczkę ramieniem, pomasował, poklepał, by powiedzieć jej bez słów „wszystko dobrze”, ale dał jej czas by się sama wyciszyła. Zabrał rękę i pochylił się znowu nad schematem.
- Jak długo będzie żył? – zapytał, wykorzystując swoje naukowe podejście do zadania tego pytania niejako „pod nieobecność” Leri.

Wyczuła gdy James objął ją i poklepał, bo wciąż odbierała bodźce z zewnątrz. Słyszała też toczącą się dalej rozmowę. Ale na razie nie dołączała do nich, starając się nabrać do całej sprawy właściwego dla Jedi dystansu. Wciąż sprawiało jej to trudność, bo ilekroć pomyślała o Siscu to przychodziły jej do głowy pytania w stylu: Czy to bardzo bolało? Czy wiedział co z nim robią? Czy był wtedy przytomny? To było na prawdę straszne.
Nie mogła jednak pozwolić by te emocje i te myśli przejęły kontrolę nad nią, więc się wyciszała, dystansowała. Ale szło jej to bardzo powli

Zaciskał wargi, patrząc na Leri. Biedna – myślał sobie. Moze dlatego,z e kobieta? Bo widzi dziecko w tym Siscu? W sumie on tez widział bo to było takie naiwne, ufne stworzonko...
odłożył obecny schemat na bok i wziął drugi., Schemat mózgu. Na gołe oko laika widać było w nim czarne plamy – uszkodzenia.
Samych przekaźników w mózgu nie ma prawie wcale, był nie ruszany chirurgicznie. No ale – czyszczenie. To widać. I to był silny promień, robili to zabronioną w republice techniką – po prostu elektrowstrząsami na wybrane partie mózgu. Widzi pan te żyłki? To są zrosty. W tych miejscach tworzą się nowe połączenia, bo mózg jest młody. Ale te żyłki, blizny – zostaną. Do tego struktura mózgowia jest nieprawidłowa. Niespójna. To wynik zbyt częstego kasowania. Moze się poprawić, ale jest tez ryzyko, ze nie. W przyszłości może mieć problemy. Pan wie...
James był psychologiem, o mózgu wiedział dużo, wiedział jakie problemy mogą nastąpić. Zaburzenia „ja”, choroby psychiczne, choroby pochodnych Alzheimera...

Przyglądał się schematowi w milczeniu. Na pewno po ich stronie było to, że mózg był młody i jeszcze plastyczny. Czasem podanie zwykłego magnezu bardzo poprawia jego kondycje, a Moc to juz w ogóle.
- Nie zaszkodzi spróbować – odparł do Leri. Ale zachował dla siebie,ze cieszy się ze nie zrobili mu lobotomii zamiast tych kasowań pamięci. Efekt byłby „lepszy”.
Przypomniał sobie jak am jeszcze był studentem, był pewien mistrz jedi który próbował mocą pomagać ofierze lobotomii...

Leri trochę to pocieszyło, bo znowu się uśmiechnęła. Co prawda nieco blado, ale zawsze. Jest nadzieja, więc jest też uśmiech.
Trzeba próbować poprawić jego stan, potem zobaczymy z jakim efektem
Nie chodziło tutaj o możliwość szkolenia Jedi, to nie był dla niej priorytet. Bardziej martwiła się o to, że w przyszłości mogą wystąpić u niego jakieś problemy z psychiką, a to by był przykry problem. Lepiej zapobiegać niż leczyć, a że był młody to możliwości było wiele.
- Skąd wiesz, że lubi kisiel?
Zainteresowała się tym zagadnieniem, bo to było ciekawe. Rozmawiali z nim? Czy może karmili go?

- Bo przed narkozą podawaliśmy mu halurin, tak zapobiegawczo – przeciwwstrząsowy, przeciwpadaczkowy, na wszelki wypadek by to lepiej przyjął,a  to nie dożylnie, samego nie chciał bo to niedobre... to trzeba było oszukać a że akurat pól godziny temu kolega sobie kisiel zrobił to się wykorzystało – mrugnął jednym okiem, szczerząc zęby. Swoje „obrazki” tak poukładał, by na wierzchu był jakiś neutralny. Wypadło na taki typowo techniczny – wielkość, waga, przepustowość Sisca jako „całości”. Można było z niego wywnioskował między innymi ze Sisco ma także własny generator energii
- Aha. On fuczy. I gryzie! O! – pokazał w ich stronę wierzch dłoni, gdzie rzeczywiście mała ranka była, jak po przytrzaśnięciu szafką.

- zawsze jakieś wzmocnienie – uśmiechnął się jedi. W pierwszych etapach wychowania takie „zrób to to to dostaniesz kisiel” działało. W sumie kisiel – o ile nie z torebki – może być zdrowy, można witaminki przemycać.
- A jakim cudem on cie ugryzł?