Star Tales - gwiezdne opowieści...

*Na początku się wystraszył, jednak nie uciekł. Mogła to wyczuć – wystraszył się bo działo się coś nowego, ona oparła o niego głowę, a Sisco jak i każdy z  resztą miał kiedyś wałkowane „uważaj na zboczeńców”, choć on jako kaleka nie był raczej narażony na nich bo nie opuszczał domu. Teraz tego nie pamiętał, ale gdzieś w podświadomości, głęboko głęboko ukryte tkwiło”uważaj na zboczeńców” to i się trochę bał. Ale szybko mijało, ciekawość zwyciężała, dotyk rogów na siatce sensorycznej był czymś zupełnie mu nie znanym więc bardzo skupiał się na tym doznaniu, nie szukał podstępu, był w doskonałym stanie do badania bo uwaga była skupiona na kwestiach nieistotnych.
Po jakimś czasie, raczej standardowym dla takich operacji Leri znajdzie wskazówki. Przede wszystkim jednak zupełnie inne postrzeganie świata – obraz który dla niej byłby zwykłym spojrzeniem na ulice, tu wręcz pulsował kolorami, był niezwykle szeroki, bardzo wiele widziała ta istota, rozróżniała o wiele więcej barw niż człekokształtni. Każdy szczegół gdzieś tam był oznaczony, ogarnięty, bez wysiłku i naturalnie. Z odnośnikiem do swojego miejsca w bazie danych, co tez było widać – jak umysł istoty miesza się z umysłem droida i wykorzystuje go. Tu ewidentnie istota dominowała maszynę a ta nie miała nic do gadania i razem stanowili jedno.
Wracając jednak do wskazówek – wielki zakład fryzjerski, niegdyś największy w okolicy, i już sam widok pewnie Leri powie gdzie to jest. Czasem przechodzi się koło takich obiektów, nie zna się nazwy, ale się wie.*

*Istota nie mogła zobaczyć jej uśmiechu niczym poza oczami droida (z których to obraz i Leri zobaczyła przed chwilą) wiec i jedna i druga forma była poprawna. A rozumienie uśmiechu było dopiero w fazie uczenia się, bo jego rasa uśmiecha się zupełnie inaczej, wygląda inaczej, w ogóle – wszystko inaczej. I Coruscant inne, chodnik inny, nieba nie widać a ziemi w rozumieniu gleby to oni wcale nie mają...
Ale jak na jeden wielki szok, to Sisco radził sobie doskonale, pewnie dlatego, ze z technicznego punktu widzenia „był jeszcze mały” nawet jeśli jego żywy pierwiastek dochodził do pełnoletności. Po czyszczeniu pamięci wszystko zaczyna się od początku.
Kiedy poszła, chwile stał, patrzył, patrzył, i kiedy już miała prawo pomyśleć, ze nie pójdzie, to ruszył. Czekał aż się odległość zrobi bo wiadomo – to jest wielkie. I stawia duze kroki, nóżki ma niemałe, jak nadepnie to będzie bolało.
No i szedł za nią, słychać było a nawet czuć pod stopami jego kroki, ciężkie, aż cały chodnik wibrował, bo to nie zmienia która absorbuje a elastyczniejsze tworzywo.
On tez wczesnej nie zwracał uwagi na torby, natomiast teraz lekkie przechylenie w bok łba z tendencją ku dołowi mogło świadczyć ze on by się tam chętnie pogrzebał*

*do tempa dostosowywał się bez problemu i bez wysiłku, robiąc po prostu dłuższe przerwy między krokami i spowalniając akcję nóg. I choć nie było widać – bardzo się rozglądał, wszystko go ciekawiło,a  teraz mając ze sobą osobę która prowadziła mógł odpowiedzialność zrzucić na nią. Dziecięca naiwność. Zdecydowanie krzywd wielu nie doznał (choć zcyborgizowanie było oczywista krzywdą) bo ufny był.
Kiedy się zatrzymywała i on się zatrzymywał, czekał i bez polecenia ruszał dalej kiedy ona ruszała. Mogła odczuwać pewien niepokój z powodu faktu ze kilka luf celuje jej w plecy, ale w Mocy nie było ani śladu agresji ze strony „ogona”.
Kałuże omijał, choć błoto na nogach świadczyło, ze nie raz już w nich był. Jak wcześniej biegał i szukał, to nie patrzył, kałuża czy rynsztok.*
Tam jest dużo miejsca *wyznał, jakaś zapobiegliwość się jednak odezwała. Strach, ze może jak powie o siostrze to mu ją zabiorą*

*I się połapał ze ona dąży do tego by powiedział, skąd mieszka.  Nie był nigdy jakos szczególnie sprowadzony do parteru „że droid” bo zawsze miał przy sobie kogoś bliskiego, nawet po kasowaniach pamięci siostra dbała by wykształcił mu się na nowo obraz rodziny. Za pierwszym razem udało się idealnie, na nowo pokochał swoich rodziców. Teraz już nie. Miał wytłumaczone wszystko, ale nie pamiętał i nie „czuł” tego, może nawet trochę nie rozumiał. Po kolejnym czyszczeniu mózg jest bardzo nie w formie, czasem doznaje uszkodzeń które już się nie naprawiają.
Do sedna jednak – wiedział jak się „udaje droida” ale ta osoba przed nim cos chyba tak nie do końca łyknęła, co było dziwne, bo przecież wyglądał jak droid. Ale może ona po prostu tak lubi droidy...
W chwili obecnej Sisco nie był pewny jak odpowiadać, by się Leri podobało.*
Czasami, ale ja tu jestem krótko. *odparł całkiem szybko, nie zatrzymując się jak się obejrzała wiec mogła zobaczyć go w ruchu – całkiem zgrabnie się poruszał, doskonale sterował ciałem maszyny*

*Dobrze, ze powiedziała ze jej się Coruscant nie podoba, bo pewnie by odpowiedział ze fajna, by się przypodobać. Ale przy tak postawionej sprawie to oczywiście wypowie swoje zdanie*
Mi się nie podoba. Tu nic nie ma...
*Stolica, Republic City, wieczne miasto a on mówi ze tu nic nie ma. Bo i co on tu widział? Jakąś ruinę starą śmierdząca stęchlizną gdzie go trzymali i kawałek ulicy a jak raz wyszedł to się zgubił i już niedługo doba będzie jak się błąka...
Kontrolował marsz, trochę zwalniał, trochę przyspieszał. Teraz dopiero zwiedzał, ale akurat szli ulica gdzie nic nie było tylko szare sciany. I weź - tu stolica. Choć on pewnie nawet nie za bardzo miał pojęcie co to znaczy Republika*

*Moze być za dużo wszystkiego ale ostatecznie i tak „nic nie ma”. Droid kręcący się za nią zdawał się cos kojarzyć to miejsce, po prostu szukając drogi musiał tu błądzić, wiec dało się wyczuć od niego niepokój – znowu to samo miejsce, zdążyło się już zacząć źle kojarzyć  -z „nieodnalezieniem” się. Po pójdzie w lewo na chwile się urwał, coś go zainteresowało, podszedł powoli do tego „czegoś”, ale dość śmiało, na chwile zamarł i za chwile jak nie wyrwie, odskoczył w bok z takim impetem ze aż pobliskie szyby zadrżały i oczywiście chodnik tez. Działa na boki, dało się słyszeć gromkie „whrrrrrh” i zaraz „łup łup łup” kilka kroków w jej stronę i ostre hamowanie, a z „ciekawego miejsca” wyskoczyło jakieś stworzenie, które jednak – zorientowawszy się ze napastnik ucieka – pogroziło piąstką i poszło dalej, urażone. Na Coruscant różne rasy całkiem nieźle sobie żyły.
Sisco pozostał w stanie coś między konsternacją a zawstydzeniem. Ruszył dalej za zabraczką, starając się pokazać ruchami ciała, że „on już jest grzeczny”*

*Poszedł za nią spokojnie, wcześniej dał się dotknąć. Jego emocje teraz nie były skrajne, owszem, było trochę strachu, kiedy się płoszył ale to były krótkie impulsy, zaraz zastępowane innymi, wszystko jak najbardziej naturalne. Wiele można było się domyślić po jego zachowaniu – nie „urodził się” tu, był tu od niedawna,a  skoro od niedawna to bardzo dobrze się odnajdywał w obcym, nowym, dziwnym świecie gdzie „niczego nie ma”. Ale to pewnie dlatego, ze był młody, miał bardzo dużą tolerancję na „dziwność”. Juz sam fakt ze zaakceptował ciało maszyny i nie wyglądał na specjalnie nieszczęśliwego. Raczej nieświadomego – ale o przyczyny tego Leri nie dojdzie w tak nieprzyjaznym do badania w Mocy miejscu.
Grzecznie szedł, a kiedy tylko szedł, to potrafił wyważyć cielsko i poruszać się naprawdę cicho. Ale zaraz się rozpraszał. *

*On się nie nudził, teraz poczuł się już bezpieczniej – widać zaufał Leri w pewnym zakresie i rozglądał się, poznawał, chłonął bodźce, których potrzebował i to było widać, choć gołym okiem wyglądało to właśnie na nerwowość – takie rozglądanie się, ruchy nieco zbyt szybkie i zmiana tempa.
A to przecież był jego pierwszy „spacer”.
Jednak słowa zabraczki wyraźnie sprowadziły go na ziemie. Zwolnił, jakby myślał nad tym, co usłyszał, i bardzo szybko dotarło, lub raczej przypomniało się: wracam do domu, bo wcześniej się zgubiłem. Wydał z siebie coś jakby krótkie „mhrrr”, ale energetyka ruchów gdzieś się zapadła, i teraz tylko szedł prosto i grzecznie. Widać za zastanawianie się głębsze wziął. Trochę kolebał się na boki ogrom jego ciała. Działa niesione były nisko, czerń pancerza w ruchy zlewał się ze szczegółami.*
Tak, cieszę się *Odparł, choć w głębi serca trochę się bał ze bure dostanie. Bo dostanie – nie ma nawet mowy, tylko jak dużą.*