Star Tales - gwiezdne opowieści...

Nie ważne słowo, ważne że nie było go przy niej gdy do niego przemawiała. Więc pomaszerowała energicznie do niego, by spojrzeć co też on tam wygrzebał z tych śmieci.
- Seco, nie mamy całego dnia!
Ponagliła go i spojrzała przez jego ramię na to jego znalezisko. I aż oczy jej zaświeciły gdy rozpoznała ten kształt. Czyżby to był prawdziwy miecz świetlny? Nie, to nie mogła być prawda... Takich rzeczy nie znajduje się na złomowisku.
- Ale czy to prawdziwy miecz? A może atrapa dla dzieci?
Różne firmy zabawkarskie produkowały dziesiątki przeróżnych modeli mieczy świetlnych. Nie działały one tak jak prawdziwe, ale dla dzieci były w sam raz.

- Skąd wiesz, że po miesiącu się rozpadną? Z resztą kto wie jak długo to tu leży? Może właśnie miesiąc?
Pozostawała sceptyczna, bo jednak miecze  świetlne są bardzo, ale to baaardzo drogie. Na Czarnym Rynku ceny osiągają zawrotne więc kwoty. Tylko najbogatsi mogą sobie pozwolić na zakup miecza świetlnego.
- Seco, ostrożnie...
Mruknęła, rozglądając się konspiracyjnie. Starała się też zakryć go swoim ciałem, by tak się nie rzucał w oczy.
- Szybko, nim ktoś nadejdzie
Ponagliła go. I nagle udało mu się i miecz w końcu wyskoczył ze swojego miejsca. Stłumiła podekscytowany okrzyk, ale wtedy zobaczyła co trzyma cylinder. I tym razem nie mogła stłumić krzyku przerażenia i obrzydzenia. Ngdy w życiu nie widziała prawdziwej, odciętej i gnijącej dłoni.
- Pozbądź się tego!
Wskazała na dłoń, powstrzymując odruch wymiotny.

Lilka nie mogła na to patrzeć, to było wręcz ohydne. Rzygać się chciało na sam widok tej ręki... a smród też był potworny. Odwróciła się plecami do Seco i zatkała sobie nos palcami. W tej chwili kaleesh nie mógł za bardzo na nią liczyć. Niestety miała zbyt słaby żołądek na takie widoki. W horrorach to jeszcze jakoś by uszło... chociaż za horrorami też nie przepadała.
- Pośpiesz się Seco nim ktoś nadejdzie!
Ponagliła go przyciszonym głosem, rozglądając się w panice po złomowisku. A jeśli tutaj mają kamery? A jeśli ktoś właśnie idzie by im odebrać ten miecz?  Co robić? Co robić?
Omal nie dostała zawału słysząc ten charakterystyczny dźwięk miecza świetlnego. Po chwili dopiero dotarło do niej, że kaleesh mógł się zranić.
- Seco! Seco! Nic ci nie jest?!
Odwróciła się szybko, ale na szczęście nic mu się nie stało, więc z tych nerwów walnęła go w głowę.
- Nigdy więcej mnie tak nie strasz! Grr...
Warknęła i z kieszeni wyjęła zwykłą kolorową reklamówkę którą natychmiast mu podała.
- Wrzuć to do środka, potem się będziemy martwić

Odetchnęła nieco z ulgą, gdy cylinder wraz z ręką trafił do reklamówki. Przynajmniej nie miała przed oczami tej zgniłej, śmierdzącej, trupiej dłoni... aż zimno jej się robiło na samą myśl o tym a po plecach przebiegał zimny dreszcz. To nie było miłe uczucie...
- Czekaj... nie możemy rzucać się w oczy
Syknęła, krzywiąc się z powodu strasznego smrodu rozkładającego się ciała.
- Idziemy okrężną drogą
Rozkazała i złapała Seco pod rękę, ciągnąc go w przeciwną stronę. Trochę się będą musieli pomęczyć z tym smrodem... a na rodian nie zwracała uwagi, niech pilnują własnych nosów. Czy też ryjków.
Jej głowę zaprzątała inna myśl - jak to wynieść poza złomowisko?
- Masz jakieś pomysły haj to przeniesiemy przez bramę?

- Nie, wcale
Prychnęła sarkastycznie marszcząc nosek niczym damulki z holoseriali. No ale wytrzymać się nie dało z powodu tego przykrego zapachu, więc musiała się jakoś bronić przed tym. A że to trochę komicznie wyglądało to inna sprawa...
- Cholera... a jeśli nas... nie... uff... oddychaj... oddychaj do cholery
Mamrotała do siebie by się uspokoić. Zaczynała się za bardzo denerwować... Nie przywykłą do takich sytuacji. W ogóle nie planowała znaleźć się w podobnym położeniu. To zdecydowanie nie było na jej nerwy...
- Uff... dobra... już dobrze. Przejdę przez bramę i odejdę tak z... trzydzieści metrów od bramy w prawą stronę. Zakaszlę głośno a wtedy przerzucisz siatkę przez mur, dobra?
To był najbardziej prosty i naiwny plan jaki mógł być. Pewnie tylko amatorzy takie coś robili... ale może w tym szaleństwie była jakaś metoda i uda im się czmychnąć z tym znaleziskiem?

Jakimś cudem trzeba dodać. Z resztą kradzież aerowozu była prostsza, bo na parkingu wystarczyło złamać zabezpieczenia i potem po prostu odlecieć. To i amator da radę ze starym pojazdem.
- Dobra to... uff... do zobaczenia
Mruknęła i już chciała odejść, ale zawahała się i po chwili szybko cmoknęła go w policzek szepcząc "na szczęście" i już szybko maszerowała w stronę bramy. Tam jednak zwolniła nieco, by wyglądać naturalnie... w pewnym momencie przyszło jej do głowy by zwymyślać jednego ze strażników za burdel na złomowisko oraz za to, że nic nie znalazła. W efekcie... pogonili ją czym prędzej.
Lilka w końcu odetchnęła i dotarła pod odpowiednie miejsce przy murze... udała że jej się źle robi i zaczęła głośno, ale to głośno kaszleć, charkać i w ogóle. Jak rasowy żul.

Reklamówka bez problemu przeleciała i głucho walnęła o beton. Lilka pośpieszyła szybko do paczuszki i wzięła ją do rąk. Z trudem zwalczyła odrazę  i schowała ją za pazuchę kurtki, zapinając zamek. Odór omal jej nie sparaliżował, ale jakoś to zwalczyła. Rozejrzała się po okolicy czy nikt ku niej nie biegnie, po czym ruszyła spokojnie w stronę karety, walcząc z paniką i wewnętrznym obrzydzeniem. Starała się nie myśleć, że pod kurtką niesie cylinder miecza świetlnego i odciętą dłoń. Gnijącą, ropiejącą, rozpadającą się... DOŚĆ! Musiała to wyrzucić z myśli.
Dotarła w końcu do pojazdu i otworzyła go, siadając w fotelu pasażera. Okna otworzyła, by był przewiew i... cóż, czekała na Seco. Jeśli szybko się nie zjawi to odleci sama i potem wróci po niego.