Star Tales - gwiezdne opowieści...

- Bardzo mi przykro, ale ta decyzja nie zależy ode mnie. Obawiam się, ze prokuratura będzie wolała obejrzeć pamięć droida niż wzywać go na świadka. Ale myślę też ze przed włamaniem spróbują po dobroci zdobyć kody dostępu – Jena wzruszył ramionami. Tak to wyglądało.
- Z tego co wiem, ma pan dwóch ochroniarzy – odparł mu teraz ten gliniarz który siedział obok. Młody chłopak, może w wieku Thorula. Ten za kierownica mógł mieć najwyżej 30 lat. A Mavhonic? Na pewno ponad 40
Lecieli może piętnaście minut, raczej niewiele rozmawiając, chyba ze Thorul podtrzymywał rozmowę. Wtedy odpowiadali. Najmniej chętny na rozmowę był ten za kierownicą. Mavhonic międzyczasie miał prywatny telefon od żony i najwyraźniej miał bardzo ustabilizowane życie rodzinne bo rozmowa była bardzo serdeczna.
Az wreszcie maszyna osiadła na parkingu CSB, pod komisariatem

No cóż – będzie zatem jak zwykle. Chociaż to już od prokuratora zależy, jena nie będzie przesłuchiwał droida. Nie przydzielono mu tego. Nie miał się co martwic, jakby miał swoich kłopotów mało, to jeszcze cudze droidy.
Poszli do komisariatu, który też za bardzo nie zachwycał wystrojem, ot – zwykły. Czego się spodziewać. Po drodze kłaniali się Mavhonickowi, to znaczy – głównie jemu. Rozdzielili się po chwili. Dwóch młodych zaprowadziło Thorula do salki przesłuchań – też nie zachwycającej, ot biurko, lampka, jakiś komputerek do pisania. Herbaty mu zaproponowali

Przy pożegnaniu rzekomym Jena uprzedził, ze jeszcze się spotkają, nie żegnali się na długo. Po prostu musiał się na trochę „urwać”.
Thorul dostał wody oczywiście, został uprzedzony by chwile poczekać. I po chwili znów pojawił się Mavhonic. W ogóle się nie zmienił. Jeszcze w drzwiach rozmawiał z kimś a póxniej wkroczył dostojnie. Miał ze sobą plik danych, prawdopodobnie zeznania tamtej pani

Jena zasiadł za biurkiem i teraz dopiero, kiedy znaleźli się tak blisko siebie,a  przed Thorulem zawisła jego ogromna klata, okazało się jaki naprawdę jest wielki. A przede wszystkim – bardzo dobrze zbudowany. Na pewno siłownia, w końcu to policjant, ale i – przede wszystkim genetyka. Rasa. I dobrze, ze gliną została  nie gangsterem.
- Poproszę dokument tożsamości. Bakar, siadaj i spisuj... – dosiadł się inny gliniarz,a  Jena oparł łokcie o blat i spojrzał na muzyka przez stół. Skołowany był gość – widać. Pewnie niewiele pamięta...

Na dokumentach, zwłaszcza za teraz, widać było jak wielkie Mavhonic ma łapska. Wziął dokumenty, podziękował skinieniem głowy i odłożył na bok. To w sumie konieczne nie było, ale jak jest, to jest. Dokument poszedł do protokolanta, tego obok. Ten pospisywał, przyjrzał się zdjęciu i Thorulowi zaraz, jak każdy kto porównuje zdjęcie z oryginałem. Trax akurat młody był więc wielkiej różnicy pewnie nie było. Większa była chociażby u Mavhonicka, który miał dokument tożsamości jeszcze za czasów „osiemnastki” wyrabiany. Żona zmieniała nazwisko przy ślubie to zmieniała dowód, a on nie.
- Pisz. Zeznania z dnia 20 maja... – i coś tam dalej podyktował, same protokoły. Po chwili spojrzał na Thorula. Miał głęboko osadzone zielone oczy. Źrenice nie były jednak pionowe,a  normalne, owalne.
- Złożono doniesienie o popełnieniu przestępstwa wymuszenia obcowania płciowego na osobie Cesestinne Kalli przez Thorula Traxa, zamieszkałego... – to nadal było do protokolanta. Jeszcze chwilę...
- Panie Thax, bardzo proszę o szczegółowe opisanie pańskiej wizyty w nocy z 16 na 17 czerwca w klubie „Trzynasta w nocy”.

*daty umowne

Faktyczny (choć może na razie – na bazie dowodów) przebieg zajścia był znany, był monitoring, świadkowie i tak dalej, jednak Thorul był głównym podejrzanym więc to na jego zeznania liczono najbardziej. Tu okazało się ze nie pamięta. Mavhonic zadawał pytania pomocnicze, dochodził, próbował, ale nie było zeznań po godzinie 21.
- Będę musiał zatrzymać pana w areszcie do czasu przybycia prokuratora. Zostanie pan przez niego ponownie przesłuchany, on też podejmie decyzje o ewentualnym pana zwolnieniu. Pana ochroniarze zostaną wezwani na przesłuchanie – chociaż i tak mało prawdopodobne by coś pomogli Thorulowi.
- Radziłbym panu skontaktować się z żoną czy kimkolwiek kto może panu pomóc, i poszukać adwokata

Nim kapitan Mavhonic zdążył odpowiedzieć to do drzwi pokoju ktoś głośno zapukał a potem do środka wszedł jeden z szeregowych funkcjonariuszy CSB, nie zwracając większej uwagi na siedzącego oskarżonego. Podszedł do potężnie zbudowanego komendanta i nachylił się ku niemu, szepcząc mu kilka słów do ucha.
- Przybył prokurator, chce z panem zamienić kilka słów na osobności nim zajmie się podejrzanym.
To powiedziawszy wyprostował się i wyszedł z pokoju.

Na korytarzu zaś czekał postawny duros o stalowym spojrzeniu i zaciekłym wyrazie twarzy, którego komendant Mavhonic z pewnością znał, bo wiele razy ze sobą współpracowali. Prokurator Jenssari Ak'Domi miał reputację osoby twardej, bezkompromisowej i dosyć trudnej w obyciu, ale znał się dobrze na swojej pracy i był bardzo rzetelny, a nade wszystko uczciwy. Nie przyjmował łapówek, jak to zdarzało się jego kolegom po fachu, nie traktował też ulgowo nikogo, bez wzgledu na funkcję czy status społeczny. Z tego powodu często pomijano go przy awansach.