Star Tales - gwiezdne opowieści...

- Bo jesteś głupi – odpowiedział głos zza pleców.
- I nie jesteś już moim przyjacielem. Mam lepszych przyjaciół, którzy nie są takimi głupkami jak ty. Teraz nie wypada mi się pokazywać z takimi frajerami.
Tym razem głos był rzeczowy, a nie drwiący.

Za nim  był tylko ciemny, wielki kształt który symbolizował Sisca w czasach kiedy Asyr nie mógł go zobaczyć. Duze, ciężkie i przyjazne coś, co dawało się głaskać. Rozpadło się od miecza na dwie połowy, a Asyr poczuł ból w kolanach i kręgosłupie. Okazało się, ze siedzi w pozycji medytacyjnej na środku zrujnowanej komnaty tysiąca fontann, i jest sam, ale normalnie sam. Palec tez był na swoim miejscu. Nigdzie ani śladu łez, krwi ani walki. Nie było Sisca.

Asyr jednak nie zasnął, tylko wszedł w stan głębokiej medytacji, w czasie której wiele rzeczy może się wydarzyć. Nie wybudził się jednak tak jak sądził, nadal medytował w Komnacie Tysiąca Fontann i czekał go ostatni, najtrudniejszy i chyba najgorszy test...
- O tak... wstyd. Zasnąłeś. Nigdy nie byłeś dobry w medytowaniu
Odezwał się głos z ciemności który był łudząco podobny do jego głosu.
- W ogóle w niczym nigdy nie byłeś dobry, tylko przeciętny. Przeciętny jako padawan wybitnego mistrza, przeciętny jako osoba... byłeś, jesteś i zawsze będziesz przeciętny.
Głos drwił sobie z niego, krążąc wokoło, zadając psychiczne ciosy z ciemności.
- Jak myślisz, dlaczego tak długo jesteś padawanem? Każdy inny adept w twoim wieku przechodził już próby a ty? Ty dalej pozostajesz padawanem, stojąc w miejscu. Wszyscy ruszają do przodu, nawet twój przyjaciel Sisco. Mimo ułomności walczy z losem i co? Odnosi sukcesy. Nie to co ty.

- Odwalić się?
Zapytał głos a potem zaśmiał się głośno, zupełnie jak Asyr. Ale jakoś tak chłodniej, bez śladu wesołości.
Tajemniczy osobnik udający bothanina nadal krążył wokół niego, dało się nawet wyczuć jego obecność i nie było to przyjemne uczucie. Po chwili Asyr mógł podświadomie rozpoznać tego kogoś, kto czaił się w ciemnościach. Tak na prawdę doskonale znał tego kogoś... a raczej to coś czające się w Ciemności.
- O tak, odwalcie się od biednego Asyrka, zmaltretowanego przez życie, nie potrafiącego postawić na swoim, wiecznie kryjącego się w cieniu innych. I wiesz co? Ja też tego mam dość
Warknął nieznajomy i w końcu wynurzył się z Cienia, prezentując się Asyrowi w pełnej okazałości. Owym nieznajomym okazał się on sam... a raczej jego odbicie. By jednak być kompletnie szczerym należy dodać, że był to Asyr, który nigdy nie uległ wypadkowi. Dobrze zbudowany, w pełni swych sił, ze sprawnym wzrokiem. To był Asyr który był pewny siebie i swych umiejętności. W dodatku przeczucie podpowiadało, że ten bothanin zwyciężał wszędzie tam, gdzie przegrywał on sam. Odnosił sukcesy, stał się godny miana ucznia Jamesa, został awansowany na rycerza jedi a potem ostatecznie wyrwał się ze wszystkich krępujących go okowów. Nie musiał już nikogo słuchać, nie musiał na kimś polegać. Był panem swego losu. Asyr zwycięzca.
- Mam dość ciebie, twoich porażek i twojego niezdecydowania.

Mroczny Asyr ponownie się zaśmiał, zimno i kpiąco. Ten śmiech wywoływał nieprzyjemny dreszcz na plecach.
- Jakim cudem możesz być tak głupi? Chyba tylko poczucie wstydu powstrzymuje mistrza Jamesa przed odesłaniem cię do korpusów rolniczych. Z takim wolnym pomyślunkiem nie masz szans by zostać jedi.
Lustrzane "lepsze odbicie" spoglądało z pogardą na swego odpowiednika. Nie dostrzegał on niczego wartego szacunku. Ale miał już plan jak to rozwiązać.
- Nie masz już tego dość? Tego spoglądania na ciebie z litością lub wyższością? Nie masz dość bycia popychadłem? Spójrz na siebie! Dostajesz najgorsze przydziały, których nikt inny nie chce wziąć. Nikt nie wysyła cię na misje, bo boją się że zemdlejesz w jej trakcie i znowu spędzisz w śpiączce kilka lat. Rozejrzyj się! Jesteś w Świątyni Jedi. Czujesz to, prawda? Tutaj zostali zabici twoi bracia i twoje siostry. Wszyscy zginęli w walce z Sithami, a ty co? Leżałeś w śpiączce. Słaby, bezbronny... bezużyteczny! Nie wstyd ci tutaj przychodzić?

- Mnie nie ma?
Zapytał groźnie mroczny Asyr i wyciągnął przed siebie rękę. Pomiędzy jego palcami popłynęły niewielkie wyładowania elektryczne, które po chwili wystrzeliły w kierunku bothanina rażąc go boleśnie. Każda komórka jego ciała zdawała się płonąć, gdy jego mroczne Ja raziło go błyskawicami Mocy.
- Masz rację, nie istnieję "na prawdę" ponieważ taka marna istota jak ty stoi mi na drodze. Ale nie martw się, wiem jak to naprawić
Mruknął pełen samozadowolenia a w jego oczach odbijało się poczucie pełnej władzy i wyższości nad Asyrem. Napawał się on widokiem jego cierpień, bo w końcu po latach uwiezienia w końcu miał szansę wyrwać się na wolność, zapanować nad ciałem. Wystarczyło tylko, że pokona tego gorszego siebie.
Po raz kolejny go poraził, zwiększając intensywność wyładowań.
- Wystarczy że się poddasz a ból zniknie. Znikną wszystkie te upokorzenia i w końcu pokażemy Galaktyce na co nas stać.

- Chcesz walczyć? Dobrze... walczmy!
Zawołał mroczny Asyr i dobył broni. W prawej ręce aktywował miecz podobny do tego, który dzierżył jego odpowiednik, tyle że nieco podrasowany. Zaś w drugiej aktywował shoto świetlne, zwane czasem też po prostu krótkim mieczem świetlnym.
Wyszczerzył zęby w parodi uśmiechu a w jego oczach pojawiły się szaleńcze błyski. Po chwili wykonał wspomagany Mocą skok i zaatakował od góry oboma mieczami.

Atak Asyra ominął jego mrocznego Ja o milimetry. Drugi bothanin wylądował na ziemi i od razu zrobił przewrót w przód powodowany w dużej mierze siłą pędu. Nie mógł tak łatwo wytracić siły, której użył do tego ataku. Ale zaraz się poderwał na nogi i obrócił twarzą do swego przeciwnika, przyjmując pozycję właściwą dla stylu Niman.
- Dla mnie to również będzie przyjemność. A jeszcze większa wtedy, gdy padniesz martwy u mych stóp a ja zdobędę kontrolę
Warknął i znowu ruszył do ataku, tym razem jednak nieco ostrożniej. Prawą ręką atakował od góry, zaś lewą trzymał w pogotowiu na wypadek kolejnego uniku ze strony Asyra.