Star Tales - gwiezdne opowieści...

Otwarcie drzwi było nieco czasochłonnym zajęciem, wymagającym przede wszystkim opanowania i skupienia. Każde rozproszenie uwago sprawiało, że proces się wydłużał i wydłużał. Ale ostatecznie po wielu długich minutach rozległ się głośny szczęk zamka i mechanizm wewnątrz bramy się przesunął. Drzwi otwarły się przed Asyrem.
Pomieszczenie przed którym się znajdował było okrągłe. Na ziemi leżało wiele porozrzucanych w nieładzie mat do medytacji, rośliny w wielkich donicach stały pod ścianą zwiędnięte. Po środku zaś znajdował się niewielki podest, na którym stał kryształ skupiający Moc, który sprzyjał medytacji. Dawniej po wejściu do komnaty medytacyjnej można było poczuć spokój oraz pewną dozę natchnienia... tym razem jednak energia Ciemnej Strony aż odpychała od tego miejsca. Kryształ niegdyś skupiający Jasną stronę teraz został wypaczony.

By przedostać się do Korytarza Wiedzy Asyr musiał po prostu przejść na drugą stronę komnaty i otworzyć drzwi. Nic trudnego czy skomplikowanego. Przynajmniej w teorii, ponieważ po otwarciu drzwi okazało się, że za nimi znajduje się spory kawał uszkodzonego sufitu blokującego dalszą drogę. No i trzeba było ten gruz po prostu cofnąć. Lub szukać innej drogi, co mogło być o wiele bardziej czasochłonne.
Kolejnym utrudnieniem był już całkowity brak światła. KAble z generatoró tutaj nie sięgały, więc Asyr będzie musiał sam sobie znaleźć jakieś źródło światła.

Na szczęście dla Asyra gruz nie pokrywał całego korytarza tylko początek, więc po kilku-kilkunastu minutach mozolnej pracy udało mu się go w końcu odwalić na bok. Kolejna przeszkoda pokonana... jednak to nie był koniec tego marszu po gruzowisku (dosłownie i w przenośni). Kilka metrów dalej znajdowała się zniszczona turbowinda. Drzwi do szybu były całkiem rozwalone a wagonika nigdzie nie było widać. Z resztą pewnie i tak nie działał. Z kolei schody prowadzące na wyższe kondygnacje były zniszczone. Na szczęście było tutaj światełko w tunelu - w każdym szybie turbowndy znajdowały się drabinki techniczne, dzięki którym można się było przemieszczać to w góę to w dół. I w tym konkretnym szybie taka drabinka ocalała, więc można było się po niej wspiąć. I tutaj była zła wiadomość - w środku panowały kompletne ciemności, na dodatek strasznie wiało skądś. Szyb na wyższych poziomach musiał zostać odkryty i stamtąd po prostu wiał wiatr.

Kolejne piętro znajdowało się aż dziesięć metrów powyżej obecnej pozycji Asyra. Musiał więc się nieco wysilić, uważając przy okazji by nie stanąć na jakimś uszkodzonym elemencie drabinki.
Krok po kroku bothanin zbliżał się do swojego celu. Wiatr wciąż wściekle atakował, ale to były jedyne odgłosy które można było usłyszeć. Wokół nie było żadnej żywej duszy, nie licząc mistrza Khara, który badał inną część budowli.
I wtedy nagle Asyr poczuł impuls Mocy a sekundę później coś zatrzeszczało kilka metrów nad nim i ze świstem przeleciało obok niego. Jeśli nie zareaguje odpowiednio szybko to ta przeszkoda po prostu porwie go ze sobą. Lot w dół zdecydowanie nie należałby do krótkich. Ani przyjemnych.
Z kolei drzwi do których zmierzał bothanin znajdowały się dwa metry powyżej jego pozycji i na szczęście były otwarte. A raczej wyważone przez kogoś.

Korytarz w którym znalazł się obecnie Asyr również był podniszczony, jednak śladów odbytych walk było niewiele. Większość zniszczeń powstała w wyniku wybuchów w innych pomieszczeniach oraz z powodu ataków bombowców. Nadal nigdzie nie było widać żywej duszy, ani też śladów po szabrownikach. O ile jacyś odważyli się tutaj zapuścić.
Korytarz którym szedł Asyr wiódł prosto do Komnaty Tysiąca Fontann. Była to olbrzymia sala wypełniona fontannami i sadzawkami, wokół których rosły niezwykłe rośliny z setek przeróżnych światów. Było to do prawdy magiczne miejsce i wielu Jedi odpoczywało tutaj i medytowało, zaś atmosfera spokoju udzielała się wszystkim. Ale tak było przed atakiem na Świątynię. Obecnie komnata tonęła w półmroku a olbrzymie okna, które niegdyś przepuszczały światło słoneczne teraz były częściowo zniszczone i brudne, tak że tylko niewielka część promieni słońca wpadała do środka. Z tego powodu część roślin obumarło a reszta pod wpływem Ciemnej Strony uległa wypaczeniu. To miejsce stało się dzikie i nieprzyjazne, zaś skażenie dało się wyczuć już od samego wejścia... jednak według słów mistrza Khara to prawdopodobnie gdzieś tutaj ukryty był holocron.

Medytacja w tym miejscu była trudna ze względu na napierającą ze wszystkich stron Ciemną Stronę. Jednakże niektózy Jedi celowo udawali się do takich miejsc, by medytować i ćwiczyć swą wolę, zaś ci najpotężniejsi byli w stanie przegnać ją z danego miejsca, tym samym oczyszczając je. Jednak takiego zadania potrafili się podjąć tylko mistrzowie. Asyr zaś musiał tylko wyszukać odpowiednie prądy Mocy emanujące z ukrytego gdzieś holocronu. Wymagać to będzie sporego skupienia, co będzie dla niego jednym ze swego rodzaju testów...
I właśnie w czasie tej medytacji Asyr mógł wyczuć znajomą emanację w Mocy. Lub też jej wrażenie, w tym miejscu granice między jawą a rzeczywistością zacierały się. Jasność i Mrok były ze sobą wymieszane i nic nie było pewne...

Nie był to jednak holocron. To coś, ta znajoma obecność zbliżała się, powoli się klarując. W oddali też dało się słyszeć głośne odgłosy kroków. Moc zaś nie podpowiadała, czy to coś złego czy dobrego, ponieważ dezorientująca zasłona Ciemnej strony była bardzo silna. Jednakże jedi powinien starać się ją przebić by móc uzyskać silne połączenie z Mocą.

Pierwsze zatoczenie koła wzrokiem nic nie dało, chyba oczko nie wyrabiało, ale mignęło w  świadomości coś czego wcześniej nie było. I po kolejnym spojrzeniu w miejsce gdzie rosła zmutanciała roślina, i z którego to kierunku wcześniej dochodziły kroki, Asyr mógł ujrzeć wyraźnie coś wielkiego. Droid. Czołg. Jedno i drugie, a  nawet coś więcej. Widział go Asyr dosłownie wzrokiem pierwszy raz,wcześniej znały go tylko inne zmysły. Dziesięć metrów dalej.
To był Sisco. Stał w pozycji jaką często uwieczniano na zdjęciach, z jedną noga odstawiona w bok, z „nagolennikami” z jeansu i działami lekko na boki. I tak „patrzył na Asyra.
- A co cię pogrzało?  - odezwał się głosem tak dobrze Asyrowi znanym. Głosem jego przyjaciela. Tonacją jego przyjaciela. Po prostu Sisca.
- czemu siedzisz na ziemi, wilka dostaniesz...