Star Tales - gwiezdne opowieści...

- Mogę być wyższy o pól metra... – odpowiedział cyborg już się nie ruszając, jakby dawał czas dziewczynie do opatrzenia się z nim i uspokojenia. Tak zamarł w bezruchu.
- Już w porządku? Nie bee podchodził, nie bój się. – ostatnią rzeczą było to ze chciałby straszyć kogokolwiek.
Wyglądał groxnie, ale głos miał bardzo sympatyczny, ładny. I mogła ten głos znać, bo nagrał pare kawałków ktore w radiu leciały.

Olbrzymi droid o szaroniebieskim pancerzu mruknął łagodnie, wręcz dyplomatycznie.
- No nie wiem... mogłabyś dostać sobie zawału na przykład. Ale nie bój się, nie bee strzelać, nawet mi to przez myśl nie przeszło. Wszyscy myślą ze strzelanie jest zajebiste, ale tak... w moim subiektywnym uczuciu nie do końca.
Widac nie wiedziała kim był ani nawet tego ze nie był droidem, ale to akurat nie było istotne w tej chwili, raz ze był przyzwyczajony a dwa – ślubu z nią brał nie bezie.
Patrzył sobie ot „w niebo', choć oczywiście nie było tego widać. Teraz będzie poruszał nieprzyjemne kwestie. Jakie? Że jest cienki Bolek..
- Oj tam zaraz zadanie... kurier mi się wyłamał, a ja mam taką małą firmę, czasem sprowadzam sobie towar z Alderaana... I tak wiesz, głównie chodzi żeby nie było za drogo.

I tu zaczęło się coś naprawdę ciekawego, bowiem oddalony o kilka metrów bojowy droid poruszył łbem, jakby w bok popatrzył, a potem w dól, na nierówna płytę placu. Podniósł nogę i zaczął palcem „grzebać” w podłożu, choć wiadomo ze nic nie wygrzebie bo to durabeton.
- … twoje życie ani zdrowie narażane nie będzie, chyba ze masz alergię na żywicę naturalna, a cena... no wiesz, kurcze, jakby co to powiedzieć tak żebyś mnie w twarz nie wyśmiała. Tak... no... ten... no tak stówkę od skrzyneczki dam... skrzyneczki po 50 kilo mniej więcej, ale czasem tez worki... no i tak jak przy okazji będziesz lecieć, nie żeby dla mnie specjalnie... – a mówił to teraz takim głosem jak uczeń przy tablicy co nie umie, a kombinuje coś tam.
-... bo to nie jest niebezpieczny ładunek. To są szyszki. Z lasu. Wiesz, takie drewniane kwiatki z sosen...

- No... tak. Dokładnie tak... ale te szyszki już pozbierane są. W skrzyniach, zamknięte, zupełnie niekłopotliwe, można na nich ustawić inny towar... – az nogi ugiął, trochę jakby chciał się na czymś oprzeć przednią częścią. Zycie bywa przewrotne. Sisco był wręcz symbolem mylności pozorów.
- Niiie, nie jest to moje jedyne źródło utrzymania, to nie przynosi takich zysków jak bym chciał, ale i nie wymaga wiele pracy, więc na małą skale dystrybucje, bo zawsze znajdzie się ktoś kto kupi szyszkę tu na Coruscant... – wydał z siebie dźwięk jakby się zaśmiał.
- naprawdę nie masz się o co martwić, wszystko jest legalne, przedstawię dokumenty jakie chcesz.

- Jasne ze tak, zdaje sobie sprawę, ale szyszki się nie psują. – rzecz jasna brał pod uwagę ewentualność ze będzie musiał zapłacić za specjalny kurs, ale wolał na razie tego nie mówić, żeby Callisto nie oświadczyła za szybko ze w ogóle nie ma zleceń w tamtą stronę i ze musi Sisco wykupić. Choć podejrzewał ze i tak szybko na to wpadnie.
- Dobrze, 150 obleci na granicy opłacalności... – wbrew pozorom nie było aż tak śle. W jednej skrzynce mieściło się kilka do kilkunastu tysięcy szyszek. Wystarczy ze sprzeda je po kredycie za sztukę. Tu czy tam przydziaduje, na swoje wyjdzie i pracownika opłaci. Nie ma tylko co takiego obrotu, ale na razie na Coruscant mieli jeszcze poprzednie szyszki.

- Oczywiście. W sumie to jestem dziś przygotowany by podpisać umowę, ale jeśli wystarczy ci słowo dżentelmena to jestem niezmiernie rad – w podzięce za ładny uśmiech on ładnie zamruczał. Takie grzecznosci w  odległości około siedmiu metrów, bo Sisco nie chciał stresować kontrahentki i nie podchodził. Zazwyczaj to inaczej wyglądało, no ale – ale i tych ale nie obejdziesz.

- A ja jak znajdę kogoś kto zechce tam pole ciec to od razu cię zarekomenduje! – zapewnił, „zbierając” nogi pod siebie, bo wcześniej stał w lekkim rozkroku,z  działami na boki, by wyglądać na maszynę pokraczną i powolna, która jakby co to na pewno nie dogoni sprytnego człowieka,a  zanim się ogarnie to Callisto schowa się 150 razy.
Zdecydowanie wolał wydawać się miły, dlatego też nie zabijał obcych na pierwszym spotkaniu, taki sympatyczny był.
- tak, taka mamy umowę.

- bywaj! – tak się za nia pożegnał. I nie, nie strzelił w plecy. Był bardzo kulturalny. I świadomy, ze ciężko jest zaufa czemuś takiemu, jak on, dlatego absolutnie nie naciskał na nic, był zadowolony ze się umowa udała.
I poszedł sobie sam też.