Star Tales - gwiezdne opowieści...

Dobra zabawa jest wtedy, gdy stateczek desantowy ostro wchodzi w atmosferę, całym pokładem trzęsie tak, jakby maszyna miała się zaraz rozpaść, dookoła tylko twoi bracia z kompani a potem po wylądowaniu na polu bitwy wspólnie ruszacie do walki. To jest dobra zabawa. Wychodzenie z atmosfery kojarzyło się Artrusowi z uczuciem ulgi - przeżyli. Zazwyczaj takie wyjścia odbywały się w ramach awaryjnej ewakuacji.
Starszy Fibal popatrzył na młodego Petronę i westchnął. Młodzik, jeszcze miał sporo do przeżycia.
Artrus odpiął się i wstał dopiero gdy statek znalazł się już w nadprzestrzeni. Przeciągnął się leniwie a zwrócił się do Wiktora.
- Ile potrwa lot?
Jeżeli długo, to jeszcze mogli pogadać, a jeśli krótko (kilka godzin) to lepiej się zdrzemnąć.

Kiwnął głową. Mieli więc trochę czasu do przylotu, akurat w sam raz by się trochę rozgościć, pogadać, a potem zdrzemnąć. Przed polowaniem lepiej porządnie wypocząć, zwłaszcza że po przylocie na Kashyyyk będą mieli przejściowe problemy z zaaklimatyzowaniem się. Różnice klimatu, czasu i tym podobne sprawy. Artrus jednak już załatwił przytulny domek na czas polowania.
- Mamy czas. Są tutaj gdzieś kabiny dla pasażerów?
Lepiej od razu poznać statek i rozkłąd pomieszczeń. Potem można się rozgościć i coś zjeść.

Skrzywił się lekko. Wolał porządne frachtowce z osobnymi przedziałami ale cóż, jeśli się nie ma tego co się lubi to się lubi co się ma.
Westchnął i przesunął pakunki pod ścianę a potem siadł na jednym z rozkładanych łóżek.
- Masz już jakieś plany co do tego polowania?
Zapytał Wiktora. On sam poczynił pewne przygotowania. NA Kashyyyk mieszkał jego stary znajomy - oczywiście wookiee. Zgodził się udostępnić jedną chatkę na czas ich wypadu, ale to nie było jeszcze w pełni zaklepane. Fibal wolał nie podejmować takich decyzji bez wcześniejszej konsultacji... ale to tylko w przypadku kiedy to nie on planował wypad.

Artrus podejrzewał, że Wiktor będzie się ze wszystkich sił starać, by go jak najbardziej zadowolić. I miał mały problem, jak się w takiej sytuacji zachować? Normalnie czy trochę się postarać by nawiązać relacje z synem? Przy pierwszej opcji pewnie by sporo marudził i krytykował, wiec zacisnął zęby i po prostu przestał robić porównania typu "ja bym to zrobił lepiej".
- Młodzieńcze podejście. Też kiedyś tak robiłem
Przypomniał sobie. Gdy wstępował do armii to miał tylko mgliste pojęcie co do tego, co go czeka. No i żył, z dnia na dzień, nie przejmując się jutrzejszym dniem. Shereshoy, jak mawiają Mando. Teraz zaś się postarzał i wolał sobie wszystko zaplanować.