Star Tales - gwiezdne opowieści...

Miał ochotę wyciągnąć nóż i poderżnąć jej gardło. Tak na wszelki wypadek... ale jej strach wydawał mu się autentyczny... poza tym to było jeszcze tylko dziecko. Uspokoił się trochę i rozluźnił.
- Powiedzmy że ci wierzę... na drugi raz uważaj co pleciesz. Za sam fakt wrażliwości na Moc możesz zarobić bolta miedzy oczy
Mruknął ponuro a sam siebie zganił. Do tego już doszło że dzieci w windzie straszy. Może faktycznie powinien iść się leczyć tak jak mu Jena radził? Po namyśle stwierdził, że jednak nie. I ponownie zabrał się do przygotowania do skoku.

- To jest Moc. Podnoszenie przedmiotów, telekineza, czytanie w myślach, telepatia czy jak to się nazywa. To jest Moc. A wiele osób nie lubi takich jak ty tylko dlatego, że potraficie co potraficie. Doedukuj się dziewczyno bo zginiesz, dolne poziomy to nie raj na ziemi, kosę w plecy dostaniesz za mniejszą winę
Mruknął do niej. No ignorantka na całego. Niech no ta przeklęta Moc ma ją w swojej opiece bo skończy na prawdę marnie. Albo ją ktoś zastrzeli albo po prostu wykorzysta, bo talent do Mocy to rzadko spotykana rzecz.
Artrus przygotował się do skoku. Ubrał przy okazji swoje rękawice a teraz klasnął w dłonie by sprawdzić jak leżą.
Trzy... dwa... jeden. I skoczył. Miał metr osiemdziesiąt, bez trudu złapał się wiec górnej krawędzi i zaczął się podciągać. Jeśli jakiś atak miał nastapić to teraz. Zganił się od razu za te myśli.

Podciągnął się do góry i zobaczył chłopaka. Zmierzył go czujnym spojrzeniem a potem wlazł cały na dach winy. Jego kurtka troche się zdarła ale wytrzymała. Zaraz też ją poprawił, bo dziewczyna na pewno będzie dosyć delikatna. Ale najpierw najważniejsze.
Wychylił się z otworu w suficie i wyciągnął rękę po plecak.
- Podaj mi go a potem cię wciągnę na górę.
Nie kłamał w tej kwestii. Gdyby chciałjej zrobić krzywdę czy coś to zrobiłby to już przedtem.

Obserwował jej komiczne próby i nawet uśmiechnął się. Ale tak trochę kpiąco... auretiise... jakim cudem udało im się wieki temu pokonać armie Mandalorian? No jakim cudem? Tego nie mógł zrozumieć, bo na co dzień widział jakie to cherlawe społeczeństwo.
- Ehh... daj sobie z tym spokój.
Mruknął. I co tu zrobić? Miał linę w plecaku, ale też tam miał swój beskar'gam i to może rozpozna. W końcu to bardzo charakterystyczny pancerz. Ale skoro ona o Mocy nic nie wiedziała to i może o Mando nic? Ale lepiej nie ryzykować, zwłaszcza ze jej braciszek się odezwał.
- Taa... daj sznur jakiś albo line

- Arsenał... kawałka głupiej liny nie mieć.
Mruknął niezbyt zadowolony. Cholerny impas... ale zaraz do głowy mu wpadł inny pomysł. Może nawet lepszy. A spojrzeniem szczyla się nie przejmował póki co, ale jeśli podejścia nie zmieni to może dojść do konfrontacji. A w tej sytuacji raczej nie wygra z wkurzonym i uzbrojonym Mando, który praktycznie na każdym polu go przewyższał.
- Przestań zgrywać ważniaka i wskakuj do środka. Podsadzisz siostrę a potem podasz mi plecak. Wyciągnę cię na końcu
Oferta była dosyć sprawiedliwa.

Artrus złapał rękę Katii i ścisnął. Nie za mocno, ale uścisk miał silny i zdecydowany. Pociągnął ja do góry, uważając przy okazji by się nie pokaleczyła. Aż takim barbarzyńcą nie był. A gdy już znalazła się na górze to wyciągnął rękę po plecak. A po tym jak jego wciągnie to pomoże też jej braciszkowie wyjść z tego dołka. Słowny był, skoro obiecał że wyciągnie to tak zrobi.

Torbę na zakupy też wziął. A potem poczekał aż rodzeństwo wyjdzie na korytarz, po czym sam też wylazł na górę, zarzucając sobie wcześniej torbę na plecy. Ciężka była, ale przyzwyczajony był do tego wysiłku. Pomocy też nie potrzebował - w końcu był komandosem.
Otrzepał się tylko z brudu, spojrzał na rodzeństwo, kiwnął głową i ruszył w stronę schodów. Wyświadczyli sobie nawzajem przysługę i tyle, chciaż Artrus trochę dziewczynę postraszył wcześniej.

Kiwnął tylko jeszcze ręką i wkrótce zniknął na klatce schodowej. Wbiegł powoli na swoje piętro i zamknął się w mieszkaniu. On raczej nie prędko zapomni o tej przygodzie, odnotowując sobie że kilka pięter poniżej mieszka para mocowłądnych. Lepiej na nich uważać.