Star Tales - gwiezdne opowieści...

Skoro już została oficjalnie przedstawiona, to nie było powodu by to znowu robić. Jedynie Sisco dorzucił swoje nazwisko, bo w końcu miał, więc trzeba było się pochwalić. Leri uśmiechnęła sę do niego i poklepała go ponownie po boku.
- Miło poznać
Ponownie lekko się pokłoniła a następnie po kolei przyjrzała się nowo poznanym osobom. Przyglądała im się też w Mocy, tak by ich troszkę lepiej poznać. Nie to, żeby nie ufała Jamesowi... ale obawiała się, że oni zobaczą w Siscu tylko robota, obiekt do badań czy jako pomoc w pisaniu jakieś tam pracy.
No i słowa pani Stome nie przypadły do gustu zabraczce.
- Przede wszystkim trzeba się o niego zatroszczyć i znaleźć mu wygodne lokum. Badanie może poczekać
Wypowiedziała stanowczym tonem a jej spojrzenie stało się nieco wyzywające. Bo gdy tylko przylecieli to już od razu garnęli się do badań. O nie... najpierw to Sisco musi odpocząć a potem ona musi odwiedzić w szpitalu Haze, by sprawdzić czy wszystko z nią w porządku. O tym też musiała poinformować Jamesa, ale nie tak otwarcie. Wysłała mu więc mentalny komunikat, starając się by był jak najbardziej klarowny i czysty od emocji.
Sisco musi odpocząć. Ja muszę zobaczyć co z jego siostrą. Badać go możecie później
A gdy już to zrobiła to ponownie poklepała wielkoluda po boku.
- Chodź, zobaczymy jaką miłą kwaterę ci przygotowali.

Throul wyszedł na plac. Przy placu, wbrew przepisom z resztą zaparkował swój krwiście czerwony śmigacz.  W drodze od budynku do pojazdu przystanął i zapalił papierosa. Wolnym, pełnym nonszalancji krokiem podszedł do śmigacza i otworzył drzwiczki przed droidem.
- Panie hrabio...
Zażartował sobie z droida. Ten bzyknął tylko w odpowiedzi, co Mały podsumował perlistym śmiechem. Po chwili namysłu zciągnął marynarkę i rzucił ją na tylnie siedzenie, obok droida. Otworzył sobie drzwiczki i siadł za sterami. Nucąc melodię tej piosenki, którą wymyślił u doktora sprawdzał kolejne odczyty na tablicy. Nowy śmigacz miał tablicę niczym rakieta i Throul musiał się przyzwyczaić, że zanim ruszy wszystko musi sprawdzić. Z resztą zawsze sprawdzał. Bezpieczeństwo ponad wszystko

- No tak, dzień bez mandatu to dzień stracony…
Mruknął do siebie. Sięgnął na tylnie siedzenie po marynarkę. Wyciągnął z niej swoje dokumenty i dokumenty pojazdu a także portfel. Tak na wszelki wypadek. Czekając, aż gliniarze, a zwłaszcza ten wielki dopalił papierosa i odpalił następnego niedopałka gasząc w popielniczce. Widać gliniarzom nie bardzo się spieszyło. Na dobrą sprawę mógł, gdyby tylko chciał włączyć układy i zwiać. Ale on był z tych porządnych. Nie wróć. Z tych w miarę porządnych co to stróżów prawa i porządku się nie boją. Miał jednak cichą nadzieję, że chodziło tylko o złe parkowanie a nie o niedawany wybryk w lokalu. Jego ochroniarze zapłacili za szkody z nawiązką a kelneeczka? Gdy się z nim puszczała nie opierała się. Prawie. Tak więc dopiero teraz muzyk zrozumiał, że może mieć bardziej poważne kłopoty z prawem. Może, ale nie musi.

„O żesz w kurwę jebana mać! Doktor był duży, ale to prawdziwy gigant” – pomyślał, gdy łapa policjanta wylądowała na dachu Mały nieco zaczął obawiać się o lakier i blacharkę. Wydać krocie na blacharza i lakiernika? I to przy funkiel nowym aucie? Masakra. Pysk policjanta sprawiał masakryczne wrażenie, jakby zaraz miał go capnąć i rozerwać na sztuki. W ogóle ten glina był do gliniarza nie podobny. Ale jeśli tacy jak on stoją na służbie prawa…. Drżyjcie przestępcy. Muzyk miał tylko nadzieje, ze gigant nie okaże się tępym, pozbawionym wyobraźni służbistą. No i po chwili padło najważniejsze pytanie dnia. Parkowanie.
- Tak wiem, spieszyło mi się nieco. Byłem umówiony na spotkanie…
Nie przyznał, że był u doktora na terapii. Zaraz by się prasa dowiedziała i byłoby używanie. Dość miał nieprzyjemności po ekscesie w barze. Gdy gliniarz go poznał rozluźnił się nieco „Fan?” –przemknęło mu przez głowę pytanie.
- Tak, Throul Trax, Panie Władzo. Zdjęcie z autografem?
Zaproponował nieśmiało mając nadzieję, że wykpi się jakoś od mandatu za złe parkowanie.

- Pański syn wie co to dobra muzyka.
Rozpromienił się jednak na widok tej masywnej paszczęki gada uśmiech z jego twarzy znikł jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Gdy uśmiech gliniarza zrzedł Throul podejrzewał najgorsze. I niestety jego obawy się sprawdziły. Policjant przedstawił się i wyłuszczył sprawę. Cóż było robić? Uciec niby mógł, ale uciekający przed policją celebryta? To by było śmieszne. Nie mógł tak postąpić. Pozatym jakiś wewnętrzny kodeks mu tego zabraniał. Nabrał powietrza do płuc i rzekł na jednej nucie niczym rasowy Jedi.
- A zatem Panie Kapitanie Jenathaza Mavhonic proszę pozwolić mi wysiąść.
Sięgnął do klamki i pociągnął ją. Zamek puścił. Teraz wystarczyło poczekać aż gad się odsunie.
- Czy będzie Pan tak miły i nie założy mi  bransoletek? Nie lubię zbyt dużej biżuterii.
Zażartował sobie, choć właściwie powinien zachować milczenie. Jednak Throul nie był by sobą, gdyby nie wrzucił jakiegoś dowcipu.

Otworzył drzwi wozu i już, już miał wysiąść, gdy policjant wydał polecenia co do droida. Mały westchnął i wzruszył ramionami..
- Bzyk zachowaj plik 25522Prześlij go do bazy danych domowego komputera.
Droid bzyknął polecenie zostało wykonane. Throul sioęgnął na tylnie siedzenie i zdeaktywował droida po czym wysiadł z wozu zamykając a sobą drzwi i włączając  zabezpieczenia.. Pilota od wozu podał Jenathazie ze słowami.
- W pańskie ręce.
I nie sprawiając najmniejszych kłopotów przy aresztowaniu pod czujną zwartą i gotową na wszystko obstawą policji ruszył w stronę radiowozu by do niego wsiąść tak spokojnie, jakby całe to zajście było pomyłką a radiowóz był jakąś limuzyną.

- W pańskich… rękach na pewno.
Uśmiechnął się.
- Miałbym prośbę. Nie próbujcie dobierać się do pamięci droida. Nie chciałbym utracić zapisanych tam plików. Przy najmniejszej próbie zrobi kasację pamięci i małe bum. Jak to droid. Te pliki są ważne dla mojej twórczości i bardzo cenne. Wie pan co mam na myśli…
Nie spytał, stwierdził. Te pliki warte były grubą forsę, bo to nowe utwory, nigdzie jeszcze nie zapisane, za wyjątkiem piosenki wymyślonej u doktora na kozetce. Ich wartość przekraczała zapewne kilkuletni budżet komisariatu, albo i nawet kilku komisariatów. Podczas defilady przez plac uniwersytecki niestety został rozpoznany. Zaklął z cicha. Znowu będzie się prasa rozpisywać jaki to on jest zły. O zdanie Belinei już się nie troszczył. Zabrała swoje manatki i wyniosła się z domu. On też jakoś wolał teraz mieszkać w hotelu. Zbyt dużo wspomnień było w ich domu by móc do niego teraz wrócić. Rany były zbyt świeże by je rozdrapywać. Ku jego zdziwieniu, gdy stanął przy pace zawołano go do kokpitu. Wsiadł. Widać kultura z jaką postąpił wobec policjantów owocowała tym samym wobec niego. A może to przez to, że był taki znany? Cholera tam wie. W każdym bądź razie siedział z tyłu w obstawie trzech gliniarzy bez kajdanek. Teraz nie obawiał się niczego. Z taką obstawą.
-- Jeszcze nigdy…
Zaczął z uśmiechem na twarzy.
- Nie miałem tak licznej obstawy. Zasadniczo to nigdy nie miałem policyjnej obstawy. W takim towarzystwie nie muszę obawiać się niczego.
Jednocześnie żartował i mówił poważnie.

T’kul jako iż od monady Aldaksów o Uniwersytetu nie było wcale tak daleko wybrał się truchcikiem. Spokojnym truchcikiem. Co prawa ta wizyta miała zniszczyć jego plan dnia, ale trudno się mówi. W dresie przebiegł przez plac uniwersytecki kierując się ku głównemu buynkowi, o którego wbiegł.
NMM