Star Tales - gwiezdne opowieści...

Sisco sobie mrukał i po swojemu coś rozważał, o spódnicach i nie, ale kiedy zaczęło się ładowanie – zapewne odczuwalne, to zaczął się głośniej odzywać. Nie był zdenerwowany  -raczej podekscytowany i chętnie by się pokręcił – energia go rozpierała. Jednak zachowywał się grzecznie, jakby zaciskał zeby i mówił: wytrzymam, będę grzeczny aż do samego lądowania.

Proces lądowania również ją zaskoczył, bo po pierwsze nie mogła spoglądać w iluminatory by widzieć cel ich podróży, po drugie gdy tak się rozmawia o czymś albo rozmyśla, to czas szybciej leci i pewne drobne zmiany ciężko zauważyć.
Ostatecznie jednak byli u celu, a skoro klapy się otworzyły to Leri bardzo zręcznie prześliznęła się na zewnątrz. Nie stanowiło to dla niej problemu, była bardzo wygimnastykowana. A chciała być pierwsza, by odgonić ewentualnych gapiów no i pomóc Sisco wyjść z kanonierki.
- No już, możesz wychodzić. Tylko ostrożnie, dobrze?
Poklepała go po boku a w międzyczasie rozejrzała się po okolicy. Trochę wstyd się przyznać, ale tutaj nigdy nie była, więc to jej pierwsza wizyta na uniwerku. Widoki tutaj mieli piękne...
Oj spodoba ci się tutaj, to nie są średnie poziomy

Sisco niemal instynktownie podążył za Leri. Obrócił się jeszcze w kanonierce, troszeczkę łbem zaczepiając, później – znalazł się u progu wyjścia, patrząc w dól, na zabraczkę. Ale – jaki ładny chodnik, na którym stała, jaki lśniący. Zaraz zaczął klekotać jakby się bardzo cieszył i aż się rwał, by zejść. Ale z dystansem jednak – bo dziwny ten chodnik. Wiec tylko po 10cm, po trochu, coraz bardziej – palce mu wisiały. Juz byłby spaść powinien, ale się do tyłu odchylał i nadal – wisiał, nie wiedząc co dalej.
I tak by się bawił do przysłowiowej usranej, gdyby nagle łba nie podniósł.
O\grom bodźców, otwartej przestrzeni, braku zaczepienia, zawieszenia dosłownie w powietrzu sprawił, ze Sisco nagle zamarł, grawitacja zrobiła swoje o olbrzym poleciał „na pysk”. Na pewno Leri go „złapie” moca, on tez już w fazie lotu nogę podstawił by się ratować, ale i tak by poleciał na pysk.
A kiedy już znalazł się w pionie na marmurze – to nogi zgięte maksymalnie i bezruch. Kolejne przerażenie innością.

Leri instynktownie wyczuła, że Sisco zaraz poleci na pysk. Nie był to wielki przebłysk przyszłości, dający jej sporo czasu na reakcję, raczej wrażenie, że tak się stanie, na jakąś sekundę przed tym wydarzeniem. Normalna osoba by zwiała, ale ona wyciągnęła przed siebie obie dłonie i Mocą chwyciła potężne, droidzie cielsko, amortyzując upadek, tak by Sisco mógł się wyratować i postawić spokojnie nogi. Dla postronnych musiał to być niebywały widok, potężny droid wypadający z kanonierki i jakaś pół goła paniusia "udająca" Jedi. No ale taka była rzeczywistość.
- Spokojne Sisco, spokojnie
Wymamrotała z wysiłku, bo jednak utrzymanie dwu tonowej kupy żelaza wymagało od niej zużycia sporej ilości energii. Ale ostatecznie ustabilizowała go tak, że nie padł na pysk i mógł wyjść spokojnie.

Jak odzyskał równowag to najpierw przysiadł a zaraz później dosłownie „nalazł” na Leri, żeby ta go trzymała, bo zaraz wiatr go zwieje. Miał takie wrażenie, brakowało mu po prostu podłoża przed sobą, miał wrażenie spadania – zresztą jak wiele osób pierwszy raz na górnych poziomach. Dojrzał nadchodząca obcą trójkę. Te istoty wcale go nie przerażały, zwłaszcza ona wyglądała jak „rodzina”, jednak ani się nie poruszył!

Gdy w końcu porządnie stanął to odetchnęła z ulgą i otarła z czoła kropelki potu. Trochę jednak to było męczące. Ale nie miała czasu na dłuższy odpoczynek, bo oto nadszedł James z dwójką znajomych, więc odwróciła się w ich kierunku i skłoniła głowę w geście powitania.
- Witam. Mistrzu, jak widać przybyliśmy bezpiecznie... jestem ciekawa co teraz
Zerknęła na otaczające ją budynki i wyłapała wzrokiem grupki studentów. Ciekawy dobór miejsca dla Sisco, ale cóż, to James będzie musiał się tu nim zajmować. Byleby tylko nie stał się tylko obiektem badań.
- Podoba ci się tu Sisco?
Leri podeszła bliżej wielkiego droida, by poklepać go po boku, przy okazji deklarując, że ona się nim opiekuje i nie da go skrzywdzić. To tak na wszelki wypadek.

- Sisco Hasupidona! – poprawił zaraz, podnosząc dumnie łeb, bo wszyscy przedstawieni zostali z nazwiskami. On tez miał nazwisko, bez był ważny, i chyba nawet trochę go ta duma uniosła, ze stracił zainteresowanie tym, ze zaraz nie wiadomo gdzie spadnie. Akurat wtedy James zarządził pójście, więc to dobry moment, zeby go „wziąć i wziąć”. Nie będzie problemu bo rzeczywiście – ufał i wcale nie podejrzewał ich o to,z e może zechcą zrobić z niego „obiekt badań”.