Star Tales - gwiezdne opowieści...

Pomyślał, ze bedzie musiał go ganiać zaraz. Ale nie, sam przyszedł. James śmiał się półgłosem, dla niego to zabawne, dla innych pewnie nie, kiedy tak nosi dwutonowego cyborga.
Poklepał go „z wierzchu”, jak już ten do niego podszedł.
- Sisco, a  co tu pamiętać jak to dwie minuty trwało. Zanim się zorientowałeś to już po, dlatego nie pamiętasz  -złapał go w dwie ręce za „pysk” i zbliżył doń głowę.
- Powiedz ty, czujesz jakieś zmiany? Słyszysz mnie lepiej? – wiedział, ze badania wykażą, no ale ciekaw był, a ze byli sami, to zapytał.

Nie wchodził w słowo... w słowotok Siscowi, sam nie był do końca pewien czy to zachowanie to efekt dodatkowej energii czy zwykłego podniecenia, choć stawiał na to pierwsze, bo sam w sobie zabieg nie był ekscytujący, to była chwila bezruchu. Sisco był fizycznie bardzo mały (chodziło tylko o ciało biologiczne) i choć dużo energii się, zmarnowało, to tez sporo musiał wchłonąć przez te dwie minuty. I teraz strasznie był radosny.
James wytrzymał chwile w powadze, później roześmiał się głośno.
- Okej, okej, opanuj już się
Picie miał przy sobie. Wprawdzie było to jego picie, ale wybierał w sklepie tak by w razie czego z Sisciem móc się podzielić skoro miał mieć go przy sobie dziś.
Niestety w związku ze picie miało być w pierwszej kolejności dla Jamesa – było słodkie. W drugiej kolejności było w plastikowej elastycznej butelce z wtopioną elastyczną słomką, która po wyjęciu korka można było włożyć Siscowi do paszczy, ścisnąć i go napoić.
- Dobrze, tylko się przez chwilę chociaż nie ruszaj. – rzekł, wydobywając napój z przepastnej kieszeni szaty.

Póki co do „pyska” została włożoną rurka, nie palec. James podniósł mu łeb (zasugerował, by ten go podniósł, klepiąc go pod brodę, choć Sisco nie pierwszy raz był pojony więc już normalne) i ściskając butelkę wlewał do środka słodki płyn.
- Oj jaki ty strasznie mądry, prawie jak Asyr. – da Siscowi co najwyżej parę łyków, zw\e dwa ściśnięcia, by mu żołądka nie zalewać.

Poił tak Sisca, kiedy poczuł ze ktoś nadchodzi. Jakby nie starał się rozpoznać kto, to by nawet nie zauważył ze aura jest mglista. Ale próbował, ze względu na Sisca, by się nie wystraszył, a może to Leri, to by się z nią pomizdrzył. Głos jednak rozwiał wątpliwości. James spojrzał w bok, przytrzymując łeb Sisca ręką.
- O, witaj mistrzyni. Tak, jestem, jesteśmy już po zabiegu. To jest Sisco – przedstawił go, głaszcząc go po siatce.
Siscowi jednak jej nie przedstawił, na pewno widział, ze to jedi, a jak się dowie ze Wielka Mistrzyni to im gotów po ścianach skakać z radości.
Mimo iż wczoraj powiedział, ze spotkanie wielkiej mistrzyni z  Sisciem dałoby temu drugiemu właśnie taką radość, a teraz zachował się jakby nie chciał.
Bo teraz Sisco był wysokoenergetyczny.

Satele przybyła na Coruscant potajemnie - niewiele osób wiedziało, że w ogóle przyleciała na planetę. Każda jej wizyta wywoływała ogromny szum w mediach - wiadomości holonetowe zabijały się dla krótkiego wywiadu, publicyści i eksperci oceniali każdy gest, każdy krok itp. Gdy Wielka Mistrzyni gdzieś się pojawiała to nawet najwięksi celebryci musieli ustępować jej miejsca...
Takiego szumu nie lubiła i go unikała, bo utrudniał wiele spraw. Teraz też wyczuła, że ujawnianie się może spowodować kłopoty. Możliwe, że wyczuła reakcję Jamesa i po prostu się dostosowała.
- Witaj Sisco. I jak zabieg?
Zapytała uprzejmie droida bez skrępowania podchodząc bliżej, bo wciąż otaczała ją mgiełka lekkiej dezorientacji. Każda zwykła osoba a nawet przeciętny Jedi by jej nie rozpoznał, nawet patrząc w jej twarz. Po prostu umysł nie kojarzył jej wyglądu ze wspomnieniami związanymi z jej osobą. Pojawiała się taka nieszkodliwa dziura w postrzeganiu rzeczywistości. Zniknie gdy tylko Satele się oddali.

Na Sisca działy doskonale wszelkie dezorientacje, techniki wzmagające skupienie, uspokajające, przekazywanie myśli i emocji – był bardzo ufny jeśli chodzi i jedi, dlatego teraz też działało i Sisco w ogóle nie denerwował się obecnością nowej osoby. Ale wypluł słomkę, bo to jednak obca osoba. Nawet jakby piesek przybiegł, to by tak zrobił.
W ogóle nie czuł potrzeby dochodzenia kto to jest, co chce od Jamesa, ale taka reakcja chyba miała być.
- Świetnie, to chyba będzie moje nowe hobby – odparł, tez bez skrępowania, nie poruszając się jednak (na szczęście)

James w entuzjazmie Sisca do uzdrowicieli upatrywał się także innych zalet, przede wszystkim zaufania, sympatii,a  w efekcie promowania tych postaw wobec zakonu jedi. Sisco mimo licznych przeciwności i trudności był stworzeniem całkiem komunikatywnym, i miło było mieć świadomość ze on pójdzie w swoje środowisko i z przekonaniem oznajmi ze Jedi są dobrzy, bo to to to i tamto. To pewna inwestycja. Im będzie miał młody więcej argumentów, tym lepiej.
- ja myślę ze to bardzo dobry pomysł, bardzo – na prawdę dobry, bo Sisco jak Sisco, bezie się kręcił przy każdym, a jeśli by chodziło tylko o pozbycie się go to by go wysłali to Asyra. Lub po gazetę, gdziekolwiek. A jako materiał do ćwiczeń dla Reela – super.

Wielka mistrzyni przekręciła głowę by zerknąć na Jamesa.
- Cieszy mnie to. Trzeba będzie porozmawiać jeszcze z mistrzem Isho, ale powinien się zgodzić
Posłała barabelowi znaczący uśmiech. Nawet jeśli ithorianin będzie coś marudzić, to wystarczyło wspomnieć o tym kto wpadł na ten pomysł i problem rozwiązany. Czasem pozycja Satele bardzo jej pomagała przy takich oto "sugestiach".
Po chwili znowu zerkała na Sisca.
- Oczywiście nie teraz. Mistrz Reela musi odpocząć, uzdrawianie nie jest tak prostą sztuką jak telekineza i bardzo wyczerpuje. Ale myślę, że wkrótce znowu się tu zjawisz
Poklepała go jeszcze raz po boku a potem cofnęła rękę.
- Zaczekam w twoim gabinecie. Miło było cię poznać Sisco, do zobaczenia
Pożegnała się i po chwili odeszła.