Star Tales - gwiezdne opowieści...

O tym jak Sisco reaguje na jej odpisy to aktualnie nie myślała. Nie była na tym poziomie, by rozmyślać o tym, co sobie ktoś może pomyśleć, czy co kto może czuć. Ograniczała się do swojego wąskiego światka, bo i przez większość życia nikt się nie interesował jej uczuciami. Teraz powolutku to się zmieniało, był James, był Mavhonic. I ich powolutku zaczynała obejmować swoim kręgiem zainteresowania. A Sisco póki co się w to nie mieścił.
- Jaskółeczka...
I gdy tylko to odpisała to zaczęła się zastanawiać, czy czasem nie wpadła w "pułapkę" Jamesa. Polecił jej ksiażkę, teraz Sisco pisze... nic tylko czekać na odpis w stylu "Tak? Ja też to czytałem! A jak ci się podobał rozdział x albo wydarzenie y?"

A Queni w strachu przed zranieniem nie otwierała się na nikogo. W strefie uczuciowej to wciąż była nieco upośledzona w przeciwieństwie do sfery intelektualnej. Tam to błyszczała i większość rzeczy brała na logikę, nie dopuszczając do głosu emocji. Czasem się nie udawało, ale przeważnie kierowała się zimną kalkulacją.
- Niech zgadnę, czytałeś?
Jej podejrzenia zdawały się potwierdzać i trochę się zirytowała, bo poczuła że James napuścił na nią Sisca, a nie że pisze z własnej woli i chęci.

To by jej pasowało. Lektura nadobowiązkowa - pewnie więc James ją polecał, też tak w tajemnicy. I musiała przyznać, że to był dobry chwyt. Nauczanie poprzez książkę, która w zasadzie jest fajna i ciekawa. A to napuszczenie ich na siebie też logiczne i dobrze zaplanowane. Queni rozgryzła ten plan i nie była pewna czy chce brać w nim udział. A przynajmniej dopóki nie doczyta do końca.
Chociaż na stwierdzenie, że to trochę babska książka to się troszkę zirytowała. Bo w końcu Sisco dzieciakiem był.
- Mhm.
Poszło w odpowiedzi. Ale i tak ją doczyta do końca, bo byłą ciekawa co dalej będzie.

Queni mimo wszystko na pewne sprawy patrzyła nieco inaczej. W jednych dziedzinach popisywała się wiedzą, intelektem, wyczuciem. W innych zaś kompletnie się gubiła i nie potrafiła się odnaleźć.
- W porządku. Dostałam inny pokój i cyfronotes. Jest OK.
Nie napisała mu gdzie jest tak na wszelki wypadek. Ktoś mógł przecież tą rozmowę wychwycić, poczytać, wytropić. Gdyby mogła to by pewnie i szyfrowała tą rozmowę, taką miała paranoję.

- Nie
Przyszła odpowiedź do Sisca. Nie miała okna, Enklawa znajdowała się w sercu budynku Senatu. Do okien miała dosyć daleko.Obrazek od Sisca odebrała i go sobie obejrzała.
- Ładne

Queni czas mijał bardzo powoli. Niemal zamknięta w czterech ścianach (co prawda po Enklawie mogła chodzić, ale tam nie było niczego ciekawego) nudziła się straszliwie. Ten ograniczony dostęp do holonetu ją irytował, ale czasem się przydawał. Przezwyciężyła też początkową bierność względem rehabilitacji i w końcu ćwiczyła z większym zaangażowaniem. Jej mięśnie stopniowo odzyskiwały sprawność i nie mogła się już doczekać by opuścić budynek Senatu. Chciała coś pozwiedzać. Miała zbyt wiele pomysłów na to gdzie pójść, ale jakoś o takich błahostkach nie chciała dyskutować z Jamesem. Czy też mistrzem Jamesem... jakoś ten tytuł jej nie pasował.
W końcu zdecydowała się napisać do Sisca. Ot tak, by pogadać z kimś na podobnym poziomie. Wysłała mu więc krótką wiadomość.
- Cześć.
Czekając na odpowiedź zajęła się przeglądaniem galerii zdjęć z różnych miejsc. Nie spodziewała się szybkiej odpowiedzi

Queni też to zaskoczyło. Zmarszczyła nieco brwi i przejechała dłonią po swojej głowie. Wyraźnie czuła dotyk nowych włosków, które już jej wyrastały. A właściwie nawet nie włosków tylko takiego dziwnego połączenia piór i włosów. Ewolucyjna spuścizna po przodkach wywodzących się od ptaków. Cieszyła się bardzo na odzyskanie swoich włosów. Z łysą głową nie czuła się najlepiej, zwłaszcza że tu i ówdzie miała małe blizny po wszczepionych implantach. Nie wyglądały one strasznie, bo nawet symetryczne były i od biedy można było je uznać za jakiś wzorek. Ale własne białe włoski to już coś.
Zastanawiała się jak ubrać w słowa swoje pytanie. Nie miała problemów z włamywaniem się przez holonet itp, ale stosunki interpersonalne to wciąż była dla niej zagadka. Lubiła bezpośredniość z holonetu, ale tutaj musiała troszkę pokręcić.
- Co tam?
Napisała w końcu i się skrzywiła. Głupie pytanie.

Queni nie miała ostatnio żadnych problemów. Po podzieleniu się wszystkimi informacjami z CSB i SIS poczuła się lżej i jakoś tak trochę bardziej bezpiecznie. Zaś o troskach życia przyziemnego nie miała zbyt wiele pojęcia. Tym bardziej nie wiedziała o jakichś tam problemach Sisca. Bardziej skupiała się na sobie - nieco egoistyczne, ale altruizmu nikt nigdy jej nie uczył.
Chwilę zastanawiała się co mu odpisać. U niej akurat niewiele się działo.
- Dobrze, odrastają mi piórka! Za kilka tygodni będę miała ładniejszą fryzurę niż łysą głowę. I rehabilitacja idzie dobrze, wkrótce pozwolą mi wyjść na zewnątrz. Przynajmniej taka mam nadzieję
O ile się nie rozmyślą. I o ile ja się nie rozmyślę - pomyślała nieco ponuro. Od lat nie widziała świata zewnętrznego własnymi oczami i trochę się tego bała.