Star Tales - gwiezdne opowieści...

- Oby
Zgodził się z nim twi'lek i spojrzał w kierunku kanonierki, która już była załadowana więźniami. Po chwili silniki maszyny zawarczały głośniej, wzbijając się w powietrze. Tam dołączyły do niej dwie kanonierki CSB i wspólnie odleciały. Na miejscu pozostały jeszcze dwie maszyny, które czekały na funkcjonariuszy zabezpieczających miejsce wypadku.
- Oczywiście. Dziękuję za współpracę i do zobaczenia
Oficer SIS się pożegnał i odszedł w kierunku swoich ludzi, pozostawiając Jenę samego. Mógł podejść do ludzi z CSB i wypytać o wszystko.

Funkcjonariusze CSB uwijali się wokół wraku. Robili zdjęcia, ustawiali płotki wokół niego, technicy sprawdzali maszynę itp. Maszyna będzie tak leżeć dopóki nie utworzą pełnej dokumentacji. Potem ekipy sprzątające się za to zabiorą.
Nadejście Mavhonica zostało zauważone i szybko podbiegł do niego młody zabracki sierżant i zasalutował mu.
- Sierżant Basco melduje się na rozkaz.
Jego koledzy tymczasem kontynuowali swoją pracę.

W CSB służyło tysiące funkcjonariuszy a dla chostariego to wszyscy zabracy mogli się wydawać do siebie podobni. Basco zaś Mavhonica znał - w końcu to komendant.
Na rozkaz się rozluźnił, na chwilę się zastanowił przed odpowiedzią po czym zaczął referować.
- Wszystkie trzy uciekające grupy zostały pochwycone i więźniów oddaliśmy w ręce SIS. Ochrona szacuje straty, jest wielu rannych, w tym cywili. Grupy porządkowe zajmują się zabezpieczeniem wszystkich miejsc, w tym sektora z którego wyruszyli. Szukamy dowodów, poszlak, wszystkiego.
To był bardzo króciutki raport. Jena jednak mógł być pewien, że gdy trafi on w ostatecznej formie na jego biurko to będzie mieć co najmniej kilka stron, jeśli nie kilkanaście.
Po chwili zabrak dorzucił coś jeszcze.
- Pańscy ludzie są już w pełni sił. I jeden z nich pana szukał

- Wkrótce powinni przybyć z grupą Ochrony
Odpowiedział a po chwili któryś z jego kolegów go zawołał, wiec przeprosił Mavhonica, zasalutował i podbiegł by wyjaśnić jakieś problemy natury technicznej.
Jena mógł się pokręcić chwilę po okolicy. Dostrzeże z pewnością, że z każda minutą napływają gapie, każdy chciał zobaczyć o co było tyle szumu, czemu alarmy itp. Na jego widok reagowano różnie, czasem ktoś na niego wskazał, coś powiedział, czasem ktoś podchodził by o coś zapytać a najczęściej go ignorowano i podchodzono do przenośnych barierek.
Jego towarzysze przybyli po kilku minutach na jednej z barek repulsorowych. Wyglądali na nieco zawstydzonych swoim wcześniejszym zachowaniem, ale do Mavhonica podeszli od razu i zaczęli przepraszać.

Obaj kiwnęli głowami niezbyt przekonująco. O ile dla Jeny nic się nie stało to oni mieli sobie za złe to, że bardziej się nie opierali.
W końcu jednak Hakkim sobie o czymś przypomniał i wyciągnął z torby swój cyfronotes i pomachał nim przed twarzą kapitana.
- Kompletnie sformatowany, nic nie mam, wszystko poszło się jeb... znaczy się zniknęło. Ale!
Hakkim na chwilę urwał robiąc taką dramatyczną pauzę, ale jego kolega go szturchnął a potem głową dał znak Mavhonicowi by nieco odeszli w bok, z dala od tłumu gapiów.
Znalezienie takiego spokojnego miejsca było nieco kłopotliwe, ale w końcu zaczaili się w jednym z zaułków doku przeładunkowego.
- Próbowałem odzyskać dane i natrafiłem na niewielki ślad ingerencji tego hackera. Czy też SI, zależy kto woli jaką opcję. Myślę, że mogę tego użyć by wyśledzić tego kogoś.
Urwał i spojrzał na Mavhonica oczekując jego reakcji.

Obaj ucieszyli się z tej reakcji kapitana. Najwyraźniej długo między sobą dyskutowali o tej sprawie i naradzali się co z tym fantem zrobić. Nim jednak któryś z nich się ruszył to Drill podszedł nieco bliżej kapitana.
- Szefie, moglibyśmy to na razie utrzymać w tajemnicy, przynajmniej przed SIS?
- To w końcu wywiad. Kto wie co zrobią... gdy się włamywałem do nagrań kamery na chwilę pojawiły się takie oczy. A potem napis "Pomóż mi" i wszystko szlag trafiło. Co jeśli ten hacker jest więziony i musi ich słuchać? SIS go zamknie i potem pewnie wykorzysta
Dodał od siebie Hakkim. Obaj byli jednak niepewni tego co mówili, bo dyskutowali o tym. Albo mieli rację i faktycznie kogoś wykorzystywano. Albo to pułapka i oni w nią wejdą. A jeśli poinformują wywiad to ten przejmie sprawę, nic im nie powie i tyle z tego będzie.

Cóż, wokół wywiadu zawsze krążą przeróżne plotki. Nikt tak na prawdę nie wiedział jak oni działają, jakie mają możliwości itp. Takie tajemnice nie sprzyjają zaufaniu. I to była widać właśnie w reakcji takich osób jak Hakkim i Drill. Jasne, współpraca z SIS była opłacalna - mają lepszy sprzęt, szybciej reagują itp. Ale cholera wie co zrobią z więźniami.
- Dobrze, bierzemy się do roboty. Potem pana poinformujemy
Zasalutowali mu na pożegnanie a potem szybko opuścili to miejsce. Oni mieli szczęście, szeregowcy bez problemu mogli gdzieś przemknąć. A Jena mógł co prawda się schować w jednej kanonierce, poczekać na skońćzenie formalności i polecieć na komendę. Lub przedrzeć się przez dziennikarzy, którzy jak sępy go dopadną.

Gdy tylko Jena podszedł to rzuciło się na niego małe stadko dziennikazy. I zaczęli pytać o akcję, kto nią kierował, kim są podejrzani itp itd. Padające pytania były standardowe i Mavhonic jako kapitan policji pewnie wiedział jak odpowiadać, by poinformować wszystkich a jednocześnie by zbyt wiele nie zdradzać.
Wywiad trwał kilka minut a potem dano mu spokój i zajęto się poszukiwaniem innych uczestników pościgu. Pan kapitan zaś mógł spokojnie odejść, ze świadomością,że wieczorem będzie w prawie każdym programie informacyjnym.