Star Tales - gwiezdne opowieści...

W recepcji już czekało trzech przedstawicieli miejscowych służb - człowiek, twi'lek i sullustanin. Wszyscy mieli na sobie szaroniebieskie mundury wzorowane na tych, które noszą funkcjonariusze CSB. Ale było kilka różnic. Najstarszy z nich nsił plakietkę z napisem "Szef Ochrony" - był to niewysoki człowiek, nieco otyły i posiwiały, miał pewnie z sześćdziesiąt lat ale widać było po nim, że kiedyś był dobrze zbudowany, a jego postawa sugerowała, że należał do służb mundurowych. Możliwe że nawet CSB - wielu emerytowanych funkcjonariuszy przechodziło do takich służb ochrony by dorabiać do emerytury i służyć radą ze względu na doświadczenie.
- Witam pana kapitanie, nazywam się Sheed Strathson, proszę za mną
Wyciągnął rękę na powitanie a potem ruszył jednym z korytarzy. Obok niego szedł sullustanin, który w ręku ściskał cyfronotes.
- Nasze jednostki zostały ulokowane w pobliży podejrzanego sektora, nie podejmowaliśmy jednak żadnych akcji, czekaliśmy na was. Khron, daj kapitanowi wszystkie dane
Sullustanin przecisnął się do Mavhonica i bez słowa podał mu cyfronotes.
- Tam są wszystkie dane które mamy na temat  osób wynajmujących ten sektor jak również nagrania kamer z kilku ostatnich dni. Nic podejrzanego. Właściwie nikt nigdy się na nich nie skarżył, płacą terminowo, nie było powodu by ich o cokolwiek podejrzewać. Mogą to być tylko błędy rejestru, ale po ostatnich zamachach nigdy nic nie wiadomo
Głos Sheeda był suchy, rzeczowy, nie przeszkadzała mu też obecność CSB.

Sullustanin i twi'lek byli nieco spieci, bo bali się jakieś afery. Do tej pory mieli do czynienia z burdami w kantynach, jakimiś kradzieżami czy zniknięciami towaru. Nic groźnego. A teraz ktoś coś powiedział o przemytnikach i zaraz zrobiło się nerwowo. Ale ich szef był spokojny, trzymał nerwy na wodzy.
- Takie jak w podanym rozkładzie. Wszystko jest. Chociaż jak poszperaliśmy to okazało się, że wiele kursów odnotowało spóźnienia, nic wielkiego, do godziny. Ale to już jest podejrzane
Spóźnienia frachtowców nie były czymś szczególnie dziwnym i mogły się trafić z przeróżnych powodów. Ale nieścisłości w papierach i dziwne opóźnienia sugerowały jakąś większą aferę.
- Chce pan kapitanie zajrzeć do centrali czy od razu mam wezwać śmiga, którym dostaniemy się pod wskazany sektor?

- Dobrze
Sheed wyjął komunikator i wydał kilka poleceń a potem się rozłączył. Ich grupa dotarła po kilku minutach do windy, którą zjechali na średnie poziomy a tam wsiedli do kilkuosobowego śmiga. Tunelami technicznymi dotarli pod wskazany sektor. Po drodze funkcjonariusze CSB mogli obserwować pracę zwykłych ludzi - operatorów wózków, mini pociągów, sporych robotów załadunkowych itp. Życie toczyło się dalej, niezależnie od tego co robiła ochrona.
Na miejscu stanęli przed grodzią - by wejść dalej trzeba było podać kod dostępu, ale Sheed go miał - brama stanęła otworem. A w środku to co przedtem - rozładunek, załadunek, tylko ludzie inaczej ubrani. Stąd odlatywały aerowozy dostawcze a windami transportowano towar do hangarów.
Na widok oficerów ochroni i CSB kilka osób przerwało pracę, ale zaraz do niej wrócili, gdy dostrzegli dwóch nikto i twi'leka, ubranych lepiej niż szeregowi pracownicy.
- Pogadam z nimi, wyjaśnię sytuację
Mruknął Strathson i wyszedł przed szereg. Z tą trójką rozmawiał może z minutę a potem wrócił do Mavhonica.
- Możemy się rozejrzeć, podobno nie mają nic do ukrycia. Ich szef wkrótce przyjdzie by rozjaśnić sytuację

Szef zachęcił panów z CSB gestem ręki i sam przyłączył się do Mavhonica. Nic nie mówił gdy przechodzili obok dwóch nikto, ale gdy już byli dalej to się odezwał.
- Dawno tu nie byłem. Co prawda wszystkie sektory podlegają kontroli towaru, ale do wewnętrznych spraw załadunkowych się nie mieszamy. Kontenery podróżują tymi windami, po drodze skanujemy je najnowocześniejszymi czujnikami, ale bardzo rzadko je otwieramy. Tylko wyrywkowo - nie da się tego wszystkiego kontrolować bo do tego potrzebowałbym armię ludzi. A to miejsce działa na zasadzie prywatnego magazynu, kamer tutaj nie mamy
Wyjaśnił sytuację szef, który teraz pełnił rolę przewodnika. Pokazywał Mavhonicowi kolejne pomieszczenia, gdzie pracowali ludzie oraz roboty. Wszystko wyglądało normalnie, wszyscy pracowali bardzo pilnie. Jedynie co to czasem gdzieś w tle mignął jakiś nieco lepiej ubrany nikto, spoglądający na wszystko z góry. Ale to mógł być jakiś kierownik. Wszyscy starali się by wyglądać naturalnie, jednak wizyta CSB jak zwykle wywoływała lekki stres.

Taka już była polityka Portu - kontrolowali to co odlatywało i przylatywało, ale nie wtrącali się do tego co się działo na dole. O to dbali najemcy wynajmujący sektory.
Niepewnych osób było kilka, z reguły zerkali nerwowo na ochronę i tych z CSB ale zaraz odwracali wzrok i wracali do pracy. Większość ich ignorowała, ale byli też tacy, co sobie żartowali z obecności funkcjonariuszy, twierdząc że szefostwo po dupie dostanie za to że ich wyzyskują za psie pieniądze i takie tam.
Maszerując korytarzami i sprawdzając sale Jena w pewnym momencie mógł dostrzec sprytnie ukrytą w rogu kamerę, którą chyba tylko przez niedopatrzenie można było dostrzec. Sheed twierdził, że ochrona tutaj kamer nie ma, a więc tą musieli zamontować najemcy. Tylko po co je ukrywać?
W pewnym momencie zadzwonił dzwonek informujący o przerwie obiadowej, więc wszyscy pracownicy pokończyli swoje prace i w równym szyku udawali się do stołówki. Tylko kilku się ociągało a jeden z nich był wyraźne zestresowany i zostawał z tyłu. Ale gdy napotkał surowy wzrok nikto to przyśpieszył i dołączył do grupy.

Statek do którego zmierzał Mavhonic był w istocie większym aerowozem ciężarowym ze sporą paką, na której poustawiano już skrzynie z częściowo rozładowanego kontenera stojącego obok pojazdu. Właściwe frachtowce mieściły się kilka poziomów wyżej. To były poziomy obsługi, te wyższe nie były ciekawe, bo tam tylko ładowano wszystko na frachtowce i tyle. Jeżeli w porcie odbywały się jakieś machlojki to tylko tutaj, bo wyższe poziomy były stale monitorowane przez służby i pilnowane przez ochronę.\
Wszystkie skrzynie były dobrze oznakowane i zaadresowane. Nic podejrzanego. A przynajmniej dla Mavhonica, ponieważ jego towarzysz rozpozna z pewnością nazwę jednej z firm, która zbankrutowała jakiś czas temu. A skad to będzie wiedział? Ponieważ mieszkał w pobliżu jednej z ich siedzib i znał ludzi tam pracujących. Firma była bankrutem, nie działała. A adres wyraźnie sugerował coś innego.
Tymczasem Hakkim próbował włamać się do sieci ochrony i prawie mu się to udało gdy nagle ekran jego urządzenia zafalował, zniknął właściwy obraz i tylko pojawiły się zamazane, świecące oczy a potem krótki przebłysk "Pomóż mi!". Następnie obraz całkiem zniknęła urządzenie się wyłączyło. A po uruchomieniu go ponownie rozpoczął się proces formatowania i nie można go było przerwać.

Nkto cały czas gdzieś tam się czaili ale nie przeszkadzali ochronie ani oficerom CSB w przeglądaniu ich sektora. Póki co też nic nie wiedzieli o próbie włamania, ale coś było na rzeczy.
Pilota nie  było w pobliżu, poszedł do stołówki na śniadanie razem z innymi pracownikami. Byli tu więc całkiem sami, uważnie obserwowani przez czterech nikto, bo kolejni nadchodzili. Nim jednak podjęli jakiekolwiek akcje to nadszedł ich szef. A raczej szefowa - elegancko ubrana, piękna falleenka, zerkajaca z ciekawością na gości.
- Dzień dobry!
Przywitała się dziarsko ze wszystkimi, czekając aż Mavhonic wyjdzie do niej.