Star Tales - gwiezdne opowieści...

Ledwo schował komunikator do kieszeni, już usłyszał głos. Naiwny Drill uśmiechnął się od ucha do ucha, bo on już widział szefową. Ale kiedy Jena ją ujrzał, nie miał ochoty do uśmiechania się. Nie był rasista ani kimś wyjątkowo skłonnym do szufladkowania ras, ale fallenowie mieli pewną bardzo ciekawą zdolność – manipulacja feromonami. Wprawdzie im dalej w systematyce od nich tym trudniej,a  chostori i fallenowie nie mieli ze sobą chyba nic wspólnego, to jednak...
Ignorując mrowienie w palcach wyszedł ze statku, oczywiście jak gdyby nigdy nic.
- Witam serdecznie, kapitan Mavhonic, CSB, dostaliśmy wezwanie... – przedstawił się, żeby nie było. Ale ona już wiedziała, w końcu na nią czekali.

Drilla już wzięło. W oczach miał wszystkie konstelacje, przydeptywał z  nogi na nogę i usmiechał się jak kretyn. To moja zasłona dymna – pomyślał, nawet na niego nie spoglądając.
Jenę brało mniej. Raz ze był gadem, dwa – miał troche dalej do łba. Ale i tak Jenna (nawet imię podobne) wydała mu się bardzo bliska i atrakcyjna. Takie miała inteligentne oczy, on lubi inteligentne oczy.
Moment wbicia igły mógł być tym krytycznym, bo Jena nagle drgnął, wiadomo – zabolało go. I szczęście we szczęściu i jeszcze fart – ze igła miedzy łuski trafiła, inaczej złamałaby się i koniec.
Czasem po prostu Moc musi pomóc.
-Bardzo przepraszamy – uśmiechnął się do nadciągającej grupy, udając ze podnosi Sheeda, który tez nie najgorzej wypadł. Podknał się bo się tak zauroczył.
Jena zaś wyszczerzył zęby w czarującym uśmiechu jakby sam chciał poderwać fallenkę.
- Bardzo mi miło – oczywiście ucałowanie w dłoń, Jena jest dżentelmenem.
- A ja jestem Drill!  -wciął sie szeregowy, ale chyba nikt na niego nie zwróci uwagi.
- Wezwano nas, bo podobno jakieś kłopoty mieliście tu... coś się stało?  -Jena był troskliwy, jakby to im on tu namieszał i teraz przepraszał za to.

To, co dostał musiało być naprawdę mocne. Jena wyrecytował w pamięci kilka popularnych paragrafów, nadal pamiętał swoją zonę, a  jak wiadomo podczas ataków fallathanskich rodzinę się zapomina. Owszem, miło mu było, jak po alkoholu. Miał ochotę – tez trzeba przyznać, jednak wszystko w  granicach lekkiego podchmielenia.
- Tak... kolega, koledzy... oni maja racje – nie musiał specjalnie udawać, same mu się głupoty prawiły, ale zachowywał niezależność umysłu.
- A ten... no nie miałem mówić, mnie w SIS zabronili,a le pani taka urocza jest... na pewno pani ma rodzine na utrzymaniu... a ja bym nie chciał się do nieszczęścia przyczynić... – rękę na sercu połozył, teraz już na dobre jakby pijany był. Zaraz na kolana padnie, albo się rozpłacze.
- Bo oni chcą na was jedi wysłać... – nie wiedział, na ile ten jego blef podziała, ale nie zaszkodzi, a tak może się wystrasza trochę i coś się uda dowiedzieć... W każdym razie brzmiał bardzo szczerze

Mavhonic rozejrzał się po chłopach – wszyscy mieli buzie odpowiednio powykręcane. O słodka Sokee – pomyślał – gdzie to można kupić? Naprawdę, sporo by zapłacił, takie urozmaicenie małżeńskiego pożycia byłoby fantastyczne. Drillowa wyobraźnia była chyba jeszcze bogatsza. Szeregowy niewprawnie i niezgrabnie próbował ukryć niewielki żałosny namiocik poniżej paska...
Jena zachwiał się bardzo wiarygodnie, kiedy uczynił krok do fallatnhanki, pochylił się, chwycił ją za rękę i zaczął całować po dłoni – nie napastliwie, tak dwa, trzy rasy, między uśmiechami. Staroświecki w podejściu do kobiet był, przez to bezpieczny. Bezpieczniejszy, bo jakby tak duża dawkę bez tego neutralizatora mu zaserwować to by go miotaczami uspokajali...
- ja powiem im wszystko, powiem, jak pani chce. Niech nikogo nie przysyłają, tak...- no teraz właśnie wypadałoby kogoś wezwać, zostawić podsłuch, cokolwiek. Jego chłopaki (a przynajmniej jeden, drugi może szydełkuje gdzieś pod ściana)niezdatni do użytku. Jena spojrzał na Sheeda. Kiedy był pewien,ze fallenowie nie widza jego oczu, mrugnął kilak razy. Miał nadzieje, ze ten tez zażył to antidotum i domyśli się, żeby coś zrobić.
- Prawda panie szefie ochrony? Toż to wzorowa jest firma!

- No widzi pani... – Jena wyprostował się z machnięciem
-Nas do byle pierdoły wzywają. Za przeproszeniem pies nasra, to trzeba CSB wezwać by sprawdzili, czyje. I nam żyć nie dają i wam tez. A dyle fajnych rzeczy można by było zrobić, prawda? – Widział ich tendencje do wypraszania, więc dawał się wypraszać. Pewnie zaraz przestanie działać to lekarstwo.
Widział jak szeregowy lezie za nimi jak pies. I chyba jakieś znaki fallenów, ale i tak nie rozumiał. Pewne za to było, ze na stówę coś tu śmierdzi. Tylko nie czuć przez te feromony.
- A takie jeszcze pytanie, gdzie te pani perfumy można kupić, takie ładne? – a na koniec zrobi z siebie kretyna co w ogóle nic nie czai – dla uspokojenia drugiej strony.

Dali się wyprowadzić. Jena żegnał się wylewnie, ale niezbyt długo, rzec można tyle, ile trzeba było by dobrze wyglądało. Później chwycił swoich podwładnych za karki i odciągnął, szedł krokiem zapalczywym, jakby misje miał.
Miał tez nadzieje,z e tamci zostaną i jeszcze chwile się będą oświadczać, a jena zyska trochę czasu. Schował się za węgłem ze swoimi odurzonymi podwładnymi i natychmiast wysłał pilną wiadomość do SIS z prośbą o natychmiastowe wsparcie

Tylko ze Jena sam za wiele zrobić nie mógł. Moze gdyby miał swój areowóz ze sprzętem, ale stad to on nawet sam nie trafi na górę. Wrota zamknięto a jego koledzy jeszcze latali a amorkami.
Oczywiście Mavhonic udzielił tyle informacji ile mógł, zaznaczając kilkakrotnie i z naciskiem, ze są tu fallenowie. Wprawdzie sporo feromonów im poszło na jego towarzyszy (i jego samego, głównie to pewnie na niego tak pompowali), ale na pewno jak się wysilą to odurza jeszcze sporo.
Po zakończonym raporcie natychmiast wybrał numer do centrali Portu

- Witam. Z tej strony kapitan Jenathaza Mavhonic, CSB kwadrat 0-778 – w takiej sytuacji im więcej tytułów i różnych pierdółek poda się przy przedstawieniu tym lepiej.
- Proszę o zamkniecie sektora...  -rozejrzał się za oznaczeniem -...K 20, z nakazu SIS. Za chwile otrzymacie kod autoryzacyjny. Żaden statek nie może stąd odlecieć. A najlepiej – żadna istota
Nie czekając juz na odpowiedzi typu "a co sie stało", na co by z resztą i tak nie odpowiedział, nie przerywając rozmowy przekazał kod w załączniku. Widzieli więc jak patrzy w dól i coś tam grzebie w klawiaturce. Z resztą wyglądał na niech, hmmm... nietrzeźwego? W pewnym momencie nawet jakieś zombi mu za plecami przeszło - jeden z odurzonych towarzyszy.

Ostatnio edytowany przez Jenathaza (2013-04-29 16:09:33)