Star Tales - gwiezdne opowieści...

Podczas kiedy James rozmawiał o tych zdarzeniach, Sisco – całkiem świadomy tego o czym była mowa i dlaczego kazano mu wyjść, przemierzał beztrosko korytarze i szukał okna którego nie było,a le o tym akurat nie wiedział (choć się domyślał). Nie znalazł jednak i korytarz zaprowadził go do głównej sali.
Od czasu do czasu czekał na Asyra, tak jak teraz – w wejściu, patrząc w głąb sali, a kiedy Asyr go dogonił, to znowu sobie ruszył, cicho pomrukując, jakby informował: uwaga, zbliżam się” i tak przez cała sale, przez otwarta przestrzeń, spokojnie, nóżka za nóżką, nie oglądając się na mijane istoty,z  resztą nie było ich wiele o tej porze. Przy sztucznym kwiatku się zatrzymał, „obwąchał go”, znowu zaczekał na Asyra, i idąc dalej dotarł w  końcu do recepcji gdzie niemal natychmiast, pochyliwszy głowę, po ugięciu nóg zaczął ”obgryzać” taki parapecik, nie wiedział lub zapomniał jak to się nazywa

Asyr musiał go gonić. Sisco robił bardzo duże kroki, nie mówiąc juz o tym, ze się nie męczył tak jak Asyr. Teraz padawan mógł jedynie słuchać jego dźwięków i podążać za nim, na nic innego nie starczało mu energii. Nie potykał się już, całkiem nieźle posługiwał się laską. Kiedy Sisco się zatrzymał i czymś się zajął, Asyr dogonił go, oparł o niego i chwile podyszał (akurat ustawiony był z  drugiej jego strony więc Aleise nie zobaczy go od razu.
- Co ty tam chroboczesz?  -zapytał, nie widząc jak Sisco gryzie, z reszta nawet nie za bardzo sobie wyobrażał jak to może wyglądać. Kiedy jednak usłyszał głos z drugiej strony (zza Sisca), nastawił uszu

Po odwróceniu się Sisco dostrzegł drobną kobietę o zielonkawej skórze i krótkich czarnych włosach, ułożonych w modną fryzurę. Na twarzy miała malutkie, czarne tatuaże, ale nie było ich zbyt wiele. Osoba znająca chociaż trochę kulturę mirialan domyśli się, że stojąca przed nim osoba jest młoda i jeszcze niedoświadczona.
Aleise miała na sobie prosty strój asystentki z małym symbolem Zakonu na prawej piersi. Taka informacja o tym, dla kogo pracowała.
- Wiesz o tym, że nie można tak podgryzać rzeczy nie należących do ciebie? Jeśli coś zniszczysz to twoi rodzice będą mieli problemy
W jej głosie brzmiała lekka reprymenda. Wiedziała ona, że zwraca się do dziecka, więc nieco surowa musiała być, by Siscowi nie przyszło do głowy by podgryzać jakieś mniej wytrzymałe rzeczy w Enklawie. Lub co gorsza w Senacie. Strażnicy nie byliby zbyt wyrozumiali a wysokość mandatu mogłaby przyprawić rodziców Sisca o ból głowy.

Sisco widział ze ona jest młoda i tylko tyle. Widział tez te tatuaże, ale dla niego to była ozdoba bez znaczenia. Na Coruscant mało kto nosił coś, co coś znaczy, najczęściej nosił coś, bo modne i dorabiał to tego swoją ideologię, lub nawet to nie.
Teraz jednak już widać było efekty dzisiejszego szkolenia Jamesa, bo Sisco bardzo szybko skupił się na pani recepcjonistce, która go strofowała. Trudno było poznać po nim, ale chyba sam fakt ze obca osoba podchodzi ot tak i go upomina więcej znaczył dla niego niz to ze rodzice będą musieli pokryć koszty, bo z tymi rodzicami to u Sisców w domu największy był problem, rozpieścili go i on uważa że mu się należy. Tutaj jednak, mając w pamięci Jamesowy autorytet, grzecznie odpuścił, zamruczał ze skrucha, taki układny był, łepek pochylił. Tylko te szczękoczułki mu się poruszyły i zajęły swoje miejsce.

Teraz, jak już Aleise odkryła Asyra, ten tez chciał wyjść do niej, wprawdzie mu brak kontaktu wzrokowego nie przeszkadzał, to jednak wiedział, ze to niegrzecznie tak rozmawiać „przez Sisca”. Do jednego ucha mu mówić, żeby drugim wylatywało. Spotkali się gdzieś na wysokości działa po stronie Asyra, bo on wolniej się przesuwał. Był w lepszej formie niż wcześniej, już bardziej porośnięty futrem, trochę wiecej ciała. Ciemne okulary miał nałożone na opaskę zasłaniająca oczy. Miał tez białą typową dla niewidomych laskę, teraz pod pachą. Uśmiechał się, zęby tez lepiej wyglądały.
- To jest Sisco... a właśnie, masz racje, przecież on może być głodny! – chciał chyba wykonać jakiś gest, machnął ręką ale nie obliczył ze Sisco jest tak blisko i wyrżnął nadgarstkiem o metal. Syknął zaraz.

- Domyśliłam się. Cześć Sisco, jestem Aleise, dużo o tobie słyszałam
Przywitała się z wielkim cyborgiem. A co do jedzenia to rzeczywiście żartowała, bo nie wiedziała jak długo już obaj byli na nogach i że mogli nie jeść śniadania. Zerknęła więc na bothanina, ale przypomniała sobie że gra spojrzeń - którą często stosowała z Leri - w jego przypadku nie zadziała.
- Mam tylko parę ciasteczek schowanych w biurku. Obiad zazwyczaj jem w pobliskiej knajpce
Ciastkami mogła się podzielić. W sumie okrążyła szybko Sisca i weszła za blat recepcji. Nie musiała szukać pudełka, było ono tam gdzie zawsze lezało. Szybko też znalazło się na blacie, zachęcająco otwarte.
- Częstuj się. Siscowi też możesz dać, jeśli lubi ciasteczka. I moze je jeść oczywiście

- Cześć Aleise, ja też o tobie słyszałem – powiedział, bo wydało mu się takie miłe, często używany zwrot względem niego, względem Jamesa i rodziców tez. I Asyra. Więc to mu się kojarzyło z takim miłym czymś na początek znajomości. To i tak powiedział. Głos miał pasujący do wrażenia jakie robił, jadnak jak wiele razy się już okazało, Sisco był młody i jego zachowanie kontrastowało z wyglądem. I jasnym stawało się dlaczego tak często czyścili mu pamięć – żeby się nie rozwijał i nie zachowywał jak teraz – jak dziecko. Choć teraz akurat, wyjąwszy epizod ogryzania blatu – zachowywał się bardzo dobrze. Na ciastka patrzył w taki sposób że widac było że je chce, ale Asyr zaczął mieć wątpliwości natury moralnej, więc Sisco fuknął na niego. Bo on nie miał wątpliwości, on chciał ciastko. Tez miał apetyt, od kiedy zamieszkał z Adlaksami, przytył 200 gram a to bardzo dużo dla niego – dla niego w sensie biologicznym, a nie cybernetycznej całości.