Star Tales - gwiezdne opowieści...

NA to pytanie nie odpowiedziała od razu, tylko musiała się poważnie zastanowić nad tym problemem. Coś kiedyś o tym czytała w jakimś szkolnym podręczniku. Jak to się tylko nazywało? Cholera no...
- O! pamiętam! Skurcze pośmiertne! I nie marudź już
Lilka tymczasem przygotowała urządzenie. Jeżeli nie da rady odczepić ręki od rękojeści to trzeba będzie ją jakoś odciąć czy coś. A to oznacza tylko jedno - jeszcze gorszy smród niż teraz.
[i]- Dobra odsuń się... no to jedziemy [/i
Aktywowała urządzenie i mechaniczne ramie sięgnęło ku dłoni. Lilka powoli z wprawą chirurga zaczęła odginać palec za palcem...

Zmarszczyła brwi. Noż cholera! Albo te stężenie pośmiertne miało trwałość durabetonu albo spieprzył jej się wysięgnik. Znowu. Wolała obstawić to drugie... bo gadanie Seco zaczynało jej się też dawać we znaki.
- Grrr... będzie cuchnąć tu!
Warknęła, ale perspektywa sporej gotówki ją przekonała. Wysięgnik odłożyła i zniknęła pośród gratów. Wróciła dosyć szybko z w miarę nową kątówką, którą kupiła za gotówkę tym razem. Nie naprawiała jej sama. Miała kilka lat i była stosunkowo najnowszym urządzeniem w jej kolekcji.
Odpaliłą maszynkę i na oczu naciągnęła gogle.
- Ale będzie cuchnąć...
Mruknęła i zaczęła ciachać wstrzymujac nieco oddech.

Zdziwiła się gdy po raz kolejny napotkała opór, a już iskry w ogóle wprawiły ją w lekki szok. Może to faktycznie jakaś klątwa? Gadanie Seco wyprowadził ją z równowagi. Ale gdy odpadł pierwszy palec to zorientowała się co to jest i aż warknęła ze złości. Złapała odcięty palec i rzuciła nie w kaleesha.
- Klątwa? Klątwa?! Kurwa! Straszysz mnie, za chwilę zawału dostanę przez ciebie! To proteza jest!
Warknęła ze złości i zajęła się odcinaniem kolejnych palców. Starała się ignorować smród, ale mieszkanie zdecydowanie będzie musiała wywietrzyć. I pewnie jakiś czas też u siostry pomeiszka jak Seco będzie miała dość.

Nie odpowiedziała mu już na zaczepkę. A protezy są różne, prymitywne takie jak ta od Seco lub super zaawansowane i dobrze ukryte, tak jak ta. Pewnie musiała fortunę kosztować. Szkoda, że się tak marnuje...
Palec za palcem spadały na ziemię aż w ońcu cała dloń pacnęła na ziemię a miecz byl wolny. Lilka szybko się cofnęła i sięgnęła po miotłę.
- Sprzątaj! Ja sprawdzę, co z mieczem
Cóż, niech się kaleesh też na coś przyda. Ona chciała bliżej przyjrzeć się rękojeści. Wyciągnęła ją z imadła i zaniosła ostrożnie do swojego warsztatu, gdzie zaczęłą powoli ją rozkręcać, by wyczyścić części i sprawdzić z ciekawości jak to działa. Nigdy w ręku nie miała czegoś tak... wspaniałego.

Próbowała jakoś się dostać do jego środka, jednak po kwadransie dała już sobie spokój i zajęła się zwykłym czyszczeniem i polerowaniem rękojeści. Musiał wyglądać idealnie, jeśli chcieli go sprzedać po dobrej cenie.
Póki co nie zwracała uwagi na Seco, więc mógł się pałętać po jej mieszkaniu i oglądać co też chciał. Lilka skupiona była na pracy, co też często jej się zdażało. Nie lubiła wtedy gdy jej ktoś przeszkadzał z powodu błahostek.
Gdy już skończyła czyścić rękojeść wzięła ją do ręki ,zważyła i chwilę tak bawiła się nią.
- Fajnie byłoby zostać Jedi, co?
Wypaliła w końcu. Kiedyś o tym marzyła... kto nie marzył? Mieć miecz świetlny, walczyć z przestępczością, przeżywać przygody jak w holoserialu...

- Oj tam... ale rozumiesz idee
Mruknęła bo psuł zabawę. Właśnie wyobrażała sobie, że jest Jedi. Ma szatę, płaszcz i miecz... albo lepiej, jest obrończynią i ma taki wypasiony pancerz i stoi ze swoimi żołnierzami na przeciwko armii sithów. Potem walczy, pokonuje przeciwnika i odbiera jego miecz... aktywuje go i ogląda.
Tak też zrobiła. Włączyła go. Charakterystyczne buczenie obudziło do życia klingę, która zalewała czerwonym blaskiem otoczenie.
Zafascynowana ogladała to istne dzieło inżynieryjne.
- Wspaniały, prawda... aż szkoda go sprzedawać
Nie była jednak na tyle głupia by nim machać. Popsułaby coś jeszcze albo by się zraniła. Widziala to na filmach.

- No tak, bo ty nic nigdy bezinteresownie nie robisz
Prychnęła Lilka i wyłączyła miecz. No zero jakiegoś romantyzmu i ducha przygody. W filmach to pokazują życie Jedi! Poświęcenie dla wyższych idei, dla społeczeństwa, bezinteresowna pomoc i jako nagroda wdzięczność ludzi, którym się pomogło. Jedynie ten zakaz związków był do dupy... Ale to były takie młodzieńcze marzenia. Lilka nigdy jedi nie zostanie, nie ma na to szans. A poza holonetem to nie miała z nimi styczności, bo gdzie taki mistrz zejdzie do takiej nory jak dolne poziomy?
- A słyszałeś o tym Jedi co to kręci się po najgorszych alejkach na Coruscant i kopie dupy tym, którzy znęcają się nad słabszymi?
Zagadnęła nagle i odłożyła rękojeść na półkę.

- Oj tam
Mruknęła. Oczywiście to były teoretyczne rozważania, bo jednak w codziennym życiu to też Lilka za bardzo altruistyczna nie była, jak na ironię. Marzyło jej się życie jedi, ale sama jak taki rycerz nie postępowała. A czasem i wręcz przeciwnie. Bo jednak prawdziwe życie a marzenia to dwie różne sprawy.
- Widziałeś go? Jaki był? Taki jak w plotkach? Wysoki, dobrze zbudowany, w lśniącym pancerzu stający w obronie uciśnionych?  Czy też tak jak mówią te kutasy z gangów, że działa z ukrycia jak tchórz i nigdy nie staje do równej walki?
Dopytywała się. Początkowo słuchając tych plotek czuła tylko rozdrażnienie. Bo jak to tak? Jedi w tym szambie? Im przecież nie przystoi. Dolne Coruscant widywało ich tylko gdy prowadzili jakieś śledztwo dla górnoświatowców. Ale z biegiem czasu plotki nie słabły, a wręcz nasilały się. Więc i Lilka zaczęła tego i owego słuchać.