Star Tales - gwiezdne opowieści...

W podróży nie spieszył się. Nie chciał zarobić mandatu za przekroczenie prędkości. Wiatr we włosach pęd powietrza na twarzy orzeźwiły go. W końcu doleciał na miejsce. Zaparkował speeder na parkingu przy placu przed budynkiem senatu. Spojrzał na budynek, symbol dumy republiki, siedzibę rządu korupcji itd. Ale nie bawmy cię w moralitety. Mały zsiadł z maszyny i włączył alarm. Jakoś ie ufał rece sprawiedliwości, czyli policji. Szybkim krokiem przemierzył plac i wszedł do budynku senatu.

Z chwilą rozwiązania poprzedniej kadencji Senatu rozpoczęła się aktywna kampania wyborcza. Nie ograniczała się ona jedynie do Coruscant, jednak tutaj przebiegała ona w nadzwyczaj gorącej atmosferze. W końcu to Galactic City - stolica Republiki, a jeszcze kilka dekad temu całej galaktyki.
OD tygodni wszyscy kandydaci urządzają przeróżne spotkania z wyborcami, konwenty, czasem koncerty, odwiedzają wyborców, udzielają się publicznie. Żadna akcja społeczna nie może się bez nich odbyć. Naturalna rzecz przed wyborami. Wielu osobom to nie przeszkadza, są jednak osobnicy, którzy maja dość obłudy. I dzięki holonetowi mogą się ze sobą porozumieć, by dać do zrozumienia wszystkim politykom, że mają ich głęboko w dupie.
I tak pewnego słonecznego dnia (na Coruscant rzadko bywa inna pogoda - ah ta kontrola pogody) ci sfrustrowani obywatele urządzili przed budynkiem Senatu akcję protestacyjną. Stawiło się tysiące osób, wielu przyniosło transparenty. Wszystko odbywało się pokojowo, władze zostały poinformowane. Ale często bywa, że pokojowa demonstracja pod wpływem różnych czynników przeradza się w ostre zamieszki. Dlatego też wezwano na pomoc CSB, by zabezpieczyła cały teren protestu i nie dopuściła do rozruchów.
Na dowódcę całej akcji wyznaczono Jenethazę Mavhonica.

Politycy przezornie unikali kontaktu z protestującymi, jednak czasem musieli przelecieć niedaleko placu by dostać się do wewnętrznych hangarów. I za każdym razem, gdy jakaś limuzyna pojawiała się w zasięgu wzroku tłumów, to zgromadzeni skandowali przeróżne hasła antypolityczne.
Właściwie to tłum nie miał jednolitej struktury. W jego skład wchodzili anarchiści, przeciwnicy polityki Senatu, przeciwnicy konkretnych kandydatów. Niektórzy mieli nastawienie antysenackie, domagając się zwiększenia władzy kanclerza, upatrując nadzieję w silnej władzy jednej osoby.
Póki co było w miarę spokojnie, ale na pewno nie cicho. CSB wspierane było przez senackich gwardzistów, którzy wyróżniali się błękitnymi pancerzami, dowódcy zaś nosili dodatkowo czarne peleryny i charakterystyczne kitki na hełmie.
Dowódcą gwardzistów był kapitan Vills - starszy twi'lek, który miał za sobą dziesiątki podobnych akcji protestujących i wyglądał na zmęczonego całym tym zamieszaniem. Czasem przychodził w pobliże kanonierki dowódczej CSB by sprawdzić co u kolegów po fachu.

Kapitan Vills był weteranem wojennym, zasłużonym dla Republiki. Z resztą wszyscy gwardziści rekrutowali się albo z armii albo z CSB a wymagana była m.in. nieposzlakowana opinia. Czasem mówiono, że Gwardię Senacką tworzyli najlepsi synowie i najlepsze córki Republiki. Elita po prostu... złośliwi zaś twierdzili, że to formacja dla emerytów i zesłańców. Jednak w akcji potrafili pokazać na co ich stać.
Twi'lek podszedł powoli do Jeny, nie zwracając uwagi na skandujący tłum. Nie interesowały go ich hasła. Zazwyczaj pogardliwie spoglądał na takich zirytowanych "patriotów" którzy mieli ciepłe posady i marudzili wiecznie, podczas gdy prawdziwi patrioci wykrwawiali się na frontach wojennych by ci mogli sobie protestować pod senatem.
- I jak? Spokój?
Zwrócił się bezpośrednio do Mavhonica. Kapitan był twardy i bezkompromisowy a przy tym nie bawił się w grzecznościowe formułki. Pominął te wszystkie tytuły Jeny.

W zasadzie Vills o wszystkim wiedział bo monitorował holokanał CSB oraz gwardzistów, ale i tak wolał przyjść i pogadać osobiście, zobaczyć jak to wygląda na tym odcinku. Plac przed Senatem był ogromny i mieli sporo punktów do obserwowania.
- Jak zwykle. Banda rozpuszczonych dzieciaków którym w głowie się poprzewracało od dobrobytu. Wysłać ich na wojnę to posrają się w gacie
Mruknął złośliwie Twi'lek i rzucił okiem na skandujący tłum, który na widok gwardzisty zawył głośniej. w końcu był przedstawicielem tej "ohydnej władzy". A mało kto zdawał sobie sprawę jak niewdzięczna bywała ta praca. niektórzy senatorowie też mieli w głowie nasrane i traktowali gwardzistów jak osobistą ochronę, co też było przyczyną wielu sprzeczek Villsa z politykami. Tak na prawdę nie lubił ich, nie lubił polityki, darł z nimi mordę przy każdej możliwej okazji. I chyba przez to uważano go za doskonałego dowódcę. Bo potrafił im nagadać i przywrócić ich do pionu.

- To najgorszy obraz demokracji.
Mruknął dowódca gwardzistów. Nie był nastawiony antydemokratycznie, wręcz przeciwnie, popierał ją i uważał za coś o co warto walczyć. I nie miał poczucia, że to zwala na kogoś odpowiedzialność za swój los. Był świadom swoich praw, ale też i obowiązków, był aktywnym obywatelem Republiki. Zaś patrząc na ten tłum widział tylko osoby które są świadome swoich praw, zapominając o obowiązkach względem Republiki.
- To nie jest to o co walczyłem. Z resztą, większość tych polityków kandydujących do Senatu to nieporozumienie. Co najwyżej kilku z nich do czegokolwiek się nadaje
To zawsze jest wielki problem - na kogo głosować by dobrze wybrać. Vills uważał, że trzeba po prostu postępować zgodnie z własnym sumieniem.
Zaś służba w Gwardii nie była taka zła, warta honorowa to tylko niewielka część ich obowiązków. w końcu mają do ochrony cały budynek Senatu, a to sporo roboty

Nie było też aż tak źle, bo trafiali się na prawdę wielcy, ambitni politycy, którzy mieli jasno wytyczony cel i konsekwentnie go realizowali mając na uwadze dobro całej Republiki. To nie było tak ,ze same darmozjady się tam dostawali. Ale niestety trochę ich też było. I w czasie wyborów był oto najjaskrawiej pokazane. Niestety, opinia o Senacie powstaje głównie na podstawie takich pseudo polityków, którzy chcą tylko napchać swoje kieszenie kredytami.
- Niby tak, niby nie... czasem potrzebna jest stabilizacja, a czasem świeża krew i nowe spojrzenie na sytuację
Republika potrzebowała zarówno stabilizacji jak i nowych, świeżych pomysłów na wyjście z tego kryzysu. Niestety jednak sama się wpędzała w kolejny.