Star Tales - gwiezdne opowieści...

Uśmiechnął się serdecznie w reakcji na ten komplement.
- Dziękuję, bardzo się ciesze, ze ci się podobają. Prawdopodobnie niedługo spotkamy się i zobaczysz je na żywo
Odnośnie oczu i patrzenia – zastanawiał się jak może wyglądać doid o takim głosie. To musi być duży droid, jakiś „porządny”, nie protokolant, jak sobie wcześniej wyobrażał. Coś koło protokolanta. Pomyślał, ze gdy Sisco dojrzeje, to będzie się pięknie komponował z tym głosem.
Póki co jednak kontynuował.
- Dobrze, Sisco, mam do ciebie prośbę. Mówiłeś, ze widzisz beczkę. Popatrz na nia jeszcze i powiedz, co to za beczka? Opowiedz mi o niej
Teraz jednak skupił się na samej osobie Sisco, nawet nie na jego sytuacji czy przeszłości. Na samej osobie.

Skinął głową do projektora tak, by Sisco widział ten gest. Patrzył w emiter, jakby patrzył w oczy, na twarzy malowało się skupienie, uwaga i spokój. Nie przerywał, cierpliwie słuchał i sam odrobinkę zwlekał z odpowiedzią.
- A powiedz mi... co to znaczy ze beczka nie ma koloru, ze on się zdarł? Jak to się stało?

James znowu skinął głową.
- Czyli stało się coś, co zmieniło jej byt na gorsze, tak?
Zmrużył lekko oczy. Obrazek beczki która stała się dla niego teraz narzędziem w pewnym sensie nawet diagnostycznym, nie zmieniała się. Tak naprawdę nic nie znaczyła, a jaksze wiele.
- A powiedz mi: jakby ona miała uczucia. Bo beczki nie mają uczuć, obaj o tym dobrze wiemy... – zaznaczył by nie wpędzać biedaka w ból egzystencjalny i wyrzuty sumienia – ...gdyby jednak miała to – co by myślała o swoim życiu? Jak by się czuła teraz?

- Nie denerwuj się Sisco, to tak naprawdę jest tylko taka zabawa. Zaraz ją skończymy, tylko jeszcze jedno pytanie. Powiedz mi – czy beczka chciałaby mieć znowu kolor? – nerwowa reakcja trochę zaniepokoiła Jamesa, obrazy które widział wyglądały trochę jak w głośnym horrorze który oglądał w taki sposób do którego Leri wcześniej nie chciała się przed nim przyznać.
Ale była bardzo bogate w informacje.

Leri cały czas przysłuchiwała się tej rozmowie. Początkowo była nieco zdezorientowana, bo nie miała pojęcia dlaczego rozmawiają o beczce. Dla niej po prostu sobie stała jako przeszkoda, prosta blokada by Sisco nie wyszedł. Więc czemu mistrz tak bardzo się nią zainteresował? Zaczęła go nawet posądzać o to, że coś ma niezbyt po kolei w głowie, jak to każdy psycholog. Ale wraz z rozwojem rozmowy zaczynała rozumieć, że tu nie chodzi o beczkę a raczej o sposób postrzegania świata przez Sisco. No i wtedy też musiała przyznać, że barabel w istocie był geniuszem. Ona sama by nie potrafiła tak pokierować tą rozmową, by wydobyć takie informacje od biednego chłopaka.
Zabraczka dalej przysłuchiwała się tej rozmowie, rozsiadła się nieco wygodniej, była bardziej odprężona, rozluźniona. Początkowo denerwowała się tym, jak Sisco może zareagować na nową osobę, ale wyraźnie garnął się do rozmowy. Musiał być na prawdę samotny...

Zaraz znowu odezwało się mruczenie, po chwili milczenia, wyraźnie ciesząc się, ze dalej będą się bawić. Tak, bardzo był samotny, i przy tym potrzebujący jakichś wyzwań, nie tylko rozmowy o pierdołach. Rozmowa o beczce była ciekawa bo wymagała nie tylko odtwarzania pewnych faktów z przeszłości, lub zastanawiania się nad „trudnym pytaniem” typu „w co lubisz się bawić”, tylko po prostu szło. Fajne było.
Jednak – zawahał się, co pokazała kamera.
- Ale ja nie mogę wylać tej wody. Nie można

James na chwileczkę oderwał wzrok od projekcji, na ułamek sekundy spojrzał na Leri, po czym odezwał się – nie do niej.
Śmiało, Sisco, masz wystarczająca siłę sprawczą, by to zrobić. Podejść i wylej wodę
Głos był zachęcający, ale nie nachalny. Taki „podejmij wyzwanie”. I dopiero kiedy to powiedział i zauważył jakieś reakcje na kamerce, zaczął szeptać do Leri jak najciszej, jednocześnie nawet dyskretnie przyciskając palcem głośniczek by nie łapał tego co mówi.
Nie chodzi tylko o zasadę, czuje niejasne zakłócenie Mocy. Poza tym nie wydaje mi się, by niewielka istota była w stanie sama przynieść beczkę z wodą która wazy ponad 50 kilo. I jeszcze – skąd by wzięła tyle wody. To chyba nie jest woda... Dajmy dziać się wydarzeniom. Ostatecznie polecimy tam i zagrodzimy mu wyjście jakimś sznurkiem

Leri nie wydawała się zbita z tropu stwierdzeniem, że niewielka istota nie mogłaby przenieść beczki z wodą.
- Wodę zawsze można nalać już po ustawieniu beczki... ale poczekajmy i zobaczymy
Nie wyczuwała jakichś zakłóceń w Mocy, ale pod tym względem ufała osądowi mistrza, nie swojemu. Była tu od niedawna, jeszcze nie przywykła do aury planety i do tych wszystkich sygnałów, które się przez nią przetaczają. James był tutaj znacznie dłużej, no i był znacznie od niej potężniejszy. Więc powróciła do obserwacji tego co przekazywał im Sisco.
Gdy beczka się przewróciła to Leri przysunęła się bliżej projekcji, by wpatrywać się w to co widziały jej oczy.
- Faktycznie... jakiś olej albo gorzej... chemikalia?
Zaniepokoiło to zabraczkę, bo w pobliżu nie było nigdzie fabryk chemicznych. Poza tym Haze by tego tam nie dała. W ogóle, gdzie ona była? Ponownie nachyliła się w stronę barabela.
- Powinniśmy to sprawdzić. Czuję jakiś niejasny niepokój. Może to nic złego... oby to nic złego a moje odczucia to tylko dreszcze zimna