Star Tales - gwiezdne opowieści...

Dosiadł się znowu, tak by być w zasięgu komunikatora. Został pouczony ze on nie zobaczy obrazu, ale uch rozmówca zapewne będzie mógł ujrzeć piękną twarz James. To było wskazane, by go poznał, a rozmowa holo jest bezpieczna. Obcy czasem bywali płochliwi, właśnie dlatego ze nic nie znali,a twarz Jamesa nie była spotykana na każdym zakręcie, był przedstawicielem dość rzadkiej rasy.
Natomiast kwestia Leri trapiąca nie była dla Jamesa jakimś wielkim łamaniem prawa, raczej środkiem do celu, wiadomo ze tymczasowym. Sam James też by tak zrobił. I cieszył się ze tak zrobiła, teraz jak ów Sisco zginie im (A z historio zabracznki wywnioskował ze to się zdarza) to żaden problem z namierzeniem go.

Leri przysiadłą na skraju sofy, by być bliżej komunikatora, gdy ten nawiąże połączenie z Sisco. Starała się ustawić urządzenie tak, by holokamera przede wszystkim wyłapała na pierwszym planie ją, potem Jamesa, ale chyba się to nie do końca udało. Zabraczka zmarszczyła brwi nieco speszona a potem popatrzyła na barabela, oceniając jego wygląd.
- No tak, pewnie się wystraszył. Chwilka, zaraz to naprawię... mistrzu
Leri zapominała czasem o tradycyjnym szacunku wobec mistrza i w ogóle. Traktowała go jak równego sobie po prostu, czasem gdy jej się przypomniało to dorzucała "mistrzu" a częściej po prostu to ignorowała. Jej zdolności dyplomatyczne nieco przyrdzewiały.
Sięgnęła szybko po komunikator i otworzyła okienko wiadomości tekstowych. Korzystając z wysuwanej klawiaturki napisała krótką wiadomość:

Hej Sisco to ja, Leri. Przepraszam za to, powinnam była cię uprzedzić. Chciałam z tobą porozmawiać by przedstawić ci kogoś kto może wam pomóc. Nie bój się, on tylko wygląda strasznie ale jest bardzo miły. To mistrz Jedi. Jak będziesz gotów do rozmowy to połącz się ze mną, dobrze?

Wiadomość została napisana i wysłana, a Leri spojrzała nieco skonsternowana na siedzącego niedaleko barabela.
- Myślę, że to trochę załagodzi sprawę. A pisząc "straszny" miałam na myśli twoją rasę nie blizny pooperacyjne... mistrzu.
Chciała też zapytać się o to, skąd on je ma i dlaczego ma sztuczne oczy, ale powstrzymała się. Zbytnia ciekawość nigdy nie przynosi niczego dobrego a z Jamesem rozmawiała pierwszy raz w życiu.

Odpowiedź przyszła bardzo szybko, rzec można – natychmiast, jeśli odliczyć czas potrzebny na wędrówkę okrężnymi kanałami z pirackiego odbiornika Sisco do legalnego – Lori. Treść: ale ja nie mogę nawiązać połączenia bo rachunek przyjdzie, sama tak mówiłaś, a my nie chcemy rachunku.

A James znowu się zaśmiał. Psycholog trochę inaczej patrzy na „drobne wpadki”, ale w pewnym sensie nawet to za komplement uznał, czego dowodem mógł być chociażby gest ujęcia twarzy między palce a kciuk i pomacanie blizn.
- Niektórzy sami je sobie robią by być bardziej seksi, wiem, w „Oczarowanych” na siódemce był o tym program.
Już wiedział, ze ona chciałaby wiedzieć, skąd je ma. Dowie się zapewne niebawem, ale póki co będzie lepiej skupić się na ich małym rozmówcy

- Idioci, seksi są tylko te mające znaczenie
Mruknęła pod nosem, ale odetchnęła z ulgą bo znowu jej się upiekło. Zdecydowanie musi bardziej uważać na to co mówi, bo coś co uchodzi płazem w rozmowach z prymitywnymi tubylcami tu na Coruscant już nie koniecznie może być mile widziane. No ale przyszła wiadomość potwierdzająca a następnie nawiązano połączenie. Zabraczka wysunęła się na pierwszy plan, uspokoić Sisco oraz by móc przedstawić swojego towarzysza.
- Cześć Sisco, jak się masz?
Pytanie Leri był ojak najbardziej szczere, nie zadała go tylko dlatego by rozładować napięcie. Poprzednio biedak się wystraszył, mógł być więc nieco podenerwowany. Po chwili zaś przedstawiła mu Jamesa.
- Jest ze mną mistrz Jedi James. To tak jakby mój szef, ale jest w porządku. Opowiedziałam mu o tobie i Haze. Chciałby z wami porozmawiać, jeśli nie masz nic przeciwko?
Wolała dać mu szansę na wycofanie się z tej rozmowy, niż od razu rzucać go na głęboką wodę. Komunikator Leri był tak ustawiony by wyłapywał przede wszystkim ją, Jamesa potem się obejmie zasięgiem kamery.

Nie trzeba było długo czekać na odpowiedź, już zaraz jak Leri wypowiedziała pierwsze słowa, komunikator zaczął przesyłać dźwięki z zewnątrz. Brzmiały jakby łapane z daleka,a  było to głośne mruczenie. Usłyszał głos i rozmruczał się – poza systemem, czyli całkiem fizycznie. Mogli to słychać. Zaraz tez odezwał się głos.
Nie był to głos maszyny, ale i nie organika, na pewno nie ssaka, ciężki, mocny, trochę rezonujący w uszach, nawet przez komunikator, więc co dopiero na żywo. Nie głos dziecka, głos istoty bardzo poważnej i groźnej.
Jednak o bardzo przyjaznym tonie, jak już się wsłuchało.
Cześć, Lori. Trochę źle, bo tu stoi taka beczka i ja nie mogę wyjść, bo w beczce jest woda i trochę się boje ze się wyleje. Bo może to czyjaś woda i ktoś się starał.
Osoba Jamesa na razie zeszła na dalszy plan, Sisco bardzo pragnął podzielić się zmianami jakie zaszły w jego małym świecie.
Mogę porozmawiać z twoim mistrzem – odezwał się po chwili znowu – Ale nie chcę żeby miał rachunki przeze mnie. Będę cicho mówić, to może nie zauważą

Przed pierwszym jego zdaniem James zamarł w oczekiwaniu, bardzo chcąc usłyszeć głos, jednak jak już go usłyszał – to dobrze ze kamera go nie obejmowała, bo zrobił minę przynajmniej silnie zdziwioną. Taki głos do dziecka zdecydowanie nie pasował. Sposób mówienia i treść już bardziej. I tez się zaczął uśmiechać. Wrażliwe stworzonko, nie chce wylać wody z beczki. I oczywiście zaczął się zastanawiać.
Woda musiała być u nich cenna – pomyślał. Jednak mimo wszystko gdzieś tam w zakątku duszy gdzie zazwyczaj Moc robiła na drutach coś zakuło. Coś zaniepokoiło.
Jednak kontynuował, zarówno obserwację, jak i teraz- rozmowę, którą osobiście dopiero zaczynał.
Witaj, Sisco. To ja jestem James i jestem mistrzem jedi. Chciałbym trochę z tobą porozmawiać, zgadzasz się?
Tonacja jaką teraz zwrócił się do obrazu beczki na projektorze,a  w rzeczywistości do istoty ją obserwującej brzmiał zgoła inaczej niż kiedy rozmawiał wcześniej z  Lori.. Głos był ciepły, przyjazny, bardzo żywo intonujący,z  zaangażowaniem. Po prostu jak do dziecka. Żeby go z miejsca zainteresować sobą.

Leri przesunęła się nieco w bok, tak by kamera swobodnie obejmowała zarówno ją jak i Jamesa. Trochę denerwowała się z powodu tej rozmowy, bo chciała by wszystko potoczyło się możliwie bezproblemowo. A wszystko dla dobra Sisco i Haze oczywiście. Bo prawdę powiedziawszy zabraczka nie miała takich możliwości jak siedzący obok niej mistrz. On przebywał na Coruscant od kilku lat, był członkiem Rady od jakichś dwóch. Miał wiedzę, możliwości... może pomóc.
Leri zerknęła katem oka na barabela a potem skupiła się na toczącej się rozmowie. Póki co się nie wtrącała, bo nie było takiej potrzeby ale pozostała w zasięgu kamery, by dodać otuchy Sisco przynajmniej w takiej formie. W końcu znajoma twarz robiła swoje.