Star Tales - gwiezdne opowieści...

Gdzieś po drodze własnymi oczami jak i tymi mocy mógł dostrzec Braian dwójkę jedi, charakterystycznie kontrastujących ze sobą: wysoki, postawny barabel o niemal czarnych łuskach, w szacie mistrza, ze spokojem i wyciszeniem na twarzy. Obok niego niski, szczupły, włochaty i biały jak śnieg bothanin z jednym okiem zasłoniętych bandamą, w szatach rycerza i z mocno zaciśniętymi pięściami zdradzającymi osobowość niespokojną i emocjonalną.
W przeciągu pierwszej godziny od osadzenia nikt nie przyszedł.
Po godzinie do celi rozległo się pukanie, bardziej jak do czyjegoś mieszkania niż do wiezienia.
Braian mógł zdecydować, czy chce teraz przyjąć „gościa”, czy jeszcze nie.

pukanie powtórzyło sie. Jesli nie bedzie odpowiedzi - gośc odejdzie.

Zapora opadła, drzwi się otworzyły. Kiedy wszedł jedi, zabezpieczenia włączono na nowi.
Był to ten mistrz, którego wcześniej Braian widział (lub nie), a to czy widział tez miało znaczenie. Czarny spokój. Barabel. Wysoki, nie tak jak sam twi'lek, ale zdecydowanie bardziej postawny.
- jesteś bardzo beztroski, jak na byłego sitha.  -odezwał się mistrz.

Spokojny, gadzi jedi o sztucznych oczach (co było widać od razu – to implanty) rozciągnął lekko niemal niewidoczne usta w uśmiechu – może nie wzięliby go za to na wybieg, ale całkiem przyjaźnie wyglądał z tym uśmiechem.
– oczywiście, ze ma. Każdy nasz ruch, gest, czyn czy nawet myśl zostawia jakieś odbicie w mocy. To, jakie zostawiałeś ślady, jakie wysyłasz sygnały i jaki jesteś w oczach innych, to wszystko składa się na to jak jesteś widziany. Jeśli chcesz być widziany inaczej – zacznij się inaczej pokazywać.
Barabel zupełnie bez strachu czy skrepowania podszedł, i usiadł na pryczy obok byłego sitha, jak obok najzwyczajniejszej istoty pod gwiazdami.
Wskazał też pazurem jakiś lewitujący przedmiot.
- powiedz mi zatem, co tym chcesz zademonstrować. Bo sam to poddam analizie. A rada się zaczytuje w moich analizach.

- oczywiście, ze wiem. Czy to twoja odpowiedź? Pamiętaj, o czym ci już powiedziałem. Każde twoje słowo zostawia ślad. Każda twoja wypowiedź buduje twój obraz w moim umyśle. Jestem obcy, nie znam cię. Widzę cię takim, jak siebie mi przedstawiasz. Czyli pokrótce takim jakim jesteś – zwrócił lekko głowę w jego kierunku, ale nie wymagał kontaktu wzrokowego. Było to raczej sprawdzenie obecnego wyrazu twarzy.
- Nie spieszmy się. Zastanów się i odpowiedz.

- tak już lepiej – odpowiedział głos barabela.
- jestem mistrz James Treson, twój tymczasowy opiekun. Oddałeś się w nasze ręce dobrowolnie i zostanie to docenione, a Rada postanowi o dalszym twoim losie. Nie bój się. Nic ci nie grozi.
Zapewnił. Teraz to Braian został postawiony w sytuacji: zaufaj. I teraz pewnie zrozumie, jakie to trudne. Teoretycznie był w rękach wroga.
- opowiedz mi coś o sobie. Nie staraj się robić na mnie dobrego wrażenia, bądź na tyle szczery na ile mozesz...

James nie przerwał mu ani razu. Ani opowieści, ani tej demonstracji, za to wszystkiego słuchał i obserwował. Skinął głową głęboko.
- opowiedz mi o tym zdarzeniu