Star Tales - gwiezdne opowieści...

Recepcje znajdowały się w głównym holu. Znajdowało się tutaj kilka stanowisk, każde obsługiwane rzez kogoś innego. Droidy, androidy czy przedstawiciele innych ras. Przy jednym okienku znajdował się nawet holograficzny terminal do komunikacji z prototypową SI. James zaś podszedł do jedynego wolnego stanowiska, gdzie stał android o ludzkich kształtach, obok którego stał asystujący (czyli pilnujący go) rodianin.
- Serdecznie witam w kompleksie laboratoriów Theoretika mistrzu Jedi. Zaraz sprawdzę, czy był pan umówiony
Odparł android bardzo ludzkim głosem, chociaż wyłapać można było w nich nutki sztuczności czy wymuszonych emocji. To z pewnością było jeszcze do dopracowania, bo rodianin uśmiechnął się tylko uprzejmie do barabela i wrócił do robienia notatek.
Android tymczasem sprawdził coś w komputerze.
- Tak, doktor Nuvo pana oczekuje. Poziom trzeci, sektor D9.
Mówiąc to uruchomił holograficzny projektor, który szybko wyświetlił odpowiednią część kompleksu. Na niebieskim trójwymiarowym schemacie pojawiła się złocista linia, która zaczęła pełzać po korytarzach aż do windy, zjechała ona na poziom trzeci a potem popełzła aż do sektora D9.
- Życzę miłego dnia

Androidy były zaawansowanymi doidami mającym imitować prawdziwe życie - miały ludzki wygląd, zaawansowane programy, lepiej były zbudowane. Ideał androida miał być nie do odróżnienia od ludzi. Oczywiście takie coś kosztuje majątek i niewielu jest stać nawet na taki prototyp.
Wkrótce James znalazł się przed właściwymi drzwiami. Całe były przeszklone a na nich przyklejono napis "Laboratorium D9-12." a pod spodem dopisek "Doktor Anthon Nuvo"
Drzwi jednak się nie otworzyły automatycznie. Za to odżył panel wiszący na ścianie obok nich. Nie miał on żadnych przycisków, tylko sam wyświetlacz połączony z panelem dotykowym. Na wyświetlaczu pojawiła się taka niebieskawa chmurka, która uformowała się w czystą twarz, pozbawioną jakichś osobistych rysów.
- Witam w laboratorium D9-12. W czym mogę służyć.

- Proszę chwilkę poczekać. Skontaktuję się z doktorem
Odezwała się twarz i zniknęła, wiec trzeba było czekać. Na szczęście jej nieobecność nie trwała długo i po chwili znowu się pokazała. Przy okazji James został zeskanowany przez czujniki które nagle ujawniły się nad framugą drzwi. Po kilku sekundach coś piknęła a twarz się odezwała.
- Pan doktor zaprasza, proszę wejść.
Tak więc pomyślnie przeszedł on powtórne skanowanie i drzwi się otworzyły. James wszedł do wielkiego pomieszczenia, które bardziej przypominało halę. Miało ono kilka metrów wysokości - na oko tak z 8-9. Nad głową barabela znajdowały się rury, obok których biegła metalowa kładka. Nie było widać co było wyżej. Bo bokach na jego poziomie stały biurka z komputerami i jakimiś przedmiotami leżącymi obok. Do tego stanowiska badawcze, stoły, rozmontowane części robotów, jakieś elementy pancerza... Pod ścianą znajdowały się schody oraz mini winda prowadząca na wyższe pietra. A to dopiero przedsmak wszystkiego, bo przed nim znajdowały się kolejne, drzwi, które się otworzyły. Pomieszczenie przed nim było jeszcze większe. Z tego pomieszczenia dobiegały jakieś głosy.
- ... dobra, daj 10%.
- Sir, to może być niebezpieczne.
- Nonsens, sam to zaprojektowałem. Dawaj wszystko co masz.
- Jest pan pewien sir?
- Oczywiście. Wal.
- No to "walę".
A potem rozległ się jakiś huk i głośny krzyk, coś w stylu "Uaaaahaaaa" i głośne łubudu - odgłos uderzania metalu o metal.
- Sir, żyje pan.
Pytający głos był identyczny z tym który przywitał Jamesa przy drzwiach. A odpowiedział mu ludzki, zbolały głos.
- Nie... ale dzięki że pytasz.
- Wezwać karetkę...
- Nie trzeba. Tak sobie tu poleżę... i w ogóle... przynieś otwieracz do konserw. Bo coś się zacię.... o-o
I potem kolejne łubudu.
- Auć...
James wchodząc do kolejnego pomieszczenia zobaczy masywnego, opancerzonego robota leżącego na ziemi. A doktora nie było widać.

I przeczucie go nie myliło, bo jedna z opancerzonych rąk oderwała się od ziemi.
- Tutaj... chwila... wstaję.
W końcu opancerzona postać oderwała się od ziemi z charakterystycznym sykiem serwomotorów. Szło mu to ociężale, ale się w końcu podniósł. Pancerz miał srebrzysty kolor i szczelnie ochraniał ciało doktora, łącznie z głową. Na twarzy miał tylko dwa świecące na niebiesko fotoreceptory i tyle. Nie miała ona w sobie niczego ludzkiego.
- Chwila... zacięło się.
- Sir, pomóc panu?
- Nie trzeba. Miało być 10%!
- Było.
- A ja jestem kalmariańska baletnicą.
Odrzekł zirytowany doktor walczący ze swoim hełmem. W końcu zabezpieczenia puściły, rozległ się syk rozszczelnienia i hełm się rozszerzył i otworzył. Doktor sięgnął ku niemu rękami i go zdjął odsłaniając twarz. Był on młody, na oko miał trzydzieści parę lat. Czarne włosy ściśle przylegały mu do głowy i byłe mokre od potu, ale przejechał po nich opancerzoną dłonią, czochrając je strasznie. Jego niebieskie oczy z zainteresowaniem przyglądały się Jamesowi.
- A tak witam, jestem Anthon Nuvo, ale przyjaciele mówią mi Tony.
- Czy ja również mogę sir?
- Nie. Na czym to ja... a tak... w czym mogę pomóc mistrzu Jedi?

Rękę oczywiście uścisnął, troszkę za mocno. I gdy sobie z tego zdał sprawę to od razu ją puścił.
- Przepraszam, muszę jeszcze kilka rzeczy skalibrować. Nie masz nic przeciwko bym paradował w tym stroju? Zapięcia magnetyczne się zacięły. Musze je przeprojektować.
Odparł całkowicie beztrosko i z radosnym uśmiechem. Wyglądał na troszeczkę postrzelonego. Taki typ holofilmowego szalonego naukowca, który z uśmiechem na ustach doprowadza do zagłady całego świata w imię nauki. Chociaż on akurat na tak szkodliwego nie wyglądał, zarówno na żywo jak i w Mocy.
- Świetnie.
Nie mógł się doczekać tego co ma mu James do zaoferowania.

- Dobrze, wiec pominę ten punkt powitania
Odrzekł żartobliwym tonem. Dostrzegł też to subtelne otrzepanie ręki, był bardzo spostrzegawczą osobą, ale nie skomentował tego. Przyglądał się za to oczom barabela.
- BioCorp?
Zapytał bezpośrednio wskazując na cybernetyczne wszczepy mistrza jedi. Nie miał żadnych oporów przed zadawaniem takich osobistych pytań. Po prostu był ciekawy, taka to jego zawodowa przywara.
W końcu też się doczekał prezentacji owej ciekawej rzeczy. A czego się Tony spodziewał? Trudno powiedzieć, ale widok czarnej kulki bynajmniej go nie rozczarował. Rozumował w końcu całkiem słusznie, że ktoś taki jak mistrz James byle czym nie będzie zawracał mu głowy. Więc musiało w tym być coś ciekawego.
Doktor Nuvo podszedł do blatu z charakterystycznym sykiem serwomotorów wspomagających jego ruch. Poruszał się odrobinę niezgrabnie i ociężale, ale też pancerz na chudziutki nie wyglądał.
Wziął do ręki kulkę i przyjrzał się swojemu odbiciu w jej nieskazitelnej powierzchni.
- Fajna zabawka... możesz mi ją opisać, szybciej będzie. WAN, podeślij mi tu sondę, bo interfejs pancerz-komputer coś nawala. Dopisz to do listy usterek.
- Oczywiście sir. Coś jeszcze?
- Tiaa... uwiera w kroku, to też do poprawki. A i wewnętrzne radio ma zbyt wiele zakłóceń
Mówiąc to w ogóle nie odwracał wzroku od kulki, którą dokładnie oglądał. Postukał ją metalowym palcem, nasłuchując odgłosów, podrzucił ją w dłoni, obejrzał z każdej strony. W tym czasie podleciała sonda poruszająca się na repulsorowym silniku. Wysięgnikiem odebrała kulkę i odleciała gdzieś.

- Niezły, nie myślałeś o czymś bardziej zaawansowanym?
Zapytał nie przerywając zabawy z kulką. A gdy ją oddał to popatrzył chwilę za sondą po czym wyciągnął przed siebie lewe przedramię i postukał palcem w płytkę pancerza.
- No cholera... WAN...
- Już się robi sir. Dopisuję usterkę do listy i wyświetlam automatyczny interfejs.
- Dzięki... przeklęte prototypy. Ale przynajmniej pancerz twardy
Ostatnie zdanie skierował bezpośrednio do Jamesa, uśmiechając się z lekkim zażenowaniem. Bo póki co jego strój miał usterkę za usterką. Nawet wyjść z niego nie mógł. Ale jego wirtualny asystent uruchomił interfejs i pojawiło się holograficzne okno .
- Podziemia, tak?
Mruknął pod nosem, zabierając się za ustalanie testów. Dotykowo sterował interfejsem, wybierając odpowiednie opcje,a w prawym górnym rogu pojawił się obraz z kamery, która pokazywała kulkę po środku jakiegoś urządzenia testowego.
- Khar tak? To te stare drzewo jeszcze chodzi i marudzi? Obraził się na mnie gdy zapytałem, czy mogę mu zrobić sekcję po jego śmierci. Do teraz mam ślad po jego kosturze... a jedi podobno panują nad sobą
Zerknął na Jamesa, unosząc jedną brew. Uśmiechał się też ciutek złośliwie.
- Rakatańska technologia... oh uwielbiam ją. Jeśli to faktycznie ich dzieło to mam robotę na kilka miesięcy.
Ta informacja wyraźnie go ucieszyła. I rozpoczął testy.