Star Tales - gwiezdne opowieści...

Od akcji w kanałach minęły dwa dni. W tym czasie Artrus musiał porządnie wypocząć i się połatać u znajomego lekarza. Miał sporo siniaków, które przy niewłaściwym postępowaniu mogły wywołać zakrzep krwi więc musiał się tym zająć. Do tego musiał się przebadać, czy nie zatruł się czymś w tych przeklętych ściekach i czy nie ma żadnych poważniejszych obrażeń. No a potem musiał też doczyścić swój pancerz i broń, co było równie ważne jak wizyta u lekarza.
Dopiero gdy zakończyłte wszystkie podstawowe czynności to skontaktował się z Jenethazą zapraszając go do siebie. Adres podał mu już jakiś czas temu, zaś w wiadomości zalecał by nieco się przyczaił i skorzystał z mniej uczęszczanego bocznego wejścia. Jego sylwetka była dosyć charakterystyczna.
Zwłoka miała też wymiar bardziej praktyczny - Fibal chciał dać czas Mavhonicowi na ogarniecie całej tej sytuacji z Sisciem. O swoją osobę jakoś się nie martwił - nikt z wyprawy nie znał jego imienia i nazwiska, był po prostu "Mando" a pancerz skutecznie ukrywał wszystko: sylwetkę, wygląd, rasę a czasem i płeć.

Artrus akurat bawił się systemami swojego hełmu w salonie gdy nadszedł Jena. Ubrany w spodnie od dresu i koszulkę z krótkim rękawem nachylał się nad otwartą częścią swojego kubła, trzymając w prawej ręce lutownicę. Na oczy naciągnął gogle z holowyświetlaczem, by cały czas sprawdzać czy nie popełnił gdzieś błędu. Niezły był w te klocki, ale i tak daleko mu było do słynnych Mandaloriańskich rzemieślników.
Gdy zadzwonił dzwonek to ręka Artrusa nieco drgnęła, ale na szczęście niczego nie spieprzył. Odłożył lutownice i podciągnął gogle aż nad czoło. Ogarnął wzrokiem swój salon. Na stoliku obok sofy leżały zdemontowane elementy pancerza i cyfronotes podłączony do monitoringu. Jeden rzut oka na obraz z kamery od razu potwierdził jego przeczucia że to Jena. Wstał więc szybko, ale mimo wszystko wziął do ręki broń i odbezpieczył ją. Lepiej dmuchać na zimne.
Powoli podszedł do drzwi i stanął przy ścianie tak, by ewentualny atak został osłabiony przez solidne ściany (w końcu to nie mieszkania biedoty z niższych pięter).
- Nie jestem zainteresowany kupnem odkurzacza ani ubezpieczenia! Wynocha!
Powiedział przez interkom i zaczekał na odpowiedź - hasło.

Głupia gra słów ale jak Jena dobrze wiedział - Artrus był paranoikiem i zawsze wolał dmuchać na zimne. Nie inaczej było też i w tym przypadku. Szybko wpisał kod bezpieczeństwa, rozbrajając tym samym ładunki wybuchowe a drzwi po chwili z sykiem wsunęły się w ścianę a w przejściu pojawił się Artrus, zabezpieczając swoją broń.
- Właź. Czegoś się napijesz?
Od razu przeszedł do konkretów. On sam popijał na spokojnie jedno piwo, bo musiał być trzeźwy w trakcie swojej pracy, ale w barku miał dosyć spory wybór przeróżnych trunków. W tym temacie był koneserem ocierającym się o alkoholizm. Pił praktycznie codziennie - może nie do stanu utraty świadomości, ale trochę potrafił wypić. Umiar znał, bo musiał być zawsze gotowy do walki, co nie zmienia faktu, że bez szkaleczki czy dwóch czegoś mocniejszego nie mógł funkcjonować. Albo kilku szklaneczek.

Artrus zamknął drzwi a potem znowu je zablokował i kolejne ich otwarcie wymagało podania hasła.
- Mam kilka w lodówce
Odpowiedział swoim zwyczajowym, nieco marudnym głosem, ale to akurat był standard. Fibal nie wyglądał najgorzej, bo faktycznie większość obrażeń miał pod ubraniem - jedynie prawe przedramię miał okryte bandażem z okładem chłodzącym. Miał strasznie posiniaczoną rękę, ale mógł nią w miarę dobrze operować. Do tego lekko utykał na lewą nogę, ale tak poza tym wyglądał nieźle.
Z kuchni wrócił dosyć szybko, niosąc od razu czteropak piwa w puszce. Mocno schłodzony w dodatku.
- Siadaj, zaraz uprzątnę ten bajzel
Wskazał na najbliższy fotel, kładąc piwo na stoliku, z którego zaczął od razu zbierać elementy beskar'gamu.
- I jak tam wygląda sprawa?
Oczywiście pytał o sprawę Sisca.

Pachniało, a raczej nieco zalatywało środkami czystości, które Artrus użył do pozbycia się smrodu z pancerza. Pod tym względem był strasznie pedantyczny i nigdy w życiu nie zostawiłby beskar'gamu umorusanego w szlamie czy innym paskudztwie. Ale na lakierze pozostały ślady po pazurach i zębach - ślad po walce o życie.
Artrus słysząc pytanie o groźby tylko nieco się uśmiechnął.
- Coś w tym stylu. Zagroziłem mu, że jeśli się nie ogarnie i nie będzie słuchał rozkazów to go po prostu tam zostawię. A poza tym to nic. Nie miał o czym zeznawać, moje imię ani razu nie padło a pancerz można tak zmodyfikować i przemalować, że nikt go nie rozpozna
Odpowiedział spokojnie zbierając swoje graty. Nie odnosił ich do zbrojowni tylko poukładał je pod ścianą w odpowiednim porządku. A potem zabrał się za puszkę piwa. Jena też się częstować mógł.
- W ogóle co za chakaar go tam posłał, co? Dzieciak może i ma pancerz i broń ale jest kompletnie zielonym di'kutem. To nie miejsce dla dzieciaka, nie bez przeszkolenia. W ogóle i tak sporo osób tam kopnęło w kalendarz, my mieliśmy szczęście

- W dzieciństwie słyszałem gorsze bluzgi
Mruknął z uśmiechem otworzywszy puszkę piwa. Lubił dźwięk, który towarzyszył tej czynności oraz zapach który od razu unosił się wokół puszki. Bezceremonialnie zrobił spory łyk złocistego napoju.
- Na pewno ktoś wysłał. O takich rzeczach można usłyszeć tylko od "zaprzyjaźnionych" barmanów. A do ich lokali nie wpuszczają droidów. Sisco sam z siebie nie miał szans by się zgłosić
Dorzucił swoje trzy grosze, ale to pewnie Jena sam wywnioskował, głupcem nie był. Ale skoro dzieciak nie chce nkogo wydać, to sprawa się rozwiazała. Dla niego lepiej, nikt go szukać nie będzie by go po sądach ciągać.
Artrus rozsiadł się wygodnie na sofie i spojrzał wyczekująco w kierunku Mavhonica.
- Kanały to największe gówno na tej planecie, nikt o zdrowych zmysłach tam nie idzie. Nawet za grube pieniądze
Ale on tam poszedł, co znaczyło że albo jest wariatem, albo co bardziej prawdopodobne miał w tym swój interes.
- Można tak to ująć, chociaż dzieciak okazał się przydatny. Ja nim tylko trochę pokierowałem by nas nie pozabijał przy okazji.
Wzruszył ramionami i znowu się napił. Wykorzystał Sisca jak broń, jak narzędzie i to wyszło. Nie czuł jakieś silnej emocjonalnej więzi z nim. Nie zostawił go na śmierć na powierzchni, więc byli niejako kwita.
- Hmm... coś jeszcze mówił? Np. o tym co widzieliśmy?

Słysząc o tym że jest charyzmatyczny to Artrus uśmiechnął się krzywo. A akurat dzisiejszego dnia nie miał żadnego makijażu, więc jego blizny na lewym policzku były bardzo dobrze widoczne. Co trochę mogło przerażać. Podobnie było z bliznami na ramionach i przedramionach. Trochę ich miał.
- Pójść by poszedł, ale chodzi o wypełnianie rozkazów od razu bez zbędnych pytań. Jak w wojsku, dowódca każe strzelać to strzelasz, bez pytań i wątpliwości
Dla osoby doświadczonej była to sprawa jak najbardziej oczywista. Ale dla dzieciaka? Już nie koniecznie, dlatego Artrus musiał sprawę postawić bardzo jasno. Albo idziesz za mną i mnie słuchasz albo zostajesz z tyłu. Na prawdę prosty wybór. I to zadziałało.
Słysząc o dżedajach zamyślił się na chwilę. Nie, akurat przy Siscu niczego wyjątkowo okrutnego nie zrobił - poza walka o przetrwanie. A przedtem... cóż, poświecił parę osób jako mięso armatnie, ale tego Sisco nie widział, wiec nie zezna.
- Nic szczególnego... a to zainteresowanie dżedajów Sisciem jest podejrzane. Wiesz coś?
W sumie podejrzewał go o mocowładność ale dowodów nie miał. To były tylko jego domniemania, ale wszystko wskazywało na to, że ma rację.
- A więc pominął kilka spraw. Szczwany dzieciak. Powiedz mi, zrobiliście mu rewizję?